zarówno autyzm spektrum disorder (ASD) i Attention-deficit-hyperactivity disorder (ADHD) są neuropsychiatryczne warunki obejmujące różnice w strukturze mózgu i chemii. Istnieją pewne podobieństwa i pewne różnice między nimi. Jedną z cech, które dzielą, jest to, że oba mogą wiązać się z „przeciążeniem sensorycznym”, chociaż na różne sposoby.,

Co to jest „przeciążenie sensoryczne?”

wszyscy postrzegamy świat poprzez nasze zmysły—widzenie, słyszenie, dotyk itp. W każdym momencie otrzymujemy te wejścia na poziomie podświadomości. Kiedy siedzę tutaj pisząc ten post, widzę i skupiam się na słowach, które piszę i jeśli nie będę świadomie dostrajał się do nich, inne wejścia sensoryczne, takie jak uczucie krzesła lub zapach powietrza, wpływają na mnie tylko na poziomie podświadomości., Ale wiem, że mój mózg monitoruje te inne wejścia, ponieważ gdyby mój dom się zapalił, w końcu zdałbym sobie sprawę z tego, że moje siedzenie staje się bardzo gorące, zapach dymu w powietrzu i zawodzenie zbliżających się silników strażackich staje się coraz głośniejsze. Tak więc podświadomie mój mózg monitoruje wiele różnych wejść sensorycznych przez cały czas, ale jest w stanie ustalić priorytety, więc mogę skupić się na zadaniu: „wizja” w tym przypadku—więc mogę skoncentrować się na słowach, które piszę i wiadomościach, które chcę przekazać w tym poście.

wyobraź sobie, jak by to było, gdyby ten selektywny system nie działał dobrze?, Co jeśli przez cały czas byłem w pełni świadomy wszystkich wejść sensorycznych, nie będąc w stanie priorytetyzować jednego nad innymi?

w przykładzie, który właśnie podałem, co by było, gdyby mój mózg miał trudności z nadawaniem priorytetu „wzroku” nad dotykiem, węchem, słuchem itp.? Cóż w takim przypadku, nawet bez mojego domu zapalił się, jak próbowałem wpisać mój umysł byłby zatłoczony i rozproszony przez dźwięk ptaków ćwierkających Na Zewnątrz, zapach gotowania śniadania w pokoju obok, i jak moje stawy czuć—nie wspominając o tym drapliwy metkę na plecach mojej koszuli. Byłoby o wiele trudniej napisać ten post na blogu., Byłbym ciągle przeładowany obcymi informacjami, rozproszony i sfrustrowany!

ludzie z ADHD i ASD, a ci, którzy mają oba razem mogą mieć „zatłoczone” mózgi, takie jak ten; mają trudności z ustalaniem priorytetów sensorycznych. Jednym z kryteriów ASD w DSM (USA psychiatric diagnostic manual) są różnice w reaktywności czuciowej:

nadpobudliwość lub hiporeaktywność na wejście czuciowe lub nietypowe zainteresowania zmysłowymi aspektami środowiska (np.,, pozorna obojętność na ból/temperaturę, niekorzystna reakcja na określone dźwięki lub tekstury, nadmierny zapach lub dotykanie przedmiotów, wizualna fascynacja światłem lub ruchem).

innymi słowy, niektórzy ludzie z ASD słabo reagują na pewne bodźce, na które neurotypiczni ludzie dobrze reagują, podczas gdy są nadwrażliwi na inne bodźce, które neurotypiczni ludzie rutynowo ignorują. Nie wiemy, dlaczego tak jest, ale dla wielu jest to integralna część ich autyzmu.,

chociaż hipo-lub nadwrażliwość na bodźce nie są częścią kryteriów DSM dla ADHD, pacjenci z ADHD często zgłaszają to jako jedno z ich wyzwań. Powiedzą: „słyszę wszystko, co się dzieje” i mogą, na przykład, mieć trudności ze słuchaniem nauczyciela, jeśli inny uczeń w pokoju kliknie pióro lub uderzy w gumę.,

w naszych gabinetach dorośli z ADHD często zauważają i komentują cechy pomieszczenia, których nigdy świadomie nie zauważyliśmy i o których inni pacjenci zazwyczaj nie wspominają—takie jak kształt wentylatora sufitowego lub klamki., Oboje mamy kilka drobiazgów w naszych salach egzaminacyjnych—są one głównie tam, aby służyć jako dekoracja lub pomóc zabawiać naszych młodszych gości – ale odkryliśmy, że mają one również pewną wartość diagnostyczną: nasi dorośli pacjenci z ADHD są często nieubłaganie przyciągani do tych bobbles i będą bawić się z nimi, gdy mówimy, często przełączając się od jednego do drugiego., Inni dorośli pacjenci mogą lub nie mogą zauważyć tych elementów i funkcji w naszych biurach, ale rzadko będą je komentować lub wchodzić z nimi w interakcje fizyczne, chyba że w rozmowie wystąpi poważna cisza lub jeśli sami przerwiemy ich wizytę, aby zająć się inną sprawą pacjenta.

neurobiologia przetwarzania bodźców czuciowych została w pewnym stopniu opracowana, ale dokładnie to, jak odnosi się do ASD lub ADHD, nie jest dobrze zrozumiane., Naukowcy, którzy badają neurobiologię autyzmu, na przykład, zazwyczaj nie studiują biologii widzenia, węchu lub dotyku—i jak dotąd nie było stosunkowo niewiele badań naukowych mających na celu powiązanie tych dwóch. Jednak badania psychologiczne i skale oceny klinicznej pokazują, że przetwarzanie sensoryczne jest często zmieniane zarówno w ADHD, jak i ASD.

mówiąc klinicznie, trudności z przetwarzaniem zbyt wielu danych wejściowych mogą być frustrujące, wywołujące niepokój lub gniew, a nawet wywołujące załamanie u niektórych naszych pacjentów., Neurotypiczni ludzie mogą to łatwo zrozumieć: pomyśl tylko o tych czasach, w których czułeś się, jakbyś był ciągnięty w zbyt wielu kierunkach na raz. Jeśli jesteś mamą, powinno to być łatwe: próbujesz wykonać jakąś pracę na domowym komputerze, jedno dziecko przychodzi, aby ci coś powiedzieć, drugie dziecko zaczyna krzyczeć na korytarzu, a potem twój telefon dzwoni. Konieczność zwracania uwagi na to wszystko w tym samym czasie jest całkowicie frustrująca i prowadzi do rozpoczęcia przyciągania wszystkich. (Tak, to przykład z prawdziwego życia Sary)., Gdybyś tylko mógł zwrócić uwagę na jedną rzecz na raz, byłbyś o wiele spokojniejszy.

każdemu można wybaczyć utratę spokoju w takich okolicznościach. Tak, trudności z przetwarzaniem i nadawaniem priorytetów informacji sensorycznych z pewnością może i przyczynia się do problemów emocjonalnych i behawioralnych – w tym lęku—drażliwości i zarządzania gniewem-postrzegane czasami zarówno w ASD i ADHD.,

niektórzy z naszych nadpobudliwych pacjentów, zwłaszcza ci młodsi, przyszli do nas po spotkaniu z terapeutą zajęciowym, który powiedział rodzicom, że nadpobudliwość dziecka jest „poszukiwaniem sensorycznym”—co oznacza, że dziecko „potrzebuje bardziej proprioceptywnego wkładu.”Terapeuta może polecić „terapię integracji sensorycznej” w celu rozwiązania tego problemu.

uważamy, że nie jest to uniwersalne Wyjaśnienie nadpobudliwości., Jest to interpretacja wzorca zachowania, ale innym sposobem na wyjaśnienie tego zachowania może być „porusza się cały czas, ponieważ jego systemy kontroli impulsów nie działają dobrze.”Oba wyjaśnienia mogą być poprawne, i być może oba wyjaśnienia czasami są poprawne, ale żadne z nich samo w sobie nie jest koniecznie „odpowiedzią” u każdego pacjenta. W każdej nadpobudliwej osobie jedno, oba lub żadne z tych wyjaśnień może być przyczyną., W praktyce, zarówno u naszych młodych pacjentów z ADHD, jak i z ASD odkryliśmy, że terapia integracji sensorycznej mająca na celu normalizację zachowań „sensory seeking” może w pewnym stopniu pomóc, ale często jest tylko częścią prawdziwie kompleksowego programu leczenia. Inne strategie behawioralne, które mogą również pomóc, obejmują bycie w środowisku „niskiego rozproszenia”, co oznacza minimalizację przekonujących alternatywnych bodźców, takich jak głośna muzyka lub wizualne rozpraszanie uwagi., Pomocne może być również szkolenie, aby stać się bardziej świadomie świadomym tego, na co się naprawdę zwraca uwagę, podczas gdy uczenie się świadomie ustalać priorytety, na co naprawdę należy zwracać uwagę.

leki stosowane w ADHD mogą pomóc w części poprzez priorytetowe wprowadzanie czuciowe, więc ADHDer nie jest już łatwo rozproszony przez konkurencyjne bodźce. Leki te mogą czasami pomóc osobom z ASD, jak również (niektórzy pacjenci z ASD mogą być zdiagnozowane z ADHD, i vice-versa-zobacz nasz poprzedni post na ten temat, „związek między zaburzeniami ze spektrum autyzmu i ADHD”)., Ale te leki z pewnością nie działają na wszystkich — niestety, czasami sprawiają, że ludzie, zwłaszcza ci z ASD, koncentrują się zbytnio na niewłaściwym wejściu sensorycznym(kompulsywnie zbierając się na ich skórze, ponieważ czuje swędzenie, na przykład). Ale kiedy działają dobrze te leki mogą pomóc „odfiltrować” rozpraszające wejścia, tak że osoba może skupić się lepiej na tym, co jest ważne w danej chwili.

Jeśli chcesz, możesz wyjaśnić całe ludzkie zachowanie w kategoriach wejścia SENSORYCZNEGO., Wszakże zmysły są sposobem, w jaki informacja ze świata zewnętrznego dostaje się do mózgu, który następnie przetwarza informacje i odpowiada. Sposób, w jaki dana osoba przetwarza wejścia sensoryczne—co dzieje się w mózgu, gdy wejścia są zintegrowane, filtrowane i nadawane priorytetom świadomości—może być różny w różnych zaburzeniach neuropsychiatrycznych., To powiedziawszy, zarowno w ADHD i ASD, trening jednostki, aby byc swiadomym tego, co sa one faktycznie koncentruje sie na, co powinny byc skupione na, podczas gdy dawanie leków, aby latwiej zwracac uwage na najwazniejszy wkład w kazdej sytuacji, jest czesto bardzo praktyczna strategia do osiagniecia lepszego funkcjonowania.