(błędny) argument tu quoque podąża za szablonem (tj. wzorem):
- osoba a twierdzi, że twierdzenie X jest prawdziwe.
- osoba B twierdzi, że działania A lub wcześniejsze roszczenia są niezgodne z prawdą twierdzenia X.
- dlatego X jest fałszywe.
jako konkretny przykład rozważ następujący scenariusz, w którym osoba A i osoba B właśnie opuściły sklep.
- osoba A: „wziąłeś ten przedmiot nie płacąc za niego. To co zrobiłeś jest moralnie złe!”
- tutaj X jest stwierdzeniem: „kradzież ze sklepu jest moralnie zła.,”Osoba A twierdzi, że stwierdzenie X jest prawdziwe.
- osoba B: „No i co z tego. Pamiętam, jak kiedyś zrobiłeś to samo. Nie myślałeś, że to było złe i to też nie jest złe.”
- osoba B wskazała, że osoba A jest hipokrytą, ponieważ osoba A popełniła kiedyś to samo działanie.
- osoba B argumentowała, że ponieważ osoba A jest hipokrytą, nie jest więc moralnie złe okradanie sklepu (tzn. dlatego stwierdzenie X jest fałszywe).,
jest to błąd, ponieważ charakter moralny lub działania przeciwnika są na ogół nieistotne dla logiki argumentu. Jest on często używany jako taktyka czerwonego śledzia i jest szczególnym przypadkiem błędu ad hominem, który jest kategorią błędów, w których twierdzenie lub argument jest odrzucany na podstawie faktów dotyczących osoby przedstawiającej lub popierającej twierdzenie lub argument.
Inne sztuczneedytuj
powyższy przykład został sformułowany w taki sposób, aby był zgodny z podanym powyżej szablonem., Jednak w języku potocznym błąd tu quoque częściej pojawia się w bardziej subtelny i mniej wyraźny sposób, na przykład w poniższym przykładzie, w którym osoba B prowadzi samochód z osobą A jako pasażerem:
- osoba A: „przestań biegać tak wiele znaków stop.”
- osoba B: „biegasz nimi cały czas!,”
chociaż ani osoba A, ani osoba B nie podają jednoznacznie, czym jest X, ze względu na kolokwialny charakter rozmowy, niemniej jednak rozumie się, że stwierdzenie X jest czymś w rodzaju: „Bieganie znaków stop jest złe” lub inne stwierdzenie, które jest podobne w duchu.
osoby A i / lub B mogą być również grupami osób (np. organizacji, takich jak korporacje, rządy lub partie polityczne), a nie indywidualnymi ludźmi., Na przykład osoby A i B mogą być rządami takimi jak Stany Zjednoczone i były Związek Radziecki, co jest sytuacją, która doprowadziła do terminu ” whataboutism.”
błąd tu quoque może pojawić się również poza rozmowami. Przykładowo, dla kogoś kto popiera pewnego Polityka B, który ostatnio zrobił coś złego, może usprawiedliwić nie zmienianie swojego poparcia na innego polityka rozumowaniem z samym sobą:
” tak, polityk B zrobił to-lub-tamto niemoralne coś, ale potem znowu tak samo robią inni politycy. Więc o co chodzi?,”
w tym przykładzie osoba B była „politykiem B”, podczas gdy osoba A była ” innymi politykami.”