Wieczerza weselna Martina van Meytensa przedstawia moment, w którym podaje się deser na ślubie księżnej Izabeli parmeńskiej i Świętego cesarza rzymskiego Józefa II, 5 października 1760 roku w Pałacu Hofburg.,
we współczesnym użyciu określenie „kolacja” może odnosić się do późnych przekąsek (w użyciu klasy robotniczej i średniej) lub do rozróżnienia „Kolacja” jako Nieformalnego posiłku rodzinnego (który byłby spożywany w kuchni lub rodzinnej jadalni), a nie do „kolacji”, zwłaszcza jako „obiadu”, ogólnie wspanialszego romansu z Gośćmi spoza gospodarstwa domowego, który byłby spożywany w najlepszej jadalni.,
Ameryka Północnaedytuj
rozróżnienie między obiadem a kolacją było powszechne w społecznościach rolniczych Stanów Zjednoczonych w XX wieku, szczególnie na Środkowym Zachodzie i południu Ameryki, choć dziś większość Amerykanów uważa te dwa synonimy i zdecydowanie preferuje określenie kolacja na wieczorny posiłek. Podczas II wojny światowej racje żywnościowe w armii amerykańskiej były nadal dzielone na śniadanie, kolację i kolację, używając tradycyjnych nazw posiłków., W większości Stanów Zjednoczonych i Kanady współcześnie „kolacja ” i” kolacja ” są uważane za synonimy (chociaż kolacja jest bardziej przestarzałym terminem). W Saskatchewan, a także w większej części Atlantyckiej Kanady, „Kolacja” oznacza główny posiłek dnia, zwykle podawany późnym popołudniem, podczas gdy „kolacja” jest podawana około południa. „Kolacja” jest używana w niektórych obszarach, takich jak Nowa Fundlandia i Labrador, aby opisać posiłek w południe, jak również specjalne posiłki, takie jak „kolacja Dziękczynienia”, „flipper dinner” lub „Christmas dinner”, wieczorny posiłek jest „kolacja”., Słowo „Wieczerza” jest również regionalnie zarezerwowane dla posiłków dożynkowych nakładanych przez kościoły i inne organizacje społeczne: „fowl suppers „lub” fall suppers ” (featuring turkey) są powszechne w Kanadzie; „naleśniki suppers” podawane przez grupy kościelne były kiedyś tradycją w Stanach Zjednoczonych; i „Bean suppers” (featuring baked beans) były tradycyjne w Nowej Anglii, a zwłaszcza w stanie Maine.