Tony Bennett, oryginalne imię Anthony Dominick Benedetto, (ur. 3 sierpnia 1926 w Astoria, Queens, Nowy Jork, USA) – amerykański piosenkarz, znany ze swojego płynnego głosu i zdolności interpretacyjnych z piosenkami w różnych gatunkach muzycznych.

Bennett, syn sklepikarza, spędził dzieciństwo w Astorii w Nowym Jorku, ucząc się śpiewu i Malarstwa. Na prośbę swojego instruktora wokalnego, Bennett zanurzył się w muzyce instrumentalistów, a nie wokalistów, co zapewniło mu solidne podstawy jazzu., W czasie II Wojny Światowej przez trzy lata służył w armii, a w 1949 rozpoczął karierę śpiewacza. Przełom nastąpił w następnym roku, gdy Bob Hope usłyszał go w nocnym klubie i zaprosił do udziału w scenie podczas zaręczyn Hope w nowojorskim Paramount Theatre. W tym czasie Bennett pracował pod pseudonimem Joe Bari, co Hope uważała za niemożliwe do zapamiętania. Uzasadniając, że jego imię Anthony Benedetto było „zbyt długie, aby zmieścić się na markizie”, Hope ponownie skrytykował młodego piosenkarza Tony ' ego Bennetta.,

podczas zaręczyn Paramount, wykonanie „Boulevard of Broken Dreams” Bennetta spotkało się szczególnie dobrze z publicznością i przyczyniło się do podpisania kontraktu z wytwórnią Columbia Records. Piosenka stała się pierwszym hitem Bennetta w 1951 roku, a następnie została wydana przez kilka płyt, które w ciągu następnych kilku lat podbiły listy przebojów: „Because of You”, „Cold, Cold Heart”, „Stranger in Paradise”, „Just in Time” I „Rags to Riches”, który stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów Bennetta., W latach 50. Bennett wydał kilka cenionych albumów, które połączyły go z gwiazdami jazzu, takimi jak Count Basie, Stan Getz, Zoot Sims, Art Blakey i Bobby Hackett. Mimo że Bennett opierał się byciu piosenkarzem Jazzowym, jego praca z artystami jazzowymi była zawsze wśród jego najbardziej chwalonych.

Bennett powrócił na szczyt singli w 1962 roku ze swoim największym hitem, „I Left My Heart in San Francisco”, z którym pozostaje najbardziej związany. Inne przeboje z lat 60. to „I Wanna Be Around”, „The Good Life” i ” Who Can I Turn To.,”Jego popularność spadła pod koniec lat 60. i na początku lat 70., a on opuścił Kolumbię w 1972 roku. Bennett nagrywał głównie dla własnej wytwórni Improv w latach 70.; chociaż nie odniósł żadnych sukcesów na listach przebojów, wiele materiału, który nagrał w tym czasie—zwłaszcza jego współpraca z artystami jazzowymi, takimi jak Ruby Braff i Bill Evans-ostatecznie uznano za jedno z jego najlepszych dzieł.

kariera Bennetta zakończyła się po ponownym podpisaniu kontraktu z Columbia w 1986 roku i wydaniu The Art of Excellence, jego najbardziej zapowiadanego albumu od wielu lat. Od tego momentu syn Bennetta i jego osobisty menedżer, Danny Bennett, rozpoczął agresywną kampanię reklamową swojego ojca szerszej publiczności, a następna dekada okazała się najbardziej komercyjnym i chwalonym okresem w karierze Bennetta. Jego albumy, prawie wszystkie z nich zostały nagrodzone lub nominowane do Nagrody Grammy, sprzedały się w milionach egzemplarzy., Na szczególną uwagę zasługuje kilka albumów Bennetta wykonanych w hołdzie innym artystom, takim jak Irving Berlin (Bennett/Berlin, 1987), Frank Sinatra (Perfectly Frank, 1992), Fred Astaire (Steppin' Out, 1993), Billie Holiday (On Holiday, 1996) i Duke Ellington (Hot & Cool: Bennett Sings Ellington, 1999).

Bennett stał się ulubieńcem „Generation X” poprzez jego pamiętny występ w 1993 roku w programie MTV Unplugged; album z tego występu, MTV Unplugged (1994), zdobył dwie nagrody Grammy i pozostał na szczycie list przebojów jazzowych przez 35 tygodni., Mimo że popularność Bennetta wśród młodego pokolenia była czymś w rodzaju „obozu”, zdobył on również ich szacunek, pozostając wiernym sobie i dzięki swojemu niezaprzeczalnemu i przystępnemu kunsztowi. Swoje 80. urodziny obchodził z gwiazdą Duets: an American Classic (2006). Bennett dołączył do szerokiego grona współpracowników projektu, od muzyków country the Dixie Chicks (później the Chicks) do kolumbijskiej gwiazdy pop Juanes do współczesnego piosenkarza Michaela Bublé.,

Około 60 lat po rozpoczęciu działalności muzycznej Bennett nagrał swój pierwszy album numer jeden Duets II (2011), na którym znalazł się utwór „Body and Soul”, będący kolaboracją z Amy Winehouse. W wieku 85 lat był najstarszym żyjącym artystą na szczycie list przebojów Billboardu. „Body and Soul” zdobył Nagrodę Grammy w kategorii best pop performance by a duo or group, A Duets II otrzymał nagrodę best traditional pop vocal album. Cheek to Cheek (2014) – album jazzowych standardów z The Great American Songbook nagrany z artystką Pop Lady Gagą, która wcześniej występowała na duetach II., Płyta ta zdobyła również Nagrodę Grammy w kategorii best traditional pop vocal album, podobnie jak The Silver Lining: the Songs of Jerome Kern, którą nagrał z pianistą jazzowym Billem Charlapem w 2015 roku. Tony Bennett Celebrates 90 (2016) to nagranie z imprezy z okazji jego 90.urodzin. Love Is Here to Stay (2018), hołd dla George ' a Gershwina, został nagrany z wokalistką jazzową Dianą Krall.

podstawowy styl Bennetta niewiele się zmienił na przestrzeni lat, chociaż wielu krytyków uważa, że jego głos i umiejętności interpretacyjne poprawiły się wraz z wiekiem., Z natychmiast rozpoznawalnym głosem opanował wszystkie gatunki, od intymnych ballad i dynamicznych numerów swingowych po współczesny pop. Na początku XXI wieku Bennett nadal koncertował i często pojawiał się jako headliner na festiwalach jazzowych. Zdobył również wiele pochwał za swoje talenty jako malarz; jego prace (które zawsze podpisywał swoim imieniem, Anthony Benedetto) były prezentowane na kilku dobrze przyjętych wystawach. Jego autobiografia „The Good Life” została opublikowana w 1998 roku.