Znaczenie

to zdanie wskazuje na poważny konflikt między rodziną a miłością, nienawiścią i uciskiem, dobrem i złem, światłem i ciemnością, mądrością i szaleństwem. Dickens rozpoczyna tę opowieść wizją, że ludzkiego dobrobytu nie można porównać z ludzką rozpaczą., W rzeczywistości opowiada o wojnie klasowej między bogatymi a biednymi. Opowiada również o czasach rozpaczy i cierpienia z jednej strony, a radości i nadziei z drugiej.

użycie

jest to trafna fraza do użycia w kontekście dzisiejszego świata, kiedy z jednej strony bogaci cieszą się luksusowym życiem, a z drugiej strony biedni zmagają się z jarzmem upadku gospodarczego. Jednak jego najlepszy kontekst znajduje się tylko w pismach literackich, gdzie jeden kraj lub sytuacja jest porównywana z innym, w celu przewidzenia jakiejś rewolucji lub nagłej transformacji., Dlatego w kontekście transformacji w czasach bogactwo, nierówność i akumulacja bogactwa stały się tematami nowoczesnymi, które autor rozszerza na wstępie swojej powieści. Przywódca polityczny może użyć go w przemówieniu lub nauczyciel odchodzący na emeryturę może go użyć, aby przypomnieć swoim uczniom złote czasy.,Zwrot ten pojawia się w pierwszym akapicie powieści Charlesa Dickensa a Tale of Two Cities, który rozpoczyna się od:

„To był najlepszy czas, to był najgorszy czas, to był wiek mądrości, to był wiek głupoty, to był czas wiary, to był czas niedowierzania, to był czas światła, to był czas ciemności, to była wiosna nadziei, to była zima rozpaczy …, nie mieliśmy nic przed sobą, wszyscy szliśmy prosto do nieba, wszyscy szliśmy prosto w drugą stronę …”

(a Tale of two cities, para.,1, Line, 1)

opowiada o czasach chaosu, konfliktów i rozpaczy, a także szczęścia. W rzeczywistości mówi nam o czasie skrajnych przeciwieństw bez żadnych pośredników.

Analiza Literacka

wiersz ten opisuje czas kontrowersji i sprzeczności. Dickens odnosi się do dwóch miast, Paryża i Londynu, podczas burzliwego środowiska Rewolucji Francuskiej. Ta Proklamacja rewolucji dla uciskanych cywilów naprawdę okazała się ” wiosną nadziei.,”Jednak dla starożytnego reżimu i ustępujących systemów politycznych ta rewolucja była jak „zima rozpaczy”, która doprowadziła do śmierci i zniszczenia. Fraza ta ma wielką wartość literacką w porównaniu i kontraście dwóch sytuacji i środowisk.

urządzenia literackie

• anafora: powtarzanie frazy pojawiającej się na początku kolejnych zdań tworzy stały rytm.
• paradoks: Autor powtórzył paradoks, sprzeczne idee w tym zdaniu