klonowany in vitro harmonowo-autotroficzny system pędu brzozy okazał się odpowiednim modelem do badania witryfikacji i jej rewersji. Normalne końcówki pędów zostały zeszklone w ciągu 24 dni, zmieniając podłoże ze stałego (agar) na ciekłe., Witryfikacji można było uniknąć w znacznym stopniu, jeżeli uzyskano obniżone ciśnienie pary, tworząc gradient temperatury między medium a atmosferą zbiornika (chłodzenie DNA, różnica 1-2 °C). Nowo rozwijające się szparki młodych liści zawsze funkcjonowały, ale w warunkach in vitro straciły zdolność do zamykania się w odpowiedzi na odpowiednie sygnały po 4-8 dniach. Wydawało się, że jest to spowodowane wzrostem sztywności ścian komórek strażniczych. Stwierdzono również, że liście ciała szklistego mają nie działające aparaty szparkowe., Ich otwór gębowy zmniejszył się podczas wysuszania ze względu na bardzo rozciągliwe i elastyczne ściany komórkowe osłony. Wynika to z ogólnego skurczu komórek ochronnych, a nie normalnego mechanizmu zamykania jamy ustnej. Normalnie funkcjonujące aparaty szparkowe rozwijały się w liściach hodowanych w obecności gradientu temperatury. W liściach ciała szklistego substancje lipofilowe były rozprowadzane w ścianach komórek osłonowych i na powierzchni naskórka.