selekcja Interseksualna

przez kilkadziesiąt lat po przedstawieniu przez Darwina swojej teorii selekcji seksualnej, większość przyrodników odrzucała znaczenie selekcji interseksualnej, czyli wyboru partnera. Jednak w latach 50. kilku naukowców zaczęło ponownie omawiać ten temat, a w latach 80. wybór mate zyskał szeroką popularność jako temat badań.,

obecnie uważa się, że wiele wyolbrzymionych cech męskich ewoluowało w wyniku wyboru płci żeńskiej, chociaż istnieje kilka konkurencyjnych hipotez wyjaśniających pochodzenie i zachowanie tych preferencji. Ronald A. Fisher zaproponował Wyjaśnienie o nazwie „runaway sexual selection” w The Genetical Theory of Natural Selection (1930). Fisher zasugerował, że w miarę jak samice zaczęły ewoluować preferencje dla określonej cechy samców, takiej jak Długość pióra ogona, samice te byłyby bardziej skłonne do kojarzenia się z samcami, którzy wykazywali preferowaną cechę., Potomstwo tych kojarzeń dziedziczy geny zarówno dla męskiej cechy, jak i kobiecej preferencji, co powoduje genetyczną korelację między preferencją a cechą. W konsekwencji, ponieważ cecha męska rozprzestrzenia się, ponieważ preferują ją samice, sama preferencja żeńska również rozprzestrzenia się, ponieważ jest powiązana z cechą męską. Nazywa się to samonastawnym wyborem i jest jednym ze sposobów, w jaki wyolbrzymione męskie cechy mogą ewoluować bez przyznania jakichkolwiek bezpośrednich korzyści kobietom, które je preferują.

Inne Wyjaśnienie ewolucji kobiecego wyboru nosi nazwę hipotezy handicapu., W swojej pracy „Mate Selection—a Selection for a Handicap” (1975) Amotz Zahavi zasugerował, że przesadzone cechy samców wskazują na to, że samiec jest wystarczająco zdrowy, aby przetrwać pomimo znacznego upośledzenia. Przesadna cecha jest sygnałem, dzięki któremu samice mogą ocenić jakość genetyczną mężczyzny, dlatego często nazywa się ją hipotezą dobrego genu. Jest to kolejny sposób, w jaki wyolbrzymione męskie cechy mogą ewoluować bez bezpośredniej korzyści dla kobiet, które je preferują.