słyszymy to cały czas. Klasa średnia się kurczy. Płace od dziesięcioleci pozostają w stagnacji. Rodziny borykają się z niepewnością finansową.

czym właściwie jest klasa średnia? Kto w nim jest, a kto nie? Kurczy się? A co z Tobą, w której klasie dochodów jesteś częścią? Okazuje się, że na te pytania trudno odpowiedzieć. Zaczniemy więc od pewnych danych.

co mówią dane?

większość USA, ludność (52%) należy do klasy średniej, zgodnie z najnowszym raportem (wrzesień 2018) z Pew Research Center. Jest to niewielki wzrost od 2015 roku, kiedy poprzedni raport Pew wykazał, że klasa średnia stanowiła nieco mniej niż 50% populacji USA. Jednak wąska większość znaleziona w 2018 r. nadal odzwierciedla długoterminowy trend kurczenia się Klasy średniej w porównaniu z latami 70., 80., 90. i 90.

poprzedni raport Pew z 2015 roku wykazał, że (jak wspomniano powyżej) po raz pierwszy od co najmniej 1960 roku, większość Amerykanów nie była w klasie średniej., W 2015 r. nieco mniej niż 50% dorosłych Amerykanów żyło w gospodarstwach domowych o średnich dochodach (na poniższym wykresie zaokrąglono do 50%)—w porównaniu z 54% w 2001 r., 59% w 1981 r. i 61% w 1971 r. Stwierdzono również, że udział dochodów gospodarstw domowych o średnich dochodach spadł z 62% w 1970 r. do 43% w 2014 r. Klasa średnia została zarówno kurczy się w udziale ludności i widząc jego cięcia Pie dochodów spadek.,

najniższy i najwyższy wzrost wsporników

najciekawszą częścią raportu Pew z 2015 roku było jednak stwierdzenie, że klasa średnia kurczy się nie tylko dlatego, że więcej ludzi jest biednych, ale także dlatego, że więcej ludzi jest bogatych. Odsetek osób o najniższych dochodach-osób zarabiających mniej niż dwie trzecie mediany dochodów-wzrósł o cztery punkty procentowe, z 16% do 20% populacji. W tym samym okresie odsetek Amerykanów w gospodarstwach domowych o najwyższych dochodach również wzrósł o pięć punktów od 1971 roku, przyjmując tę grupę z 4% do 9% populacji.,

kurcząca się klasa średnia to mniej spadek liczby ludności jako całości. Ponadto, istnieje większa polaryzacja tam, gdzie wzrost nadchodzi, na skrajnym dole i górze spektrum gospodarczego. Tak więc nie chodzi tylko o to, że ludzie spadają z klasy średniej i do klasy niższej, są one również rośnie do klasy wyższej, choć w mniejszej liczbie.

zmiany demograficzne

należy również pamiętać, że stan gospodarki USA zmienia się wraz ze zmianami demograficznymi w amerykańskim społeczeństwie i z tego powodu., Średnio populacja USA się starzeje. To starzenie się robi dużą różnicę do mediany dochodów, ponieważ emeryci zazwyczaj żyją z oszczędności i generują niewielkie dochody. Kraj jest również znacznie bardziej zróżnicowany niż w latach 70. wzrost liczby imigrantów, na przykład, obniża medianę dochodów, ponieważ imigranci średnio zarabiają mniej pieniędzy.

Było 19% w klasie wyższej i 29% w klasie niższej., Według Pew dane sugerują, że klasa średnia ustabilizowała się pod względem wielkości.

Patrz Wykres z poniższego raportu, aby zapoznać się z późniejszymi danymi dotyczącymi zmian składu klas od lat 70.

kto traci grunt?

jednak dane sugerują również, że rodziny klasy średniej nadal tracą grunt finansowy na rzecz rodzin o wyższych dochodach. Podczas gdy mediana dochodów klasy wyższej wzrosła o 9% w latach 2010-2016, mediana dochodów Klasy średniej i niższej wzrosła o około 6% w tym samym okresie.,

jeśli przyjrzymy się dłuższemu spojrzeniu, powiedzmy, w latach 2000-2016, zobaczymy, że tylko dochód klasy wyższej odzyskał się z dwóch poprzednich recesji gospodarczych. Tylko wyższe dochody wzrosły w ciągu tych 16 lat.

Ten segmentowy wzrost przyczynił się tylko do trwającego od lat 70.trendu rozbieżności klasy wyższej od klasy średniej i niższej. W innym artykule Pew poinformował, że różnice majątkowe między rodzinami o wyższych dochodach a rodzinami o średnich i niższych dochodach były na najwyższym poziomie, jaki kiedykolwiek zarejestrowano.,

Podczas gdy dla klasy średniej było to 78 442 dolarów, a dla klasy niższej było to 25 624 dolarów (w 2016 dolarów; dane odzwierciedlają trzyosobowe gospodarstwo domowe).

Top 1%

kiedy patrzymy na top 1%, te trendy są tylko przesadzone. Według raportu z 2015 roku z Economic Policy Institute, w Stanach Zjednoczonych, top 1% zarabiających zabrać do domu 21% dochodów USA. Możesz to zobaczyć, patrząc na Wykres z poniższego raportu., Te udziały w dochodach są zbliżone do poziomów historycznych dla 1%.

trzy nowe sposoby spojrzenia na klasę w Ameryce

tak więc, okazuje się, że Klasa niższa, klasa średnia i klasa wyższa są trudne terminy do box w., Kalkulator Dochodów Pew jest dobrym początkiem do nauki, gdzie stawia Cię dochód, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania i kilka czynników tła. Jednak w klasie chodzi o coś więcej niż tylko o to, ile zarabiasz pieniędzy. Zanim opuścimy temat, warto poświęcić trochę czasu na zastanowienie się, jak inne względy wpływają na to, kim i gdzie jesteś.

Kapitał społeczny i kulturalny

zacznij od kapitału społecznego i kulturalnego, koncepcji debiutującej w 1986 roku przez francuskiego socjologa i intelektualistę publicznego Pierre ' a Bourdieu., Jego esej „formy kapitału” opisuje, jak różne formy kapitału kształtują klasę. Powiedział, że oprócz kapitału gospodarczego, jest kapitał społeczny i kulturalny.

kapitał społeczny to twoje powiązania. To jest to, kogo znasz, z kim się spotykasz i kto jest w twoim kręgu. Według Bourdieu jest to przynależność do grupy. Jeśli kiedykolwiek słyszałeś, jak ktoś mówi: „nie chodzi o to, co wiesz, tylko o to, kogo znasz”, znasz pojęcie kapitału społecznego.

kapitał kulturowy jest trochę mniej konkretny, ale zasadniczo jest to czyjaś wiedza kulturowa., Ta Stolica Kultury obejmuje poziom wykształcenia, umiejętności, wiedzę i smak kulturowy, sposoby zachowania, mówienia i ubierania się. To sposób, w jaki komunikujesz się poprzez swoje zachowanie, że masz szczególny status społeczny.

Kiedy mówimy o klasie, ważne jest, aby pamiętać, że nie jest to tylko kwestia dochodów lub kapitału ekonomicznego, nawet jeśli rozliczamy koszty utrzymania i doświadczenia. Ten dodatkowy wpływ wynika z tego, że istnieją inne formy pieniądza., Kapitał społeczny i kulturalny oferuje różne rodzaje waluty i nieco inny rodzaj statusu klasowego. Ważne jest również, aby pamiętać, że posiadanie jednej z tych form kapitału znacznie ułatwia nabycie dwóch pozostałych.

Top 20, Bottom 80

oznaczenia górne, środkowe i dolne mogą już nie być najlepszym sposobem na sprawdzenie, gdzie pasujesz. Nie ma też popularnej zmarszczki w naszej polityce-1% kontra 99%. Twoja klasa dochodów może być czymś innym, znowu z istotnymi konsekwencjami dla Twojego życia i Gospodarki Narodowej.,

w swojej książce, Dream Hoarders: How the American Upper Middle Class Is Leaving Everyone other in the Dust, Why That Is a Problem, and What to Do About It, Brookings Institution Senior Fellow, Richard V. Reeves, rozbija amerykański system klasowy, nie pod względem 1% i 99%, ale pod względem 20% i 80%. Top 20% wyróżnia się na wiele sposobów.

w recenzji książki „Dlaczego 20%, a nie 1% są prawdziwym problemem” The Economist donosi, że podczas gdy „między 1979 a 2013, średnie dochody dla dolnej 80% amerykańskich gospodarstw domowych wzrosły o 42%…,dla kontrastu, Ci z kolejnych najbogatszych 19% wzrosły o 70% , A Z top 1% o 192%.”Innymi słowy, top 1% nie jest jedyną klasą dochodów odciągającą od reszty kraju.

najlepsze 20% obejmuje prawników, lekarzy i menedżerów, aż po prezesów i nie tylko. Pobierają się później, są lepiej wykształceni i mają większe i bogatsze sieci społecznościowe. Są też zdrowsze—mają statystycznie niższy odsetek chorób serca i otyłości.

, Pierwszym jest to, że klasa ta postrzega swój status społeczno-ekonomiczny jako klasy średniej, podczas gdy ich rzeczywiste okoliczności stawiają ich wśród najbogatszych narodu. Jednak ponieważ nie są one 1%, mamy tendencję, aby nie skupiać się na ich zachowaniu.

Top 20% zarabiających może nie zobaczyć zysków osiągniętych przez najlepszych 1% Ameryki, ale ich płace i inwestycje wzrosły, i cieszą się komfortem życia na szczycie.,

w każdym razie jest to coś więcej niż komfort., Według Reevesa, top 20% angażuje się również w różne formy „gromadzenia szans— – zapewniając, że ich dzieci mają lepszą szansę na pozostanie w tym górnym 20% zarabiających – poprzez” prawa zagospodarowania przestrzennego i nauki, licencje zawodowe, procedury aplikacyjne na studia i przydział praktyk.”Stawia to wgniecenie w amerykańskiej idei samej siebie jako merytokracji.

co się dzieje z mobilnością ekonomiczną

ile mobilności ekonomicznej doświadczyłeś—i oczekujesz od swojej rodziny—to kolejny aspekt, który należy wziąć pod uwagę, gdy myślisz o klasie dochodów., W artykule w Atlantic, „9.9 procent jest nowa amerykańska arystokracja,” Matthew Stewart, twierdzi, że chociaż jesteśmy dość świadomi nierówności w Ameryce, mamy tendencję do być nieco OK z tym, ponieważ ” w Stanach Zjednoczonych, każdy ma szansę zrobić skok, mobilność uzasadnia nierówności.”Lubimy więc myśleć i twierdzić.

jednak „w przeciwieństwie do popularnego mitu, mobilność Ekonomiczna w kraju możliwości nie jest wysoka i spada.”Istnieje koncepcja zwana międzypokoleniową elastycznością zarobków (IGE)., Zasadniczo IGE mierzy, w jakim stopniu dochód dziecka jest iloczynem dochodu rodzica. Zero oznaczałoby, że nie ma związku między dochodem rodziców a dochodem dzieci, podczas gdy wynik jednego wskazywałby, że dochód rodziców determinuje dochód dziecka w całości.

w Stanach Zjednoczonych IGE wynosi około 0,5. Dla odniesienia, to jest wyższe niż ” prawie co innego rozwiniętej gospodarki.”To nie przemawia do godnego pochwały poziomu mobilności ekonomicznej czy równych szans.,

w tym samym artykule Stewart przytacza pracę ekonomisty i byłego przewodniczącego Rady Doradców Ekonomicznych Obamy, Alana Kruegera. Krueger stwierdził, że rosnąca bezruchowość i rosnąca nierówność nie są nieskorelowanymi trendami. „To tak, jakby ludzkie społeczeństwa miały naturalną tendencję do oddzielania się, a następnie, gdy klasy są wystarczająco daleko od siebie, do krystalizacji.”

klasa jest względna: nierówność i jej skutki

Co konsolidacja bogactwa w rękach coraz mniej ma wspólnego z czyjąś klasą dochodów? Część z tego zależy od świadomości., Wiedza i doświadczenie nierówności zmieniają postrzeganie i zachowanie. Świadomość ta ma różne implikacje na różnych końcach widma. W artykule Z New Yorkera „Psychologia nierówności” Elizabeth Kolbert bada właśnie to.

the Experience of Feeling Poor

Kolbert omawia to, opisując odkrycia psychologa Keitha Payne ' a, profesora UNC i autora Broken Ladder: jak nierówność wpływa na sposób, w jaki myślimy, żyjemy i umieramy. Według Payne ' a pisze:”…co jest naprawdę szkodliwe w byciu biednym…,jest subiektywnym doświadczeniem uczucia biedy.”To subiektywne doświadczenie poczucia się mniej uprzywilejowanym w porównaniu z otaczającymi nas ludźmi ma wpływ na zachowanie, ponieważ” ludzie, którzy postrzegają siebie jako biednych, podejmują różne decyzje, a generalnie gorsze.”

nie jest to nieuczciwa charakterystyka. W artykule historyka Rutgera Bregmana, broniącego uniwersalnego dochodu podstawowego, pisze: „to trudne pytanie ,ale spójrz na dane: biedni ludzie pożyczają więcej, oszczędzają mniej, palą więcej, ćwiczą mniej, piją więcej i jedzą mniej zdrowo.,”Co więcej, Payne cytuje badania, które sugerują, że biedni są bardziej skłonni do ryzykownych zachowań.

często narracja wokół ubóstwa sugeruje, że ludzie są biedni z powodu złych decyzji, ale nowe badania dowodzą, że jest odwrotnie. W swojej książce, Scarcity: Why Having Too Little Means So Much, ekonomista Sendhil Mullainathan i behawioralny Naukowiec Eldar Shafir badają to, co nazywają ” mentalność niedoboru.”

recenzja książki w The Economist dobrze podsumowuje ich pracę., Kiedy jednostka czuje, że brakuje im jakiegoś ważnego zasobu-pieniędzy, przyjaciół, czasu, kalorii – ich umysł działa w zasadniczo odmienny sposób.

sposób myślenia o niedoborze przynosi dwie zalety.

1. umysł koncentruje się na pilnych potrzebach, z wielką koncentracją.
2. „daje ludziom lepsze poczucie wartości” tego, czego im brakuje—mają znacznie lepsze poczucie, ile byłby wart Dolar, gdyby go mieli.

sposób myślenia może również osłabić umysł., „Skraca horyzonty człowieka i zawęża jego perspektywę, tworząc niebezpieczną wizję tunelu. Powoduje to duży niepokój ludzi, osłabiając siłę mózgu i zmniejszając przepustowość umysłową.”Para cytuje eksperymenty pokazujące, że uczucie biedy obniża IQ człowieka nawet o jedną noc bez snu.”

tak więc praca w ich książce, niedobór, sugeruje, że bycie biednym zmienia sposób myślenia i zachowania ludzi. Później, w pracy Kolberta, Payne cytuje badania, które twierdzi ,że ” dostarczył pierwszego dowodu, że sama nierówność może powodować ryzykowne zachowanie.,”

„dyskomfort” skrajnego bogactwa

bogaci odczuwają też pewien dyskomfort z tą konsolidacją bogactwa, ale z różnych powodów. W swojej książce „Uneasy Street: The Trolles of Affluence” socjolog Rachel Sherman przeprowadza wywiady z członkami 1% i pyta ich wszystkich o jedną rzecz, o której woleliby nie mówić, o ich bogactwie i przywilejach.,

Sherman rozróżnia w 1% dwie podgrupy—zorientowaną w górę i zorientowaną w dół. Zorientowani na wzrost „nie myśleli nawet o sobie jako o uprzywilejowanych społecznie”, ponieważ mieli tendencję do spędzania czasu w homogenicznych ekonomicznie grupach, w których ludzie mieli tyle lub więcej pieniędzy niż mieli. Osoby, które były nastawione na spadek, z bardziej zróżnicowanymi ekonomicznie sieciami społecznościowymi, były „bardziej skłonne postrzegać siebie jako uprzywilejowanych” i odczuwały poważny dyskomfort w tej sytuacji.,

w swoim artykule Kolbert całkiem ładnie podsumowuje jedno z podstawowych ustaleń Shermana, niezależnie od tego, w którym kierunku zmierzali uprzywilejowani;”…uprzywilejowani wolą nie myśleć o sobie w ten sposób.”

w op-ed dla The New York Times, Sherman pisze, że ta klasa „opisuje siebie jako 'normalnych ludzi', którzy ciężko pracowali i spędzali roztropnie, dystansując się od stereotypów bogatych jako ostentacyjny, samolubny, snobistyczny i uprawniony.,”Sherman stwierdził, że bardzo bogaci podejmowali wysiłki, aby zdystansować się od tych opisów, nie tylko w samoopisie, ale także w zachowaniu. Kolbert cytuje Sherman pisząc o tych opisach i zachowaniach jako iluminator „konfliktów moralnych o posiadanie przywileju.”

To ma sens. Nikt nie chce być postrzegany jako samolubny, uprawniony lub Nie zasługujący na bogactwo. Ostatecznie Sherman twierdzi jednak, że ” takie ruchy pomagają zamożnym ludziom radzić sobie z niewygodą z nierównością, co z kolei uniemożliwia uczciwe mówienie o tej nierówności lub jej zmianę.,”

skomplikowane pytanie

Klasa to skomplikowane pytanie. Wiąże się to nie tylko z dochodami. Wiąże się to z kosztami utrzymania, wyborem stylu życia i przeżyciem. Składa się z kapitału społecznego i kulturalnego. Tak więc, podczas gdy Kalkulator Dochodów Pew może nam powiedzieć, na czym stoimy, doświadczenie klasy jest całkowicie względne. Ludzie wydedukowują swoją klasę na podstawie wskazówek w ich najbliższym otoczeniu—w ich sąsiedztwie, w miejscu pracy, w ich kręgach społecznych.,

klasa średnia ustabilizowała się pod względem wielkości, ale traci udział w dochodach, głównie do top 20%, a zwłaszcza do top 1%. Ponadto, kiedy mówimy o skutkach klasy w Ameryce, powinniśmy pamiętać o 20% i 1%, ponieważ zachowanie i wybory obu tych grup wydają się produkować rosnącą nierówność klasową i bezruchowość.

większość ludzi uważa się za klasę średnią. Jednak prawda jest taka, że klasa średnia obejmuje ludzi o znacznie różnych stylach życia i obawy. Pew 20% wyższej klasy to w istocie 20% Reevesa., Ludzie, którzy należą do niższych części tego kwintylu, mogą nie czuć się szczególnie zamożni, jeśli ci wokół nich są znacznie bardziej zamożni. Co więcej, ludzie, którzy nie uważają się za klasę średnią, mogą rozwijać wzorce zachowań, które są związane z tym, czy czują się biedni czy bogaci, nie będąc tego świadomym.,