styl Ludwika XV, w sztuce dekoracyjnej, styl rokokowy charakteryzujący się najwyższym kunsztem XVIII-wiecznej stolarki we Francji. Zwolennicy tego stylu produkowane wykwintne rokokowe Wystrój dla ogromnej liczby domów należących do rodziny królewskiej i szlachty w okresie panowania Ludwika XV. nacisk położono na zespół, tak, że malarze i rzeźbiarze stali się częścią sztuki dekoracyjnej., Niektóre ze słynnych nazwisk związanych z najlepszymi w stylu Ludwika XV Rokoko to nazwiska malarza François Bouchera; rzeźbiarz, malarz i dekorator Jean-Louis-Ernest Meissonier; Niemiecki rzemieślnik J.-F. Oeben, którego misterna Intarsja kwiatowa i genialne mechaniczne specjały są niezwykłe; i Pierre Migeon, ulubieniec Mme de Pompadour., W tym okresie reprezentowana jest pełna gama bogactwa technik dekoracyjnych—znakomita rzeźba, ornamentyka w różnego rodzaju metalu, inkrustowana praca w drewnie, metal, Masa Perłowa i kość słoniowa, a także szczyt osiągnięć w lakierowanej chinoiserie.

Meble Ludwik XV łączą w sobie użyteczność z elegancją. Krzesła mają zakrzywione nogi, dekoracje kwiatowe i wygodnie wyściełane siedziska i oparcia, ale nic nie poświęcają projektowi. Oprócz Natury i Orientalii dużą rolę odgrywała fantazja, z ciekawymi zwierzętami i egzotycznymi krajobrazami zdobiącymi wszystkie powierzchnie., Rzadkie lasy, takie jak tulipan, drzewo cytrynowe, fiołek i król, były używane do wystawnych efektów, a bogato żyłkowane i barwione marmury były również importowane. Sztuka polerowania osiągnęła swój szczyt w tym okresie, rywalizując nawet z przedmiotami z Dalekiego Wschodu. W najbardziej ekstremalnym stylu rokokowy stał się celowo asymetryczny, chociaż zawsze starał się zachować harmonijną równowagę w większym schemacie wystroju. Modą było, aby każdy dom miał co najmniej dwa kompletne zestawy mebli, na lato i zimę.