Kabukichō (Polski)

Fotografia lotnicza (2009)

pierwotnie obszar był znany jako Tsunohazu (角筈) i był bagnem. Po okresie Meiji obszar ten stał się sanktuarium kaczek. Gdy w 1893 roku wybudowano oczyszczalnię Yodobashi, stawy zostały zasypane. W 1920 roku wybudowano tam szkołę dla dziewcząt, a okolicę przekształcono w osiedle mieszkaniowe., Przed II wojną światową dzielnica była jednym z obszarów otwartych dla zagranicznych właścicieli nieruchomości (głównie z Tajwanu i Korei), którzy głównie obsługiwali tsurekomi yado, poprzedników dzisiejszych hoteli miłości.

Tokyu Mirano-za (1959)
Shinjuku Koma, patrząc na północ od wschodniego końca plac cinecitycity (1960)

podczas wojny, nalot bombowy 13 kwietnia 1945 roku zrównał teren z ziemią., Po wojnie Kihei Suzuki ze Stowarzyszenia przebudowy i rekonstrukcji Shinjuku współpracował z głównym właścicielem ziemskim, Mohei Minejimą, aby opracować plany dla Kiku-za, teatru kabuki, w okolicy; wierzyli, że wykonawcy z teatru Kabuki-za w Ginza przyjmą ich zaproszenie do występu w Kiku-za. W rezultacie Hideaki Ishikawa, regionalny planista, nazwał miasto Kabuki-chō, które zostało przyjęte 1 kwietnia 1948 roku. Mimo że teatr został odwołany z powodu problemów finansowych, nazwa pozostała., Tokyu Cultural Hall (na południu, w Shibuya), Tokyu Milano-za movie theater, Tokyo Ice Skating Rink i Shinjuku Koma Theater zostały ukończone w 1956 roku, cementując reputację obszaru jako centrum rozrywki.

Kabuki-chō został szybko przebudowany po wojnie, głównie dzięki staraniom zamorskich Chińczyków w Japonii, którzy kupili ziemie niewykorzystane po wojnie i znacznie je rozbudowali., Do „trzech najbardziej znanych zagranicznych Chińczyków Kabukicho” należą założyciel Humax, Lin Yi-Wen, który rozpoczął swoją działalność od kabaretu; Lin Tsai-wang, który zbudował Fūrin Kaikan; i Lee Ho-chu, właściciel chińskiej restauracji w Tokio Hotel. W 2002 roku oszacowano, że 70% gruntów w Kabukichō należało do obcokrajowców i ich potomków. Rozwój domowej rozrywki wideo zmniejszył popyt na występy na żywo i kina, a Kabukichō stało się domem dla wielu salonów wideo, dyskotek i fuzoku (firm oferujących usługi seksualne).,

Watanabe Katsumi, niezależny fotograf portretowy, który robił zdjęcia i sprzedawał odbitki swoim poddanym za skromne 200 jenów, dokumentował mieszkańców Kabukichō w okresie przejściowym w latach 60. i 70. Katsumi odbył praktykę w studiu portretowym w Tokio krótko po przeprowadzce tam w 1962 roku; robił swoje portrety uliczne w nocy, używając stroboskopu jako pracy pobocznej. W 1971 roku Takeshi Aida , były sprzedawca materacy, otworzył „Club Ai”, pierwszy klub gospodarza w Kabukichō; w szczytowym okresie firma Aida odnotowała roczne przychody w wysokości 2,7 miliarda jenów.,

noc (2016)

dzień (2016)
Kabukichō, widok na północ wzdłuż ichibangai-Dori w kierunku kompleksu pawilonów HUMAX

w 1999 roku obszar ten został nazwany „największą dzielnicą rozrywki dla dorosłych w Azji”, a tabloidy regularnie publikowały szczere zdjęcia pijanych patronów Kabukichō walczących i aresztowanych., Jednak począwszy od 2003, wspólne patrole obywatelskie i policyjne zaczęły egzekwować licencje biznesowe, a 1948 firmy wpływające na ustawę o moralności publicznej była bardziej rygorystycznie egzekwowana, a także począwszy od kwietnia 2004, zmuszając firmy o tematyce dorosłych do rozpoczęcia usuwania klientów o północy w ramach przygotowań do zamknięcia o 1 w nocy. Kabukichō

obecnie 36 ha (89 akrów; 0.,14 m2) Dzielnica Kabukichō przekształciła się z dzielnicy mieszkalnej w słynną na całym świecie dzielnicę czerwonych latarni, w której znajduje się ponad trzy tysiące barów, klubów nocnych, hoteli miłosnych, salonów masażu, klubów hostess i tym podobnych. Chociaż określane tu jako „dzielnica czerwonych latarni”, nie ma czerwonych świateł w dosłownym znaczeniu z pracownikami seksualnymi w oknach, jak w Amsterdamie.

ostatnio rośnie Turystyka z Chin i Korei, więc wielu turystów można zobaczyć w Kabukichō nawet w ciągu dnia., Po otwarciu kilku dużych hoteli w dzielnicy, Stowarzyszenie Concierge Kabukicho zostało utworzone, aby polecić firmy, które byłyby bezpieczne dla zagranicznych klientów, ponieważ obszar jest znany z praktyki znanej jako bottakuri, gdzie niektóre firmy dodają wygórowane ukryte opłaty, aby przynieść ostateczny rachunek znacznie poza początkowe reklamowane ceny.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *