Nikita Chruszczow był przywódcą Związku Radzieckiego podczas kryzysu kubańskiego w 1963 roku. Kiedy Chruszczow wycofał się i usunął radzieckie pociski nuklearne z Kuby, jego wiarygodność była w strzępach w hierarchii politycznej Związku Radzieckiego i było tylko kwestią czasu, zanim zostanie usunięty z urzędu.
Nikita Chruszczow urodził się w 1894 roku w Kalinówce w pobliżu granicy z Ukrainą., Był synem górnika. Takie tło upolityczniło Chruszczowa i walczył w Armii Czerwonej podczas rosyjskiej wojny domowej. Po sukcesie bolszewickim i zakończeniu wojny Chruszczow został Górnikiem. Pracując jako górnik, kontynuował edukację, uczęszczając do szkoły średniej. Chruszczow pracował dla Partii Komunistycznej w Kijowie, a następnie w Moskwie. Podczas pobytu w stolicy zyskał reputację wydajności i w 1935 Chruszczow został mianowany sekretarzem Moskiewskiego Komitetu Obwodowego., Potrzebował wsparcia Sowieckiego przywódcy Józefa Stalina, aby piastować takie stanowisko. Chruszczow jeszcze bardziej wzmocnił swoją reputację, będąc bardzo blisko związanym z budową moskiewskiego metra – którego budowa została uznana za sukces inżynieryjny i znak dla świata radzieckich umiejętności, które były bliżej związane z Zachodem. Choć inżynierom słusznie przypisuje się sukces tego projektu, doceniono również umiejętności kierownicze Chruszczowa w ramach tak prestiżowego projektu.,
w latach 1938-1947 Chruszczow zajmował się głównie sprawami, które dotknęły Ukrainę. W czasie ii Wojny Światowej Chruszczow wspierał walczących tam dowódców wojskowych, głównie w rejonie Kurska. Chruszczow był premierem Ukraińskiej Republiki Radzieckiej od czasu wysiedlenia nazistów do 1947 roku.
w 1947 roku Stalin wybrał Chruszczowa do reorganizacji produkcji rolnej ZSRR. Nie ma wątpliwości, że Stalin ufał jego zdolnościom i do czasu śmierci Stalina w 1953 roku Chruszczow był członkiem Prezydium partii komunistycznej., 12 września 1953 został mianowany pierwszym sekretarzem partii. Takie stanowisko umożliwiło Chruszczowowi zbudowanie zwolenników w całej machinie administracyjnej partii i rozwinięcie bazy władzy. Wykorzystywał swoje wpływy, aby w lutym 1955 roku uzyskać Bulganina, swojego kandydata, wybranego na premiera. Niewielu wątpiło, że podczas gdy Bułganin był polityczną figurą ZSRR, człowiekiem o prawdziwej władzy był Chruszczow.
w styczniu 1956 r.Chruszczow dokonał najśmielszego posunięcia do władzy. Na XX kongresie partii zaatakował Stalina i rozwijający się przez niego „kult osobowości”., Kryzys sueski z 1956 roku na krótko odwrócił uwagę Zachodu od ZSRR, podczas gdy chwyt ZSRR w Układzie Warszawskim został zwiększony, gdy Węgry zostały najechane i krótkotrwałe powstanie brutalnie stłumione.
27 marca 1958 Chruszczow został premierem ZSRR, a on nadal piastował stanowisko Pierwszego Sekretarza po tym, jak Bułganin został skutecznie zepchnięty na jedną stronę., Chruszczow dał pozór chęci wprowadzenia odwilży w zimnej wojnie, a jego nominacja została przyjęta z ostrożnym optymizmem na Zachodzie, zwłaszcza po surowych rządach Stalina. Jednak jego pozorne odczucia pokoju mieszały się z bardziej wrogimi wypowiedziami, a Chruszczow stał się trudnym człowiekiem do przewidzenia – czy zdejmował but i walił go w stół, tak jak robił to w ONZ, aby podkreślić punkt, który robi, czy też szturmował międzynarodowe spotkanie w Genewie, pozostawiając innych bez przywódcy drugiego najpotężniejszego narodu na świecie., Ale był to również człowiek, który w swoim kraju wyszedł spotkać ludzi – coś, czego Stalin nigdy nie zrobił. Trudno powiedzieć, czy jego postawa na arenie międzynarodowej była jedynie showmansem – było to jednak z pewnością niezwykłe w czasach, gdy praca dyplomatyczna była prowadzona niezmiennie w sposób szlachetny i „według książki”.
czy Chruszczow był „jastrzębiem” czy „gołębiem” też trudno powiedzieć. Po kubańskim kryzysie rakietowym większość, jeśli nie wszyscy, zakładała, że jest „jastrzębiem”. Może to jednak nie być dokładna ocena., Chruszczow, wraz z wieloma innymi członkami Biura Politycznego, był wściekły, że Ameryka umieściła w Turcji sprzęt wojskowy, w tym bombowce B52. Ponieważ jednak Turcja była członkiem NATO, z punktu widzenia Zachodu było to całkowicie legalne i dopuszczalne. Wobec Związku Radzieckiego było to prowokacyjne zachowanie, gdyż Turcja dzieliła granicę z ZSRR. Kiedy Chruszczow miał okazję temu przeciwdziałać, umieszczając na Kubie pociski nuklearne średniego zasięgu, przyjął je. Twierdził, że dały one komunistycznym Wyspom Karaibskim większą ochronę przed kolejnym incydentem w Zatoce Świń.,
Kiedy to zrobił, to znacznie osłabiło jego pozycję polityczną w domu, pomimo jego argumentów, że zmusił Amerykę do obietnicy, że nigdy nie zaatakuje Kuby. Jego koledzy w Moskwie byli również bardzo zaniepokojeni tym, że tradycyjne pozytywne relacje między ZSRR a komunistycznymi Chinami również się pogarszają, a kwestie graniczne mogą wywołać wojnę chińsko-sowiecką., Chruszczow został odsunięty od władzy w październiku 1964 roku, a jego miejsce zajęli Aleksiej Kosygin jako premier i Leonid Breżnez jako lider Partii. Chruszczow spędził resztę swoich lat na emeryturze i zmarł w 1971 roku.