Lee R. Mandel

nie jest tajemnicą, że Ameryka, podobnie jak wiele innych krajów i kultur, od dawna ma obsesję na punkcie witalności i młodości.

łatwo jest myśleć, że ta obsesja wkrwawiła się do polityki prezydenckiej dopiero niedawno, wraz z pojawieniem się mediów społecznościowych, w których wpływowi nastolatkowie i dwudziestoosobowi zarabiają miliony w oparciu w dużej mierze o sposób, w jaki wyglądają., Filmy z prezydentem Barackiem Obamą grającym w koszykówkę rozpowszechniane przez Facebook i YouTube bez wątpienia przyczyniły się do jego wizerunku jako zdrowego młodego człowieka, persony, która pomogła mu wygrać Biały Dom w 2008 roku.

jednak, przypadkowi i poważni historycy rozumieją, że trend ten rozciąga się co najmniej tak daleko wstecz, jak w 1960 roku, kiedy opalony i energiczny wizerunek prezydenta Johna F. Kennedy ' ego był częścią równania, które zapoczątkowało go do własnego zwycięstwa w Kolegium wyborczym. To, wraz z faktem, że w wieku 43 lat, Kennedy był najmłodszym człowiekiem w historii wybranym na prezydenta., Jednak, ironią jest to, że prezydent Kennedy miał jedną z najbardziej skomplikowanych historii medycznych każdego, kto kiedykolwiek piastował urząd, spędzając większość swojej kadencji w Waszyngtonie, i lata przed nim, z delikatnym uściskiem kilku potencjalnie wyniszczających warunków.

sednem tej historii jest diagnoza choroby Addisona, którą Kennedy otrzymał w 1947 roku w wieku 30 lat, według kilku raportów, w tym pracy opublikowanej przez Lee R. Mandel, MD, MPH, Kapitan w United States Navy Medical Corps, (Ret.)., Angielski lekarz i naukowiec, Thomas Addison, po raz pierwszy zaproponował ten zespół poliendokrynny w 1849 roku, a następnie opublikował pracę w 1856 roku, która opisała „suprarenal capsules”, które są obecnie znane jako nadnercza.

Adam J. Brown

pacjenci z tą chorobą mają nadnercza, które nie wytwarzają kortyzolu i aldosteronu i mogą odczuwać zmęczenie, zawroty głowy, osłabienie mięśni, utratę masy ciała, trudności w wstawaniu, nudności i pocenie się, a także zmiany nastroju i osobowości.,

ale być może najbardziej wymowny znak choroby jest na zewnątrz, według Adam J. Brown, MD, associate staff physician in department of rheumatic and immunological diseases w Cleveland Clinic, który omówił temat na Healio Reuminations podcast. „Dr Thomas Addison interesował się skórą, która okazała się bardzo przydatna, ponieważ rozpoznał skórne cechy niewydolności nadnerczy”, powiedział Brown. „Co ważne, wszyscy ci pacjenci mieli przebarwienia skóry.,”

jak na ironię, słynna opalenizna prezydenta Kennedy ' ego była oznaką nie wysportowanego mężczyzny, ale czegoś znacznie mroczniejszego i bardziej niebezpiecznego.

Upadł po paradzie w Bostonie podczas kandydowania do Kongresu w 1945 roku, a pomocnicy zauważyli później, że „zmienił kolor na żółty i niebieski”, według Mandela.,

po wizycie w Anglii w 1947 roku, diagnozujący lekarz skomentował przyjacielowi Kennedy ' ego: „ten młody amerykański przyjaciel, nie ma jeszcze roku życia” – relacjonował Mandel. Jednak historia obozu Kennedy ' ego opowiedziana opinii publicznej o incydencie w Anglii była taka, że był to nawrót malarii, na którą zachorował podczas stacjonowania na Pacyfiku w czasie ii Wojny Światowej. Kennedy następnie rozpoczął leczenie syntetycznym hormonem nadnerczy octanem desoksykortykosteronu (Doca)., W 1950 roku, kiedy kortyzon stał się bardziej dostępny, Kennedy dodał dawkę 25 mg do swojego dziennego schematu.

w 1954 roku przyszły prezydent przeszedł operację pleców w celu złagodzenia uporczywego bólu pleców, pomimo potencjalnych komplikacji, które mogły wyniknąć z jego diagnozy choroby Addisona. W rzeczywistości był nękany przez problemy z plecami przez całe życie, co dodaje kolejną warstwę złożoności do jego historii zdrowia.

ale ta operacja nie była jedynym powikłaniem, które powstało w połowie lat 50., Zdiagnozowano u niego niedoczynność tarczycy podczas hospitalizacji w Nowym Jorku w 1955 roku, a doniesiono, że przeszedł terapię liothyronine przez cały okres swojej prezydentury. Być może co ważniejsze, wielu kolejnych klinicystów, którzy zyskali znajomość dokumentacji medycznej Kennedy ' ego określiło, że najbardziej odpowiednią diagnozą nadrzędną dla jego niezliczonych powikłań endokrynologicznych jest autoimmunologiczny zespół poliendokrynny typu 2 (APS 2).,

wszystko to skłoniło przyszłych przeciwników politycznych prezydenta, podczas kampanii w 1960 roku, do postawienia pytań zarówno o chorobę Addisona, jak i o możliwość systemowego tuszowania przez obóz Kennedy ' ego. Jest to, gdzie związek między chorobą Addisona i gruźlicy wchodzi w grę; podczas gdy prawie 80% przypadków choroby Addisona są wynikiem etiologii autoimmunologicznej – co było w przypadku prezydenta Kennedy ' ego-gruźlica jest związana w około 10% przypadków.,

„podczas wyborów prezydenckich w 1960 roku, oczywiście, nie chciał, aby ludzie wiedzieli, że ma chorobę Addisona, ale media dostał wiatr o możliwości, więc poprosili jego brata, Robert F. Kennedy, o oświadczenie,” Brown powiedział.

w oświadczeniu Robert Kennedy zauważył, że jego brat „nie ma ani teraz, ani nigdy nie miał dolegliwości opisanej klasycznie jako choroba Addisona, która jest tuberkulozowym zniszczeniem nadnerczy”, zgodnie z doniesieniami historycznymi.

„widzisz jak przebiegły jest?”Brown powiedział. „Nie zaprzecza, że miał chorobę Addisona., Zaprzecza, że miał chorobę Addisona spowodowaną gruźlicą. Nie do końca leży tutaj, ale wygląda na to, że mówi, że JFK nie miał choroby Addisona, kiedy to zrobił.”

to stwierdzenie wystarczyło, aby zmusić przeciwników przyszłego prezydenta do porzucenia tego aspektu ataku. – by Rob Volansky

Anna Intern Med. 2009; doi:10.7326/0003-4819-151-5-200909010-00011.

ujawnienie: Brown i Mandel nie zgłaszają istotnych ujawnień finansowych.,