mięsień piriformis jest klinicznie zaangażowany w zaburzenia bólu, tylne podejścia do całkowitej endoprotezy stawu biodrowego i jatrogenne uszkodzenie mięśni i nerwów otaczających. Mówi się, że mięsień piriformis otrzymuje unerwienie od L5 do S3 ventral rami, przy czym większość źródeł używa S1 i S2 ventral rami jako najczęstszego unerwienia tego mięśnia. Jednak opisy nerwu w literaturze są niejasne., Dlatego celem tych badań było wyjaśnienie anatomii dostarczania nerwów do mięśnia piriformis. Zbadano dwadzieścia stron z dziesięciu świeżo mrożonych zwłok. W szczególności, poprzez przednią sekcję splotu krzyżowego, zidentyfikowano gałęzie do piriformis. Po zidentyfikowaniu nerwy do mięśnia piriformis zostały wyśledzone proksymalnie, aby wyjaśnić ich pochodzenie. Nerwy zaopatrujące mięsień piriformis istniały ze wszystkich stron. Na 80% boków piriformis unerwiony był przez dwa do trzech nerwów., Nerwy te powstały z nerwu pośladkowego górnego po 14 stronach (70%), nerwu pośladkowego dolnego po jednej stronie (5%), Ramusa brzusznego L5 po jednej stronie (5%), Ramusa brzusznego s1 po 17 stronach (85%) i Ramusa brzusznego S2 po 14 stronach (70%). Najczęstsze gałęzie nerwowe do piriformis pochodzą z nerwu pośladkowego górnego i Rami brzusznych S1 i S2. Na podstawie naszych badań pojedynczy „nerw do piriformis” nie występuje u większości okazów, dlatego termin ten należy porzucić. Clin. Anat. 32:282-286, 2019. © 2018 Wiley Periodicals, Inc.