w Formule 1 DRS otwiera regulowaną klapę na tylnym skrzydle samochodu, aby zmniejszyć opór, dając w ten sposób samochód pościgowy przewagę nad samochodem z przodu. FIA szacuje wzrost prędkości na 10-12 km / h do końca strefy aktywacji., Po zamknięciu klapy zwiększa siłę docisku, zapewniając lepsze pokonywanie zakrętów.

urządzenie może być używane tylko podczas wyścigu po ukończeniu dwóch okrążeń wyścigowych, a samochód ścigający wjeżdża w wyznaczoną strefę „aktywacji” określoną przez FIA.

w 2011 roku FIA zwiększyła liczbę stref DRS do dwóch na niektórych torach z wieloma długimi prostymi. W Walencji i Montrealu na kolejnych długich prostych utworzono dwie strefy, natomiast w Monza i w Buddh na oddzielnych częściach obwodu utworzono dwie strefy., Początkowo planowano dwie strefy dla każdego wyścigu z wieloma długimi prostymi począwszy od Montrealu (w zależności od sukcesu Montreal/Valencia), ale nie zostało to zrealizowane. Jednak w przedostatniej rundzie sezonu 2011 w Yas Marina powróciły dwie strefy na kolejnych długich prostych.

Kiedy korzystanie z DRS pozostało legalne w sezonie 2012, dodano drugą strefę na torze otwierającym rundę w Melbourne. Trzecia strefa DRS została dodana w sezonach 2018 i 2019 w Australii, Bahrajnie, Kanadzie, Austrii, Singapurze i Meksyku.,

opis Funkcjonalnościedytuj

poziome elementy tylnego skrzydła składają się z płaszczyzny głównej i klapy. DRS umożliwia podniesienie klapy maksymalnie o 50 mm od stałej płaszczyzny głównej. Zmniejsza to opór (opór) do przepływu powietrza w stosunku do skrzydła i skutkuje mniejszą siłą docisku. W przypadku braku znaczących sił bocznych (linia prosta), mniejsza siła docisku pozwala na szybsze przyspieszenie i potencjalną prędkość maksymalną, chyba że jest ograniczona przez przełożenie górnego biegu i ogranicznik obrotów silnika., Sam Michael, dyrektor sportowy zespołu McLaren, uważa, że DRS w kwalifikacjach będzie warte około pół sekundy na okrążenie.

skuteczność DRS będzie się różnić w zależności od toru i, w mniejszym stopniu, od samochodu do samochodu. W 2011 roku sprawdzono skuteczność systemu, aby sprawdzić, czy wyprzedzanie może być łatwiejsze, ale nie do tego stopnia, że umiejętności kierowcy są odsuwane na boczny tor., Skuteczność DRS wydaje się być prawdopodobnie określona przez poziom siły docisku na danym torze (gdzie samochody są w niskim oporze przy obwodach takich jak Monza, efekty mogą być mniejsze), przez długość strefy aktywacji i przez charakterystykę toru bezpośrednio po strefie DRS.

zasady użytkowania

Korzystanie z DRS jest ograniczone przez zasady F1; jest dozwolone tylko wtedy, gdy oba:

• następujący samochód znajduje się w ciągu jednej sekundy od wyprzedzanego samochodu, co może być samochodem docieranym. FIA może zmienić ten parametr, wyścig po wyścigu.
• poniższy samochód znajduje się w strefie wyprzedzania określonej przez FIA przed wyścigiem (potocznie zwanej strefą DRS).

Dalej:

• system może nie być aktywowany na pierwszych dwóch okrążeniach po rozpoczęciu wyścigu, ponownym uruchomieniu lub uruchomieniu samochodu bezpieczeństwa.,
• system nie może być używany przez broniącego się kierowcę, chyba że w ciągu jednej sekundy od innego samochodu z przodu.
• system może nie być włączony, jeśli warunki wyścigowe zostaną uznane za niebezpieczne przez dyrektora wyścigu, takie jak deszcz, jak miało to miejsce podczas Grand Prix Kanady 2011.

w sezonie 2020 kierowcy mogą korzystać z DRS tylko w wyznaczonych strefach wyprzedzania. Lampka na desce rozdzielczej powiadamia kierowcę, gdy system jest włączony (kierowca może również zobaczyć System rozchodzący się w jego lusterkach skrzydłowych). System jest wyłączany, gdy kierowca zwolni przycisk lub użyje hamulca.,

na torze znajdują się linie pokazujące obszar, w którym wykrywana jest jednosekundowa bliskość (punkt detekcji), a następnie linia na torze (punkt aktywacji), wraz ze znakiem pionowo oznaczonym „DRS”, gdzie zaczyna się sama strefa DRS.