Tło: ostra choroba górska jest częstym zjawiskiem podczas podróży na duże wysokości. Chociaż wcześniejsze badania ibuprofenu wykazały skuteczność w zapobieganiu ostrej chorobie górskiej, zalecenia były ograniczone, ponieważ ibuprofen nie był porównywany bezpośrednio z acetazolamidem do tego badania.,

metody: przed wejściem na wysokość 3810 m na White Mountain w Kalifornii, dorośli ochotnicy byli randomizowani na ibuprofen (600 mg, 3 razy na dobę, rozpoczęte 4 godziny przed wejściem) lub na acetazolamid (125 mg, dwa razy na dobę, rozpoczęte w noc przed wejściem). Głównym kryterium oceny była częstość występowania ostrej choroby górskiej przy użyciu kwestionariusza Lake Louise (LLQ) z wynikiem > 3 z bólem głowy. Jakość snu i nasilenie bólu głowy mierzono za pomocą badania Groningen Sleep Quality Survey (GSQS). Badanie zostało zarejestrowane w ClinicalTrials.,gov: NCT03154645 wyniki: dziewięćdziesięciu dwóch uczestników ukończyło badanie: 45 (49%) na ibuprofen i 47 (51%) na acetazolamid. Całkowita częstość występowania ostrej choroby górskiej wynosiła 56,5% , przy czym częstość występowania w grupie otrzymującej ibuprofen była o 11% większa niż w grupie otrzymującej acetazolamid, przekraczając z góry ustalony margines nieinferencji 26% (62,2% vs 51,1%; 95% przedział ufności , -11,1 do 33,5). Nie stwierdzono różnic w łącznym wyniku LLQ lub objawach podgrup pomiędzy lekami (P = .8). GSQS korelował ze snem LLQ (r = 0,77; 95% CI, 0,67-0,84)=%., Grupa acetazolamidowa miała większe obwodowe wysycenie kapilarne tlenem niż grupa ibuprofenu (88,5% vs 85,6%; P = .001).

wniosek: Ibuprofen był nieco gorszy od acetazolamidu w zapobieganiu ostrej chorobie górskiej i nie powinien być zalecany w porównaniu z acetazolamidem w celu szybkiego wznoszenia. Średnie objawy i nasilenie były podobne w przypadku leków, co sugeruje zapobieganie chorobom.