czasami jednak nasza naturalna skłonność do szukania uwagi zmienia się z miejsca zdrowej towarzyskości i troski o siebie w objaw poważnego cierpienia psychicznego. W takich przypadkach poszukiwanie uwagi może przybrać formę zachowania w głośny, dramatyczny lub niewłaściwy sposób, ekshibicjonizmu, wyolbrzymiania zachowań i emocji, prowokacji seksualnej lub rozwiązłości oraz angażowania się w rażące autodestrukcyjne działania, takie jak nadużywanie substancji lub nawet samookaleczenie., Zbyt często nieprzystosowane zachowania skupiające uwagę są dyskontowane jako wady charakteru, dramatyczna osobowość lub manipulacja. Jednak zachowania te zazwyczaj powstają jako odpowiedź na głęboko bolesną traumę lub zaburzenia psychiczne i odzwierciedlają desperacką próbę radzenia sobie z przytłaczającym emocjonalnym zawirowaniem. Zamiast minimalizować, trywializować lub przypisywać złośliwe intencje tym czynom, ważne jest, abyśmy szukali sensu i zrozumienia, aby pomóc komuś, kto płacze z bólu.,

nadmierne lub nieprzystosowane szukanie uwagi jest centralnym elementem w niektórych diagnozach zaburzeń zdrowia psychicznego, szczególnie Histrionicznych zaburzeń osobowości i Borderline zaburzeń osobowości. Jednak ludzie z wszelkiego rodzaju chorób psychicznych i historii traumy mogą wykazywać, co można zidentyfikować jako zachowania skupiające uwagę napędzane przez wiele złożonych przyczyn. Hiperseksualność, na przykład, może być oznaką, że ktoś doświadcza epizodu maniakalnego w kontekście choroby afektywnej dwubiegunowej lub działając w wyniku przeszłego naruszenia seksualnego., Przesadne opowieści o dolegliwościach medycznych mogą wskazywać na faktyczne zaburzenie, które napędza osobę do poszukiwania miłości, walidacji i uczucia poprzez wymyślone choroby. Samookaleczenia podejmowane w głębi depresji mogą być bardzo realnym i potężnym mechanizmem radzenia sobie, ale mogą być również sposobem na tworzenie fizycznych dowodów miażdżącej rozpaczy i nadziei, że ktoś rozpozna ich ból., W innych przypadkach szukanie uwagi jest „reakcją okablowania mózgu na wczesną traumę rozwojową spowodowaną zaniedbaniem”, powodującą, że ludzie z formatywnymi doświadczeniami emocjonalnego i fizycznego zaniedbania nieustannie poszukują pielęgnacji i bezpieczeństwa, którym odmówiono im jako dzieciom. Ponieważ diagnoza nie może być dokonana przez jeden objaw, klarowność diagnostyczną można osiągnąć tylko po przemyślanej ocenie przez doświadczonego psychiatrę.