powstanie Paryskie z 27, 28 i 29 lipca 1830, znane jako Trois Glorieuses („trzy chwalebne dni”), zostało zainicjowane przez liberalnych Republikanów za naruszenie konstytucji przez drugi rząd odbudowy. Karol X, ostatni Burbon król Francji, został obalony i zastąpiony przez Ludwika Filipa, księcia Orleanu., Delacroix, który był świadkiem powstania, postrzegał go jako nowoczesny temat dla obrazu; powstałe dzieło odzwierciedla ten sam romantyczny zapał, jaki zastosował do masakry w Chios, obrazu inspirowanego grecką wojną o niepodległość.
patriotyczny akt
wyobraźnię Delacroix rozpalały różne rzeczy—świat przyrody, Gotyckie sklepienie żebrowe, kot, podróż, ludzka pasja… albo wydarzenie, które zmieniło bieg historii i odwróciło artystyczne trendy. Swoje głęboko odczuwane emocje przełożył na malarstwo, nieustannie odnawiając swój styl., Jego emocjonalny temperament w dużej mierze wyjaśnia siłę portretu niedawnej eksplozji wściekłości na ulicach Paryża.
bez wątpienia odczuwał także osobiste zaangażowanie, poprzez przyjaźń z bohaterami konfliktu, takimi jak Adolphe Thiers, który wahał się między utrzymaniem monarchii konstytucyjnej a przywróceniem Republiki., Delacroix polegał na zamówieniach instytucji i członków rodziny królewskiej, a jego osobista dwuznaczność prawdopodobnie ograniczała go do roli prostego obserwatora (zauważył Alexandre Dumas), ale jako obywatel-artysta pomagał chronić zbiory Luwru przed zamieszkami i, nostalgicznie dla napoleońskiego Imperium, został przeniesiony, aby zobaczyć tricolor podniesiony na szczyt Notre-Dame przez powstańców.
nadszedł czas, aby wypełnić swój patriotyczny obowiązek. Pisał do swojego bratanka Charlesa Verninaca: „trzy dni wśród strzałów i kul, jak toczyła się walka dookoła., Taki prosty wózek, jak ja, ryzykował zatrzymanie pocisku tak samo, jak improwizowani bohaterowie, którzy posunęli się do wroga z kawałkami żelaza przymocowanymi do uchwytów miotły.”
Delacroix rozpoczął swoją alegoryczną interpretację paryskiej epopei we wrześniu 1830 roku. Jego obraz został ukończony między październikiem a grudniem i wystawiony na Salonie w maju 1831 roku.
tak jak miał w zwyczaju, opracował swój plan obrazu na podstawie wstępnych szkiców dla każdego elementu i na każdym etapie. Czerpał także z repertuaru motywów, które na co dzień komponował od początku swojej kariery., W ten sposób zakończył pracę w ciągu trzech miesięcy, koncentrując się na dramatycznym i wizualnym wpływie sceny: tłum przebijający się przez barykady, aby dokonać ostatecznego ataku na obóz wroga.
szczyt żaru wywołanego zwycięstwem przedstawiony jest w Piramidalnej kompozycji; podstawa, usiana zwłokami, przypomina postument podtrzymujący wizerunek zwycięzców. Delacroix użył podobnie rygorystycznej kompozycji do swojego obrazu zatytułowanego Grecja Na ruinach Missolonghi, a porównywalna struktura widoczna jest w tratwie meduzy Géricaulta., W tym miejscu ma on za zadanie utrwalić i zrównoważyć energiczną pracę pędzla malarza oraz porywczy rytm sceny.
rewolucja Paryska
alegorię wolności uosabia młoda kobieta z ludu w czapce frygijskiej, której loki opadają na szyję. Tętniąca życiem, ognista, buntownicza i zwycięska, przywołuje rewolucję 1789 roku, sans-culotte i suwerenność ludową. W jej prawej ręce znajduje się czerwona, biała i niebieska flaga, symbol walki, która unosi się w kierunku światła niczym płomień., Liberty nosi żółtą sukienkę przypominającą klasyczną draperię, trzymaną w talii za pas, którego końce unoszą się u jej boku. Ześlizgnęła się pod jej piersiami, odsłaniając włosy pod pachami uważane za wulgarne przez klasycznych artystów, którzy zarządzili, że skóra bogini powinna być gładka. Erotyczny realizm jej nagości przypomina starożytne skrzydlate zwycięstwa. Jej Grecki profil, prosty nos, hojne usta, delikatny podbródek i tlące się spojrzenie przypominają kobietę, która pozowała do algierskich kobiet w ich mieszkaniu., Stoi szlachetna i zdecydowana, jej ciało oświetlone po prawej stronie, przecinając wyraźną figurę wśród mężczyzn, gdy odwraca głowę, aby zachęcić ich do ostatecznego zwycięstwa. Jej ciemna lewa strona wyróżnia się na tle smugi dymu. Jej ciężar leży na lewej, gołej stopie, widocznej pod sukienką. Może i jest alegorią, ale to jest prawdziwa bitwa, a ona jest pochłonięta gorączką chwili. Pistolet piechoty z bagnetem (model 1816) w lewej ręce nadaje jej współczesny wygląd i pewną wiarygodność.,
dwa paryskie jeżowce spontanicznie przyłączyły się do walki: ten po lewej stronie przylega do bruku, z szeroko otwartymi oczami pod lekką czapką piechoty; bardziej znaną postacią po prawej stronie Wolności jest Gavroche, symbol młodzieńczego buntu przeciwko niesprawiedliwości i poświęceniu dla szlachetnej sprawy. Nosi czarny, aksamitny beret (lub faluche) noszony przez studentów jako symbol buntu i nosi na ramieniu duży woreczek na nabój. Posuwa się prawą nogą do przodu, wymachując kawaleryjskimi pistoletami z podniesioną jedną ręką, wołając na ustach, wzywając powstańców do walki.,
wojownik, którego beret nosi białą rojalistyczną kokardkę i czerwoną liberalną wstążkę, a który nosi szablę piechoty (model 1816) lub brykiet, jest rozpoznawalnym pracownikiem fabryki z fartuchem i spodniami marynarskimi. Szalik trzymający Pistolet na brzuchu przywołuje chusteczkę Cholet—znak dla Rojalistycznego przywódcy Charette ' a i Wandejczyków.
klęczącą postacią w kapeluszu mieszczanina lub modnego urbanisty może być sam Delacroix lub jeden z jego przyjaciół. Nosi luźne spodnie i czerwony flanelowy pas rzemieślnika oraz broń myśliwską z podwójną lufą., Ranny mężczyzna podnoszący się na widok wolności nosi wiązaną żółtawą chustę, nawiązującą do koloru sukni bohaterki; jego chłopski flanelowy flanelowy fartuch i czerwony pas sugerują tymczasowych robotników Paryża. Błękitna kurtka, czerwony pas i biała koszula nawiązują do kolorów flagi.
nowoczesny temat
” podjąłem się nowoczesnego tematu, barykady, i chociaż może nie walczyłem za swój kraj, przynajmniej namaluję dla niej. Przywrócił mi dobre duchy” (list z 28 października do brata)., Żołnierze leżący na ziemi zajmują pierwszy plan u podstawy Piramidalnej struktury. Oprócz postaci wolności, zwłoki bez spodni po lewej stronie, z wyciągniętymi ramionami i podkręconą tuniką, to kolejne mityczne odniesienie, wywodzące się z klasycznego nagiego modelu znanego jako Hector—personifikacja Homeryckiego bohatera. Szwajcarski strażnik leżący na plecach, po prawej stronie sceny, ma współczesny Mundur kampanijny: szaro-niebieski płaszcz z czerwoną dekoracją na kołnierzu, białe getry, niskie buty i shako., Kirassier z białą epaulette, leżącą twarzą do dołu obok niego, jest widoczny aż do pasa.
po lewej stronie z tyłu trójkąta znajdują się studenci (w tym student Ecole Polytechnique z czapką Bonapartystyczną) oraz oddział grenadierów w szarych płaszczach i mundurach kampanijnych.
choć prawe tło obrazu zawiera elementy miejskiego krajobrazu, wydaje się ono puste i odległe w porównaniu z bitwą, która wypełnia lewą stronę sceny., Wieże Notre Dame reprezentują wolność i romantyzm—tak jak czyniły to dla Victora Hugo—i sytuują akcję w Paryżu. Ich położenie na lewym brzegu Sekwany jest niedokładne, a domy między katedrą a rzeką są czystymi wytworami wyobraźni malarza. Sunset glow, zmieszany z dymem kanonu, rozświetla barokowe postawy ciał i świeci jasno na właściwym tle, tworząc aurę wokół Liberty, młodego chłopca i flagi tricolor.,
jak już widzieliśmy, kompozycję łączy szczególnie umiejętne posługiwanie się przez malarza kolorem; niebieskie, białe i czerwone elementy mają kontrapunkty; Biel równoległych pasków na ramionach wojowników odbija się echem getrów i koszuli na trupie po lewej stronie, podczas gdy szara tonacja wzmacnia czerwień flagi.
Delacroix był podziwiany przez Karola X, który zakupił masakrę w Chios i śmierć Karola Śmiałego. Przyjaciółmi artysty byli m.in. Duchesse de Berry i rodzina Orleańska., Lubił przyciągać uwagę w kręgach władzy i wywierać wpływ na opinię publiczną, ale był uważany w tym czasie za lidera Ruchu romantycznego i był namiętny wolnością. Jego emocje podczas tych trzech chwalebnych dni były szczere i wyrażały się ku chwale „szlachetnych, pięknych i wielkich” obywateli jego kraju.
malarstwo historyczne i polityczne Delacroix-połączenie dokumentu i symbolu, aktualności i fikcji, rzeczywistości i alegorii—jest świadkiem śmierci Ancien Régime.,
to realistyczne i nowatorskie dzieło, symbol wolności i rewolucji obrazowej, zostało odrzucone przez krytyków, którzy przywykli do bardziej klasycznych przedstawień rzeczywistości. Po okrzyknięciu wstąpienia Ludwika Filipa dzieło zostało ukryte przed publicznością za panowania króla i dopiero w 1863 roku trafiło do Musée du Luxembourg i Luwru. Obecnie jest postrzegana jako dzieło uniwersalne—przedstawienie romantycznego i rewolucyjnego zapału, spadkobiercy historycznego malarstwa XVIII wieku i prekursora Guerniki Picassa w XX wieku.