„czuję się teraz jak w zupełnie nowym zespole”, mówi gitarzysta/wokalista Dr. Dog Scott McMicken. To odważna deklaracja, biorąc pod uwagę, że od 10 i pół roku współtworzy ukochany indie outfit, ale przechodzi prosto do serca intensywnego i przełomowego doświadczenia, stojącego za genialnym nowym albumem grupy, ” Critical Equation.”Najbardziej zaraźliwa i pełna przygód kolekcja Dr., Dog położył jeszcze na taśmę, Płyta zrodziła się z podróży wątpliwości i odkryć, ciężkiej, czasem bolesnej kalkulacji, która ostatecznie zbliżyła zespół do siebie z większą siłą i klarownością niż kiedykolwiek wcześniej. Nazwij to egzystencjalnym przebudzeniem, nazwij to ciemną nocą duszy, cokolwiek to było, napędzało to jeden z najbardziej płodnych okresów twórczych w historii grupy i zmusiło ich do zmierzenia się z tym ponadczasowym pytaniem: czego tak naprawdę chcemy?,

„koncertowaliśmy i nagrywaliśmy płyty przez całe nasze dorosłe życie, i myślę, że po prostu musieliśmy zrobić krok w tył”, odzwierciedla basista/wokalista Toby Leaman, który dzieli obowiązki frontingowe i pisanie piosenek z McMicken. „Ważne było dla nas wszystkich, aby dowiedzieć się, czy rzeczywiście robimy to, co chcieliśmy robić, czy po prostu pozwalamy rozmachowi przenosić nas na tę ścieżkę, na której zawsze byliśmy.,”

ścieżka do „Critical Equation” była niezwykła dla Philadelphia five-piece (McMicken, Leaman, gitarzysta Frank McElroy, klawiszowiec Zach Miller i perkusista Eric Slick) i rozciąga się aż do 2014 roku, kiedy zespół zakończył pracę nad albumem zatytułowanym ” Abandoned Mansion.,”Zamiast wydać płytę w następnym roku, zgodnie z planem, tymczasowo odłożyli ją na rzecz możliwości współpracy ze słynną wytwórnią Pig Iron Theatre Company przy reimaginacji „psychodelicznego bagna”, dawno utraconej współpracy McMicken-Leaman, która faktycznie poprzedzała debiutancki album Dr. Doga. Powstały spektakl teatralny / koncertowy miał swoją premierę na Philly Fringe Festival, a towarzyszący mu LP zdobył entuzjastyczne recenzje, a NPR okrzyknęła go ” albumem koncepcyjnym, który wędruje i rozpościera się do absorbującego efektu „i pod radarem omdlenia dla jego” niewątpliwie wzniosłych harmonii.,”Pomimo reprezentowania czegoś w rodzaju kamienia z Rosetty dla Dr. Dog, album również oznaczał poważne odejście, z wyszukaną produkcją i eksperymentalnymi aranżacjami, które zerwały z prostszym, bardziej emocjonalnie bezpośrednim dźwiękiem studyjnym, do którego grawitowały przez lata. Zamiast początku nowego rozdziału, „psychodeliczne Bagno” zdawało się symbolizować zamknięcie kręgu, co czyniło go idealnym katalizatorem poważnych poszukiwań duszy.,

” wszyscy byliśmy naprawdę zadowoleni, że zamknęliśmy 14 lat historii, w końcu powracając do „psychodelicznego bagna” i poświęcając mu całą naszą uwagę”, mówi McMicken, ” ale myślę, że wyjście z naszej naturalnej ewolucji zdecydowanie nas opodatkowało. Zdecydowaliśmy, że powinniśmy porzucić „opuszczoną rezydencję” i po prostu iść w swoje strony na sześć lub siedem miesięcy.”

wydali album z małymi fanfarami, wysyłając go do Bandcamp jako korzyść dla Southern Poverty Law Center i odchodząc bez żadnej trasy lub prasy na bardzo potrzebną przerwę., Ta przerwa okazała się nieoceniona, ponieważ dawała każdemu członkowi zespołu możliwość refleksji i ponownej oceny, zakwestionowania i skonfrontowania swoich koncepcji grupy i jej możliwości, zadawania trudnych pytań o siebie i siebie nawzajem., Osiągnęli niezwykły sukces—wiele Top 50 albumów; występy telewizyjne na Letterman, Fallon, Conan, i więcej; uznanie krytyków na całym świecie od NY Times do Rolling Stone; ogromne występy Festiwalowe na całym świecie; główne trasy z takimi jak My Morning Jacket, m Ward i The Lumineers; niezliczone wyprzedane nagłówki-ale nic z tego nie miało znaczenia, jeśli nie mogli odpowiedzieć na to dokuczliwe pytanie: czego tak naprawdę chcemy?

niektórzy członkowie zespołu wykorzystywali przerwę do rozwoju swoich rodzin, inni do odkrywania różnych artystycznych dróg., McMicken i Leaman napisali całą górę piosenek na własną rękę, zainspirowani wolnością pisania bez oczekiwań i odpowiedzialności. Kiedy zespół w końcu ponownie się zjednoczył, aby rozpocząć pracę nad „Critical Equation”, zrobili to ze świeżą perspektywą. Dystans jak na ironię zbliżył ich do siebie, pomagając im nauczyć się komunikować w bardziej szczery i otwarty sposób. Podczas pracy nad wyzwaniami i rosnącymi bólami związanymi z zmienianiem fundamentu każdego związku, znaleźli się bardziej podekscytowani i inspirowani niż kiedykolwiek wcześniej.,

„musieliśmy go rozerwać na strzępy, aby go odbudować”, wyjaśnia McMicken. „Na początku po prostu chodziliśmy na palcach i delikatnie obieraliśmy warstwę, ale gdy już ją obieraliśmy, odkrywaliśmy, że mamy dostęp do jeszcze głębszej warstwy, i znowu i znowu. W końcu dotarliśmy do najgłębszej, najbardziej szczerej części siebie.”

zazwyczaj Dr. Dog nagrywał się we własnym studiu, ale jedną z rewelacji z ich przerwy było to, że ta marka wyspiarstwa zaczęła czuć się bardziej ograniczająca niż wzmacniająca., Mając to na uwadze, spakowali Walizki i udali się do Los Angeles, aby nagrać „Critical Equation” z producentem/inżynierem Gusem Seyffertem (Beck, Michael Kiwanuka), który służył jako terapeuta Grupowy, czy wiedział o tym, czy nie.

„jednym z wielkich wniosków, do których doszliśmy, było to, że musimy rozwalić całą scenę”, wyjaśnia Leaman. „Potrzebowaliśmy kogoś, kto będzie szefem, kogoś, kto będzie nami kierował w studiu. Nigdy wcześniej tak nie pracowaliśmy, ale naprawdę ufaliśmy Gusowi.,”

wystarczy posłuchać 'Critical Equation' i jest jasne, że decyzja opłaciła się pikami. Nagrany na 16-ścieżkową taśmę analogową, album otwiera równie lżejszy i złowieszczy „Listening In”, utwór, który łączy charakterystyczną mieszankę dziwacznego popu z lat 60. i fuzzy rocka z gotowością Seyfferta do rozerwania ich utworów., Na” Go Out Fighting „Klasyczne organy Hammonda ustępują miejsca oszałamiającej gitarze elektrycznej, gdy McMicken śpiewa mantrę wytrwałości, podczas gdy marzycielski” Buzzing in the Light ” odnajduje Leamana kontemplującego tajemnice Wszechświata z cudownie warstwowymi harmoniami, A wolno płonący tytułowy utwór usuwa wszystko, oprócz witalności koncertu zespołu w jego najbardziej surowej formie.

„the take on the record was our first take in the studio,” says McMicken. „Kiedy skończyliśmy grać piosenkę, każdy mógł poczuć, że stało się coś wyjątkowego.,”

pomimo ciężkiej refleksji, która doprowadziła do jego powstania, 'Critical Equation' jest chyba najbardziej zabawnym wpisem w katalogu Dr. Dog. Nawet utwory, które borykają się ze złamanym sercem—jak całkowicie zaraźliwa „prawdziwa miłość” i szalenie chwytliwy „Zabójca serc” – są pełne radości i humoru, a tasujący” Under The Wheels ” znajduje wolność i lekkość w poddaniu się siłom poza Twoją kontrolą., Płyta zamyka się nutą czystego optymizmu z „Coming Out Of The Darkness”, piosenką, którą McMicken napisał pod koniec przerwy zespołu, tak jak zaczynali dyskutować o przyszłości.

„jest wyjątkowy wśród wszystkich piosenek, które kiedykolwiek napisałem, ponieważ jest całkowicie funkcjonalny”, wyjaśnia. „Istnieje po to, aby zabrać cię gdziekolwiek jesteś i zostawić w lepszym miejscu, a to wydawało się poetycko idealne dla tej fazy zespołu.,”

w końcu okazuje się, że to, czego Grupa naprawdę chciała, było dość proste: tworzyć muzykę, którą kochali ze swoimi przyjaciółmi i dobrze się przy tym bawić. Czasami najprostsze rzeczy mogą stać się bardziej skomplikowane, niż sobie wyobrażaliśmy, ale podróż zespołu tutaj udowadnia, że zawsze warto o nie walczyć. To rzadka rzecz w tym życiu, ale dzięki „krytycznemu równaniu” Dr Dog dostał dokładnie to, czego chciał i o wiele więcej.