wół piżmowy, (Ovibos moschatus), w liczbie mnogiej wół piżmowy, Kudłaty-owad Arktyczny z rodziny wołowatych (rzędu parzystokopytnych). Woły piżmowe to krępe ssaki z dużymi głowami, krótkimi szyjami i krótkimi, mocnymi nogami. Ich nazwa pochodzi od ich piżmowego zapachu i powierzchownego podobieństwa do wołu, choć nie są blisko spokrewnione z bydłem. Woły piżmowe są blisko spokrewnione z kozą górską, Kozią i sierścią i są umieszczane w podrodzinie bovid Caprinae, wraz z prawdziwymi kozami i owcami.,
Byki z południowych jałowych terenów w Kanadzie stoją około 135 cm przy ramieniu i ważą około 340 kg (750 funtów); krowy ważą około 250 kg (550 funtów). Północne woły piżmowe są mniejsze niż te, które żyją dalej na południe. Rogi występują u obu płci i mają aż 60 cm długości u starszych samców., Rogi samca mają szeroką podstawę i ciągną się bokiem od linii środkowej czaszki, zanurzają się w dół po bokach głowy i zakrzywiają się ku górze na końcach. Samice i młode mają podobne, ale mniejsze rogi. Sierść wołu piżmowego ma długie, ciemnobrązowe włosy sięgające prawie do stóp; jego włosy kryją krótki ogon i prawie pokrywają małe uszy. Krótsze włosy pokrywają twarz. Pod kudłatym płaszczem znajduje się gruba wełna, zwana qiviut( lub qiveut), która jest zrzucana latem i jest używana przez arktycznych rzemieślników do wyrobu cienkiej przędzy podobnej do kaszmiru lub guanaco.,
woły piżmowe (Ovibos moschatus).
bądź świadkiem zawodów w kolczudze pomiędzy samcami Wołów piżmowych rywalizującymi o to, aby samica urodziła Młode
podczas sezonu rykowiskowego, byki Wołów piżmowych biorą udział w zawodach w kolczudze.,
woły piżmowe podróżują w stadach, często po 20-30 osobników. Nie są agresywne, ale po zaatakowaniu dorośli otaczają Młode i prezentują potężny przód rogów, który jest skuteczny przeciwko Arktycznym wilkom i psom. Jednak ta formacja obronna sprawia, że woły piżmowe są bardzo podatne na ludzkich myśliwych. Woły piżmowe żywią się trawami, osadami i wierzbami. Latem przechowują duże ilości tłuszczu, które wykorzystują do uzupełniania skromnej paszy w zimie., Są bardzo przystosowane do oszczędzania energii w chłodne dni. Woły piżmowe mają sezon rykowiskowy trwający dwa miesiące późnym latem, a pojedyncze cielę rodzi się po 244-252 dniach ciąży. Tłuszcz samicy może być wykorzystany do wsparcia laktacji cieląt, które rodzą się przed odkryciem trawy i nisko rosnących roślin przez topniejący śnieg.
w epoce plejstocenu (która miała miejsce od 2,6 mln do 11,7 tys.lat temu) woły piżmowe miały zasięg okołobiegunowy., Jednak po zakończeniu epoki lodowcowej zostały one ograniczone do części północnej Kanady, wysokich Wysp arktycznych i Grenlandii, a pod koniec XIX wieku zostały poważnie wyczerpane przez polowania. The Thelon Game Sanctuary, założona w 1927 roku na Terytoriach Północno-Zachodnich Kanady, uratowała wół piżmowy na kontynencie północnoamerykańskim. W latach 1935 i 1936 woły piżmowe zostały z powodzeniem wprowadzone na wyspę Nunivak na Alasce, a niektóre z tych Wołów piżmowych zostały następnie przeszczepione na Syberię i Skandynawię.
