św. Augustyn i znaki

św. Augustyn był pierwszym człowiekiem, który zsyntetyzował klasyczne i hellenistyczne teorie znaków. Dla niego znak jest rzeczą, która jest używana do oznaczania innych rzeczy i do przywodzenia ich na myśl (De Doctrina Christiana (dalej DDC) 1.2.2; 2.1.1). Najczęstszymi znakami są słowa mówione i pisane (DDC 1.2.2; 2.3.4-2.4.5). Chociaż Bóg nie może być w pełni wyrażalny, Augustyn kładł nacisk na możliwość komunikowania się Boga z ludźmi za pomocą znaków w Piśmie Świętym (DDC 1.6.6)., Augustyn popierał i rozwijał klasyczne i hellenistyczne teorie znaków. Wśród głównego nurtu teorii znaków, tj. Arystotelesa i stoika, pierwsza teoria przefiltrowana do dzieł Cycerona (106-43 p. n. e., De inventione rhetorica 1.30.47-48) i Kwintyliana (około 35-100, Institutio oratoria 5.9.9-10), który uważał znak za instrument wnioskowania., W komentarzu do De Interpretatione Arystotelesa Ammoniusz powiedział: „zgodnie z podziałem filozofa Teofrastusa stosunek mowy jest dwojaki, po pierwsze w odniesieniu do publiczności, do której mowa oznacza coś, a po drugie w odniesieniu do rzeczy, o których mówca zamierza przekonać publiczność.”Jeśli dopasujemy DDC do tego podziału, pierwsza część należy do Księgi DDC IV, a druga do ksiąg DDC I-III., Augustyn, choć pod wpływem tych teorii, rozwinął własną teologiczną teorię znaków, z pomocą której można wywnioskować umysł Boga z wydarzeń i słów Pisma Świętego.

Księgi II i III DDC wymieniają wszystkie rodzaje znaków i wyjaśniają, jak je interpretować., Znaki dzielą się na naturalne (naturalia) i konwencjonalne (dane); te ostatnie są podzielone na zwierzęce (bestiae) i ludzkie (homines); te ostatnie są podzielone na słowa Nie-(cetera) i słowa (verba); te ostatnie są podzielone na słowa mówione (voces) i słowa pisane (litterae); te ostatnie są podzielone na znaki nieznane (signa ignota) i znaki niejednoznaczne (signa ambigua); zarówno te pierwsze, jak i te ostatnie są podzielone odpowiednio na znaki szczególne (signa propria) i znaki graficzne (signa translata), wśród których nieznane znaki graficzne należą do pogan.,Oprócz wiedzy egzegetycznej (Kwintylian, Institutio Oratoria 1.4.1-3 i 1.8.1-21), która jest zgodna z kolejnością czytania (lectio), krytyki tekstowej (emendatio), wyjaśnień (enarratio) i Sądu (Iudicium), należy znać język oryginalny (hebrajski i grecki) oraz szerokie informacje o Piśmie Świętym (DDC 2.9.14-2.40.60).

rozumienie znaków przez Augustyna zawiera kilka hermeneutycznych założeń jako ważnych czynników. Po pierwsze, tłumacz powinien postępować z pokorą, ponieważ tylko pokorny człowiek może zrozumieć prawdę Pisma Świętego (DDC 2.41.62)., Po drugie, tłumacz musi mieć ducha aktywnego dociekania i nie powinien wahać się uczyć i wykorzystywać pogańskiej edukacji w celu prowadzenia nauki chrześcijańskiej, ponieważ cała prawda jest prawdą Bożą (DDC 2.40.60-2.42.63). Po trzecie, serce tłumacza powinno być założone, zakorzenione i zbudowane w miłości, która jest ostatecznym celem całego Pisma Świętego (DDC 2.42.63).

znak nie funkcjonuje jako własny cel, ale jego cel leży w jego roli jako znaczenia (res significans, DDC 3.9.13)., Bóg dał znaki jako środek do objawienia się; chrześcijanie muszą stosować zasady hermeneutyczne, aby zrozumieć to boskie objawienie. Nawet jeśli tekst biblijny jest niejasny, ma znaczące korzyści. Ponieważ niejasny tekst uniemożliwia nam popadnięcie w pychę, wyzwala naszą inteligencję (DDC 2.6.7), uspokaja naszą wiarę w historię objawienia (DDC 3.8.12) i udoskonala nasz umysł, aby nadawał się do świętych tajemnic (DDC 4.8.22). Interpretując znaki, należy najpierw szukać znaczenia dosłownego, a następnie znaczenia graficznego (DDC 3.10.14-3.23.33)., Augustyn sugeruje hermeneutyczną zasadę, że niejasny werset biblijny jest interpretowany za pomocą prostych i prostych wersetów, które utworzyły doktrynę „scriptura scripturae interpres” (Pismo Święte jest interpretatorem Pisma Świętego) w epoce Reformacji. Ponadto wprowadza siedem zasad Tykoniusza Donatysty do interpretacji niejasnego znaczenia Biblii, co pokazuje jego zrozumienie, że cała prawda należy do Boga (DDC 3.3.42-3.37.56)., Aby we współczesności zastosować hermeneutykę Augustyna znaku we właściwy sposób, należy zaangażować każdy dział teologii i przyjąć podejścia interdyscyplinarne.