słowo kultura ma dość skomplikowaną historię pochodzenia. Pochodzi od francuskiego słowa kultura, które z kolei pochodzi od łacińskiego cultūra, co oznacza kultywować. I począwszy od 1400 roku, kultura była używana w tym właśnie sensie—w kontekście rolnictwa, aby odnosić się do uprawy ziemi, roślin i zwierząt.,

w latach 1500 i 1600 zaczął być stosowany do ludzi, używany w sensie kultywowania lub rozwoju umysłów lub poszukiwań intelektualnych. Dopiero w XIX wieku kultura zyskała znaczenie używane w frazie dyfuzja kulturowa, czyli odrębny sposób życia określonej grupy ludzi charakteryzujący się unikalnymi pomysłami, obyczajami, zachowaniami i produktami.

OK, jakie są te pomysły, zwyczaje i produkty, pytasz?, Cóż, kultura zwykle obejmuje jedzenie, które ludzie jedzą, religię, język, którym ludzie mówią, muzykę, którą ludzie słuchają, sztukę, którą ludzie lubią, i ich wspólne wartości, moralność, tradycje, zachowania itp. Jest to zasadniczo wspólna tożsamość grupy ludzi, wyuczona poprzez socjalizację. Kultura może być szeroka, na przykład kultura zachodnia lub Wschodnia, lub może być wąska, na przykład kultura firmy określonego miejsca pracy.

teraz do dyfuzji, czyli aktu rozprzestrzenienia., Dyfuzja jest używana w wielu różnych dziedzinach akademickich, oprócz antropologii, takich jak fizyka, meteorologia i kinematografia, wszystko do opisania aktu rozprzestrzeniania się, przekazywania lub migracji.

połącz te dwa elementy i widzimy, że dyfuzja kulturowa to ruch części unikalnej kultury między jednostkami, miejscami i między innymi kulturami.

oto przykład: Jedwabny Szlak., Jedwabny Szlak był drogą lądową i morską, która łączyła Chiny z Japonią i Koreą, Azją Środkową i Indiami, a także Turcją i Włochami od około 130 r.p. n. e. do 1450 r. w celach handlowych. Dzięki Jedwabnemu Szlakowi Sztuka, idee, wynalazki i religia rozprzestrzeniały się między różnymi krajami i kulturami. Na przykład Buddyzm rozprzestrzenił się ze swojego kraju pochodzenia, Indii, drogą Jedwabnego Szlaku, do innych krajów, takich jak Tybet, Chiny i Japonia, gdzie nadal jest praktykowany dość często dzisiaj.,

akt dyfuzji kulturowej, faktycznego rozprzestrzeniania się idei i praktyk, może nastąpić na kilka różnych sposobów. Dokładnie pięć.

Po pierwsze, dyfuzja ekspansji: opisuje idee, które rozwijają się w kulturze pochodzenia, pozostają tam silne, a także rozprzestrzeniają się na zewnątrz. Kolejne trzy rodzaje dyfuzji można również zaliczyć do kategorii dyfuzji ekspansji.

Dyfuzja hierarchiczna to coś, co rozprzestrzenia się od większych do mniejszych obszarów—pomyśl o miastach do obszarów wiejskich., Zaraźliwa dyfuzja jest czymś, co szybko rozprzestrzenia się od osoby do osoby, jak wirusowe filmy lub memy. Dyfuzja bodźców to rozprzestrzenianie się czegoś, co zmienia się w procesie. Na przykład joga w Stanach Zjednoczonych jest formą ćwiczeń, ale pierwotnie w Indiach była i jest uważana za bardziej holistyczną formę medytacji.

ostatni typ, relocation diffusion, opisuje coś, co traci popularność po rozprzestrzenieniu się., To rozprzestrzenianie się (zazwyczaj przez ruch fizyczny ludzi) sprawia, że aspekty kulturowe są mniej popularne lub nieistotne w miejscu ich pochodzenia, uważa się purytanizm po purytańscy osadnicy opuścili Europę do Ameryki Północnej.