Maria Frances Cabrini wiedziała, że na początku życia uczyni dzieło religijne swoim życiowym powołaniem. O jej bierzmowaniu w 1857 roku powiedziała: „… od tego momentu nie byłam już z ziemi … wiedziałam, że Duch Święty przyszedł do mnie.”

jako wyraz swojej motywacji religijnej, Cabrini rozpoczęła nauczanie i pracę w sierocińcach, składając formalne śluby zakonne w 1877 roku. Ponieważ w tym czasie żaden zakon misyjny nie przyjmował kobiet, założyła w 1880 roku Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego., Jako przełożona widziała, jak nowy zakon szybko rozrastał się do siedmiu klasztorów w ciągu tylu lat. Papież Leon XIII napisał, że znalazł ją ” kobietą o cudownej intuicji i Wielkiej świętości.”

w 1889 roku Matka Cabrini przeniosła się do Nowego Jorku na polecenie papieża, aby służyć rosnącej liczbie zubożałych imigrantów, z których wielu było Włoszkami, w amerykańskich miastach. Przez następne 25 lat podróżowała po obu Amerykach i Europie, zakładając klasztory, szkoły, domy dziecka i szpitale., Z niesamowitą prędkością otworzyła instytucje w Panamie, Argentynie, Brazylii, Paryżu, Madrycie, Turynie i Londynie. Ostatecznie kierowała 67 domami, obsadzonymi przez 1500 zakonnic, które pomagały biednym, analfabetom, niewykwalifikowanym i chorym.

w 1909 roku Matka Cabrini została naturalizowaną obywatelką, a w 1910 roku została dożywotnio mianowana przełożoną Generalną zakonu, który założyła. Papież Pius XII kanonizował ją, pierwszą Amerykankę, która została święta, w 1946 roku. W 1950 papież nazwał ją ” patronką imigrantów.”