Yamamoto Isoroku, Oryginalna nazwa Takano Isoroku, (ur. 4 kwietnia 1884, Nagaoka, Japonia-zm. 18 kwietnia 1943, Wyspy Salomona) – japoński oficer marynarki wojennej, który wymyślił niespodziewany atak na bazę marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w Pearl Harbor 1 grudnia 1943. 7, 1941.

Yamamoto ukończył japońską Akademię Marynarki Wojennej w 1904 roku, a rok później został ranny w bitwie pod Tsushimą podczas wojny rosyjsko-japońskiej. W 1913 roku wstąpił do Japońskiej Akademii Sztabu Marynarki Wojennej, a po jej ukończeniu w 1916 roku został przyjęty do rodziny Yamamoto i zmienił nazwisko., Jako komandor porucznik Yamamoto studiował anglistykę na Uniwersytecie Harvarda (1919-1921). Następnie wykładał w japońskim Naval Staff College (1921-1923), zanim został wysłany do Kasumigaura (w prefekturze Ibaraki) na szkolenie lotnicze w 1924. Awansowany do stopnia kapitana, Yamamoto został przydzielony do kolejnej tury w Stanach Zjednoczonych, najpierw jako adiutant admirała, a następnie attaché marynarki w Waszyngtonie (1926-1928). Od czasu pobytu w Stanach Zjednoczonych, Yamamoto nabrał nawyków i wzorców myślenia, które wpłynęły na jego późniejszą służbę wojenną., Poza tym, że stał się nieugiętym pokerzystą, Yamamoto zyskał niską opinię amerykańskich oficerów marynarki, uważając marynarkę USA za klub dla golfistów i brydżystów. Z drugiej strony, rozwinął zdrowy szacunek dla amerykańskich zdolności przemysłowych.

Wracając do Japonii, Yamamoto rozpoczął 10-letni okres, który uczynił go jednym z czołowych japońskich oficerów lotnictwa. W 1928 roku dowodził lotniskowcem „Akagi”., Awansowany na kontradmirała w 1929 roku, Yamamoto służył jako szef działu technologicznego korpusu lotnictwa marynarki wojennej, gdzie był orędownikiem rozwoju szybkich samolotów myśliwskich przenoszonych na lotniskowce, programu, który produkował słynne myśliwce Zero. W 1934 roku Yamamoto dowodził pierwszą Dywizją lotniskowców, a w 1935 roku stanął na czele japońskiej delegacji na konferencję morską w Londynie, na której Japonia porzuciła 15 lat niepokoju morskiego wśród światowych mocarstw. W 1936 jako wiceadmirał został wiceministrem marynarki., Yamamoto dowodził pierwszą flotą w 1938 roku, a w 1939 roku został głównodowodzącym połączonej floty. W tych późniejszych zdolnościach, Yamamoto wykorzystał swój rosnący staż, aby odwrócić marynarkę od pancerników, które uważał za przestarzałe, na rzecz taktyki opartej na lotniskowcach—taktyki lotniskowców, które później włączył do planu ataku na Pearl Harbor.

jako starszy admirał morski we flocie japońskiej, Yamamoto przygotowywał się do wojny przeciwko Stanom Zjednoczonym. Wbrew powszechnemu przekonaniu, Yamamoto opowiedział się za wojną ze Stanami Zjednoczonymi, gdy Japonia podjęła fatalną decyzję o inwazji na bogate ziemie Azji Południowo-Wschodniej; inni w Ministerstwie marynarki mieli nadzieję uniknąć wojny z Ameryką nawet podczas wojny z holenderskimi i brytyjskimi posiadłościami w Azji., Kiedy cesarz Japonii Hirohito przyjął pogląd Yamamoto, admirał skoncentrował swoją energię na nadchodzącej walce z amerykańską flotą Pacyfiku. Zdając sobie sprawę z ogromnych możliwości przemysłowych Stanów Zjednoczonych, ale nie rozumiejąc potencjału amerykańskiego społeczeństwa, Yamamoto zapewnił, że jedyną szansą na zwycięstwo Japonii jest niespodziewany atak, który sparaliżuje amerykańskie siły morskie na Pacyfiku i zmusi Stany Zjednoczone do wynegocjowanego pokoju, pozwalając tym samym Japonii na wolne panowanie w Wielkiej Azji Wschodniej., Każda długa wojna ze Stanami Zjednoczonymi, według Yamamoto, oznaczałaby katastrofę dla Japonii. Chociaż nie był autorem szczegółowego planu ataku na Pearl Harbor, z pewnością bronił go w kręgach rządowych. W grudniu. 7 lipca 1941 roku jego lotniskowce pod bezpośrednim dowództwem wiceadmirała Nagumo Chūichiego odniosły oszałamiające taktyczne zwycięstwo nad amerykańską flotą Pacyfiku na kotwicowisku w Pearl Harbor. Nieprzerwany ciąg zwycięstw morskich następował po tym ataku przez sześć miesięcy, a prestiż Yamamoto osiągnął nowy poziom późną wiosną 1942 roku.,

jednak wielki taktyczny sukces ataku na Pearl Harbor przyćmił strategiczną klęskę. Atak nie zachęcał Stanów Zjednoczonych do pozwania o pokój, ale wywołał rozpalenie amerykańskiej opinii publicznej; niespodziewane bombardowanie, mające zapobiec długiemu konfliktowi ze Stanami Zjednoczonymi, pomogło zapewnić długotrwałą i całkowitą wojnę. Yamamoto natknął się dalej w bitwie o Midway (4-6 czerwca 1942), gdzie miał nadzieję zniszczyć amerykańskie okręty nie złapane w Pearl Harbor, zwłaszcza Amerykańskie., Lotniskowce marynarki wojennej. Atak na Midway nie powiódł się, częściowo dlatego, że Stany Zjednoczone dysponowały doskonałymi informacjami wywiadowczymi na temat sił japońskich, ale także dlatego, że plany Yamamoto były zbyt złożone, a jego cele zdezorientowane. Japoński plan bitwy obejmował ruch ośmiu odrębnych jednostek, atak dywersyjny Na Wyspy Aleuckie i zajęcie Wysp Midway, a wszystko to przy próbie zniszczenia amerykańskich lotniskowców., Kampania Yamamoto o Guadalcanal i Wyspy Salomona na południowym Pacyfiku nie była o wiele lepsza, ponieważ odmówił zaangażowania swoich sił w cokolwiek innego niż fragmentaryczny sposób, ponieważ alianci prowadzili tam wojnę na wyniszczenie, na którą Japonia nie mogła sobie pozwolić.

mimo to amerykańska ocena Yamamoto była na tyle duża, że gdy w kwietniu 1943 roku informacje wywiadowcze ujawniły plan lotu japońskiego admirała, amerykańscy dowódcy na Pacyfiku podjęli się zasadzki i zestrzelenia jego samolotu., 18 kwietnia 1943 roku, podczas inspekcji Japońskich baz na południowym Pacyfiku, samolot Yamamoto został zestrzelony w pobliżu wyspy Bougainville, a admirał zginął.

Yamamoto był najwybitniejszym japońskim oficerem marynarki podczas II Wojny Światowej. pomimo jego względnego braku doświadczenia na morzu w latach poprzedzających Pearl Harbor, jego wkład w strategię morską leży w jego wczesnym uznaniu skuteczności samolotów bazujących na lotniskowcach w atakach morskich dalekiego zasięgu., Choć był lepszym taktykiem niż strategiem, był niezwykle uzdolnionym i zdolnym oficerem, a także skomplikowanym człowiekiem o czasami sprzecznym charakterze.