Jestem Neal Conan w Waszyngtonie.
Wśród wielu innych rzeczy wymienił wagę odzieży każdego żołnierza, stołówki i otwieracze do puszek.
z książki: co trzeci czy czwarty człowiek nosił minę przeciwpiechotną claymore, ważącą 3,5 funta. Wszyscy nosili granaty odłamkowe, każdy po 14 uncji. Wszyscy nosili co najmniej jeden kolorowy granat dymny M-18, 24 uncje., Niektóre nosiły granaty CS lub gaz łzawiący. Niektóre nosiły białe granaty fosforowe. Nieśli wszystko, co mogli znieść, a potem niektórzy, w tym cichy podziw dla strasznej mocy rzeczy, które nieśli.
i taki jest też tytuł tej książki opowiadań. „The Things They Carried” jest obecnie podstawą zajęć z języka angielskiego w college ' u i szkole średniej, obchodzoną jako jedna z najważniejszych książek o doświadczeniach wojny.
Autor dołącza do nas za chwilę. Dziś chcemy usłyszeć od weteranów. Co nosiłeś? Co jeszcze nosisz? Opowiedz nam swoją historię., Nasz numer telefonu to 800-989-8255. Napisz do nas, [email protected]. możesz również dołączyć do rozmowy na naszej stronie internetowej. Thats at npr.org. kliknij na TALK of the NATION.
Ale najpierw, pisarz i laureat National Book Award Tim O ' Brien dołącza do nas w Studio 3A.
Pan TIM O ' Brien (Autor: „the Things They Carried”): wspaniale być tutaj, dzięki.
Minęło kolejne 20 lat od napisania książki., Co jeszcze nosisz?
Pan O ' Brien: noszę wspomnienia lub duchy miejsca zwanego Wietnamem, mieszkańców Wietnamu, moich kolegów żołnierzy. Co ważniejsze, ponoszę odpowiedzialność i poczucie winy. Noszę też radosne wspomnienia, przyjaciół, których nawiązałem i rozmowy w okopach, gdzie na chwilę lub dwie wojna zdawała się przerodzić w koleżeństwo i przyjaźń.
wojny nie kończą się, gdy podpisujesz traktaty pokojowe lub gdy mijają lata. Będą odbijać się echem, dopóki nie odejdę, a wszystkie wdowy i sieroty nie odejdą.,
w pewnym sensie piszesz, jak doświadczenie bliskości śmierci tak często sprawiało, że rzeczy były niezwykle żywe. Czy to pozostają najbardziej żywe wspomnienia w twoim życiu?
Pan O ' Brien: bardzo. Właśnie skończyłem rozmawiać z grupą licealistów tutaj w Waszyngtonie, i rozmowa w końcu doszła do tego pytania. I jest coś w byciu pośród chaosu i horroru wojny, która sprawia, że doceniasz wszystko, czego nie masz i wszystko, co możesz stracić na zawsze, co przechodzi od wzniosłych, twoich rodziców, do małostkowych, Big Maca i zimnej coli., Kiedy jesteś bardzo, bardzo spragniony i pijesz wodę ryżową, umysł zablokuje puszkę zimnej coli, tak jak twój umysł może, wiesz, w liceum zablokować ładną dziewczynę.
czy dziwi cię, że po tylu latach Twoja książka jest nauczana w liceach w całym kraju?
Pan O ' Brien: tak. Napisałem książkę dla dorosłych. Wyobrażałem sobie widownię literackich ludzi na metrze, idących do pracy i w swoich domach czytających książkę., Ale na pewno nie wyobrażałem sobie 14-letnich dzieci i 18-latków i tych nawet w wieku 20 lat czytających książkę i wnoszących do niej taki zapał, który pochodzi z ich własnego życia, naprawdę.
książka została zabrana odnosi się do złego dzieciństwa lub rozbitego domu, a to są rzeczy, które noszą. W pewnym sensie jest to niezwykle pochlebne, a innym razem może być przygnębiające.
niedawno podszedł do mnie dzieciak, choć podpisywał książkę i mówił, że twoja jest jedyną książką, którą ukończyłem., I oczywiście, to miało być pochlebne, i tak to odebrałem, ale w głębi mojego umysłu, pomyślałem, Boże, całą przyjemność, której ten dzieciak sobie zaprzeczył.
CONAN: tak, ale ma przed sobą te wszystkie świetne książki.
o to chodzi. Otwiera drzwi. Niektóre z tych dzieciaków to złe słowo. To brzmi trochę obraźliwie. Ci ludzie, którzy są młodzi, drzwi zostały zamknięte dla nich przez ich własne działania lub ich rodziców lub ich szkoły. Kto wie dlaczego?, A jeśli książka może otworzyć tę bramę lub tamtą bramę i zachęcić kogoś do odnalezienia przyjemności czytania, to jak wielką rzeczą było osiągnąć w swoim życiu.
Jestem profesorem i uczę twojej powieści od sześciu lat i konsekwentnie zakochuję się w niej za każdym razem, gdy ją czytam. To, co chciałbym wiedzieć, to: jaka jest najważniejsza wiadomość, którą chcielibyście, aby czytelnicy odebrali powieść? P. S. moi uczniowie uwielbiają nienawidzić Azara. Mówię tak, bo jesteś Azarem.,
(dźwięk śmiechu)
Pan O ' Brien: dobrze powiedziane. O Boże, zabrać jedną rzecz, to trochę jak kawałek materiału, wiesz, rozwikłać nitkę i tkanina rozpuszcza się, gdy patrzysz na nitkę.
celem, jak sądzę, każdego pisarza fikcji, bez względu na Twój temat, jest uderzenie w ludzkie serce, kanały łzowe i kark, aby sprawić, że człowiek poczuje coś o przechodzących postaciach i doświadczy moralnych paradoksów i zmagań bycia człowiekiem.,
i w pewnym sensie, dla mnie, choć na pozór, oczywiście, jest to książka o wojnie, to nigdy o niej nie myślałem, naprawdę, w ten sposób w moim sercu. Nawet kiedy to pisałem, wydawało mi się, że to książka o opowiadaniu historii i ciężarach, które wszyscy gromadzimy w naszym życiu, naszych mamach, ojcach, podwórkach, nauczycielach, co znaczy, mój tata zmarł, Nie wiem, cztery lata temu, i nie ma go tak, jak ktokolwiek, kogo znałem w Wietnamie.
ale jak duchy Wietnamu, wszystko, co muszę zrobić, to, wiesz, zamknąć oczy na chwilę i tam rzuca mi baseball., I jest coś w noszeniu jego wizerunku, symbolu, emblematu noszenia tego, przynajmniej z mojego doświadczenia, jest bardzo ważne dla bycia człowiekiem, mam na myśli.
mówimy o” rzeczach, które nosiły ” i prosimy weteranów, aby zadzwonili do nas dzisiaj, aby powiedzieć nam o rzeczach, które nosiły i rzeczy, które nadal noszą, 800-989-8255. Napisz do nas, [email protected] i zaczniemy od Jeffa (ph), Jeff dzwoni do nas Z Des Moines.
JEFF (rozmówca): tak, Cześć, dzięki za odebranie mojego telefonu.
CONAN: jasne.,
właśnie mówiłem, że jestem weteranem wojny w Iraku. Byłem tam w 2005, 2006 i nigdy o tym nie myślałem, ale są trzy rzeczy, które noszę ze sobą każdego dnia. Codziennie noszę nieśmiertelniki. Jestem na emeryturze. A ja mam P-38 otwieracz do puszek…
te rzeczy działają lepiej niż większość wszystkiego.
Pan O ' Brien: tak.
a kiedy byłem w Iraku, mój kierowca robił opaski z 550 sznurków dla wszystkich w sekcji, a ja noszę je na co dzień.
Co to jest przewód 550?,
550 cord to Sznur nylonowy, który jeśli kiedykolwiek byłeś w piechocie, ma milion zastosowań, prawdopodobnie niektórych jeszcze się nie nauczyłem, ale prawie każda piechota, w której byłem…
CONAN: te, o których nie wiesz, to prawdopodobnie te w instrukcji.
tak, pewnie, pewnie. Ale noszę garnitur i krawat codziennie, i wiele osób komentuje, że to trochę drażniące, aby zobaczyć kawałek zielonego nylonu pleciony w opaskę na nadgarstku, ale noszę go codziennie , więc-tak, aby pamiętać, że czas, tak…
CONAN: a co zabierasz Jeffowi?,
wiesz, myślę, że to dlatego, że byłem w wojsku tak długo, mam nadzieję, że nikt się tym nie obrazi, ale to zupełnie inny świat niż świat cywilny. I przypomina mi wszystkie moje doświadczenia z przeszłości i wiele dobrych wspomnień. Więc, nie wiem. Teraz to nawyk, ale…
pewnie, dziękuję. Pa.
Nie masz jeszcze swojego P-38, prawda, Tim?
Pan O ' Brien: chciałbym., Masz rację, to zadziałało, a większość otwieraczy do puszek, których używam, robi przerwę w trzy minuty.
CONAN: tak, mają. Terry jest na linii, Terry jest z nami Z Gainesville.
mam jeszcze P-38.
CONAN: No cóż, może uda Ci się zrobić je na rynek cywilny.
TERRY: właściwie, można je dostać jeszcze przez Ranger Joe ' s W Fort Benning.
Ale ja też noszę odłamek w nodze, gorycz.,
gdzie zebrałeś odłamki, Terry?
Ostatnio spędziłem pierwsze dziewięć miesięcy jako strzelec i dowódca oddziału na zachód od Chu Lai w 198.lekkiej piechoty. W ciągu ostatnich trzech miesięcy udało mi się znaleźć pracę strzelca drzwiowego na statku obserwacyjnym i zostałem trafiony przewożąc obserwatora artylerii morskiej z Da Nang.
wiesz, chciałbym powiedzieć, że jedną z rzeczy, które wciąż noszę, jest cud, że ludzie głosowali, aby nas tam zatrzymać. Wróciłam i dołączyłam do weteranów wojny w Wietnamie i odkryłam, że nie możesz nikomu powiedzieć, czego byłeś świadkiem., Bez doświadczenia, albo nie chcieli tego słuchać, albo nie mogli się z tym pogodzić.
ale ludzie, którzy nas tam wysłali i trzymali, licze, że Johnson, Nixon, Kissinger i reszta, wiedzieli, że nie jesteśmy tam po to, aby nic nie robić, ale mieć geopolityczny wpływ na Rosjan. Niestety, nie zrobiłem projektu badawczego, dlaczego byliśmy w Wietnamie, dopóki nie wróciłem, a powody nie były takie, jak nam powiedzieli.
To ciekawe…,
nie mam nikogo do obwiniania poza sobą, ale czułem się bardzo głupio, że powierzyłem rządowi swoje życie.
Conan: Terry, to ciekawe co mówisz o historiach. Wiele książek Tima O ' Briena jest o opowieściach wojennych i o tym, że jeśli brzmią wiarygodnie, to prawie na pewno nie są.
Pan O ' Brien: tak, to znaczy, identyfikuję się praktycznie ze wszystkim, o czym mówił nasz rozmówca. Ja też byłem w 198 Brygadzie lekkiej piechoty koło Chu Lai.
Miejsce na 198.
Pan O ' Brien: tak., Nasz obszar operacji AO był w pobliżu miejsca masakry My Lai, w prowincji Quang Ngai. A moje wspomnienia są podobne do Twoich i myślę, że noszę ze sobą to samo, co Ty.
Conan: Terry, dziękuję bardzo za telefon, doceniam to. Minęło 20 lat, odkąd „rzeczy, które nosili” trafiły na sklepowe półki. Za chwilę porozmawiamy z autorem Timem O ' Brienem. Chcemy też usłyszeć od weteranów. Co nosiłeś? Co jeszcze nosisz? 800-989-8255. Napisz do nas, [email protected] Jestem Neal Conan. Zostań z nami. To rozmowa narodu z NPR News.,
(Soundbite of music)
Jestem Neal Conan w Waszyngtonie.
od 1990 roku sprzedano ponad dwa miliony egzemplarzy „the Things They Carried”. Został odczytany i przekazany przez niezliczonych weteranów z Wietnamu do obecnych wojen w Iraku i Afganistanie. Książka Tima O ' Briena również została wybrana na film, ale jak dotąd nie trafiła na duży ekran.
z okazji 20-lecia, ukazało się nowe wydanie w twardej oprawie. Aby przeczytać wybór na temat kwaśnej nudy wojny, można przejść do naszej strony internetowej pod adresem npr.org. kliknij na TALK of the NATION.,
Tim O ' Brien jest z nami w Studio 3A. chcemy usłyszeć od weteranów dzisiaj. Co nosiłeś? Co jeszcze nosisz? 800-989-8255. Napisz do nas, [email protected]. możesz również dołączyć do rozmowy na naszej stronie internetowej. Thats at npr.org. kliknij na TALK of the NATION.
i chodźmy obok Richa, a Rich jest z nami z Sunman w Indianie.
RICH (rozmówca): tak, proszę pana. Osobiście noszę dwie rzeczy. Mam P-38, i mam też coś, co szefowie Sił Powietrznych nazwali kluczem kościelnym, który był twoim normalnym, codziennym, metalowym otwieraczem do puszek.,
byłem szefem załogi na 141S i KC-135S podczas samego końca wojny w Wietnamie, stacjonował z 619th Mass w Hickam Air Force Base, a podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej stacjonował z 512th aircraft generaational squadron w Dover Air Force Base.
ale rzeczy, których osobiście nie noszę, ale nosiłem codziennie, to trumny wracające z Wietnamu, głowice nuklearne wracające z I guess I can say it today, Subic Bay, bo kiedyś łapaliśmy je w Barbers Point Naval Air Station poza bazą Sił Powietrznych Hickam., I noce, które spędziłem w Dover podczas pierwszej wojny w zatoce z 145,000 do 150,000 funtów JP4 na C – 5 i 30 do 40,000 funtów broni strzeleckiej i amunicji rakietowej lub silników, i zobaczyłbyś błyskawice, a potem nagle…
CONAN: O rany. JP4 to paliwo odrzutowe.
RICH: nie możesz już zatankować, wiesz?
CONAN: O rany. Trudno w to uwierzyć, prawda, Rich? Właśnie rozmawiałem z Timem O ' Brienem, tuż przed występem, że 20 lat po jego trasie napisał tę książkę., Minęło 20 lat od tamtej pory, ale minęło prawie 20 lat od pierwszej wojny w Zatoce Perskiej.
RICH: pierwsza wojna w Zatoce Perskiej. Trudno w to uwierzyć. Wszedłem jako dziecko. Wstąpiłem do Sił Powietrznych w 1973 roku, w ostatniej klasie szkoły średniej, a potem wróciłem, wstąpił do rezerwy i był w rezerwach przez około 18 miesięcy, zostałem powołany, myślę, że to było we wrześniu 1989 roku, aby przejść aktywną służbę podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej.,
i nadal byłem sierżantem sztabowym, ponieważ byłem tak długo nieprzytomny, i byłem starym człowiekiem, i trudno było uwierzyć, że rzeczy, które stawialiśmy na barkach młodych ludzi w wojsku, ponieważ byłem na tyle długo, aby powiedzieć, że pracowałem teraz dla Proctora & Hazard przez jakiś czas, wiesz, i rzeczy były ważne, ale nie były takie, jak wtedy, wiesz, kiedy wychodzisz tam i siedzisz na tym.ptak, a wokół ciebie Błyskawica.,
ty, ty wtedy o tym nie myślałeś, ale wtedy to było, gdy miałem 17, 18, 19, 20 lat. Teraz podchodzisz do 35 i mówisz, że mogę zniknąć w ułamku sekundy. Straciliśmy ptaka w Dover, został trafiony piorunem, i zerwał skrzydło między silnikiem numer 2 i 3, wiesz?
To jest przypomnienie, które jest spójne w Twojej książce, nie tylko to, co wtedy uważałeś za starego człowieka patrząc wstecz, jesteś teraz znacznie starszym mężczyzną, ale niesamowita młodość, cóż, ciebie i innych w towarzystwie Alfa.
Mr., O ' Brien: tak, wtedy wydawało się, że jestem wśród ludzi, którzy byli dość Dojrzali. Patrząc wstecz, to były 19, 20, 21-latki. Ludzie, którzy w tamtym czasie wyglądali na starożytnych okazali się mieć 27 lub 28 lat.
myślę, że to ważne przypomnienie dla nas wszystkich, że ci, którzy zabijają i umierają, nie są dokładnie dziećmi, ale na pewno nie są dojrzałymi dorosłymi, którzy zostali wychowani przez życie i to, co życie może nam dostarczyć. I to jest lekcja, którą warto schować.,
Mój przyrodni brat był. Zrobiłem dla niego osłonę noża ze skóry, która trzymała jego nóż ze stałym ostrzem, i miała inną komorę na parę szczypiec do igieł, które uznał za przydatne do różnych celów. Wyobrażam sobie, jak to może być przydatne.
zobaczmy, czy możemy przejść obok To jest Daniel, Daniel z nami Z Greenville w Tennessee.
DANIEL (rozmówca): tak, proszę pana. Byłem w pierwszym Batalionie, drugim Marines w Somalii., W tym czasie byłem 19-letnim dzieckiem i podniosłem się tam i nosiłem od empatii do cierpienia innych ludzi. A teraz pracuję w dziedzinie zdrowia psychicznego i chcę podziękować Panu o 'Brienowi, ponieważ kiedy byłem w college' u jego książka była jedną z książek, które studiowaliśmy.
CONAN: to było po Twojej trasie w Somalii, Rozumiem.
DANIEL: tak, sir, I to było dla mnie trochę oczyszczające.
Pan O ' Brien: cieszę się, że to słyszę., Rozmawiałem z Nealem przed rozpoczęciem serialu i mówiąc, że książki mogą czasami mieć wpływ na ludzkie życie, które wykraczają poza to, co autor zamierza, gdy książka jest pisana. I możesz pomagać ludziom w sposób, którego nigdy byś się nie spodziewał. Cieszę się, że to słyszę. Może trochę ci to pomogło.
DANIEL: Dziękuję bardzo, sir.,
CONAN: i Daniel, rzeczy, które wciąż nosisz – zastanawiam się, każdego dnia słyszysz o innym statku zabranym przez piratów u wybrzeży Somalii lub o walkach z bronią wybuchających między rządem, który ma trzy kwadratowe bloki Śródmieścia Mogadiszu a watażkami. Co o tym myślisz?
DANIEL: właściwie, wiesz, w tym czasie byłem zbyt młody, aby naprawdę zrozumieć, ale myślę, że my jako naród i jako służba wojskowa zrobiliśmy wielką krzywdę dla narodu somalijskiego., Zostawiliśmy je w próżni, w której, wiesz, byliśmy tam, aby zabrać tę próżnię, ale zostawiliśmy ją prawie w gorszym stanie niż była.
Conan: Daniel, dziękuję bardzo, doceniam to.
DANIEL: tak, proszę pana.
To jest Chris (ph), Chris dzwoni do nas z Fort Myers na Florydzie.
CHRIS (rozmówca): tak, cześć. Witam, Panie O ' Brien. To ogromna przyjemność rozmawiać z tobą dzisiaj., Właściwie po raz pierwszy zapoznałem się z „rzeczami, które nosiły” w klasie Dewitt Henry ' ego(ph) w Emerson i zawsze mam trzy kopie Twojej książki: jeden, który trzymam całkowicie czysty, jeden, który używam do notatek jako nauczyciel języka angielskiego i jeden, który używam do notatek jako pisarz i uczeń.
a ja myślę, że jesteś dla mnie bardzo ważna, skoro sama jestem autorką, choćby dlatego, że noszę czapkę Red Sox ze wszystkimi okładkami książek, bo Pan O ' Brien to robi, więc ja też mogę to zrobić.
(dźwięk śmiechu)
CONAN: i tak cię lubimy, Chris.,
CHRIS: ze wszystkich niesamowitych rzeczy, które mi dałeś, prawdopodobnie najważniejszym dla mojego rozwoju jako osoby jest to, że dałeś arenę dla mojego ojca i mnie do rozmowy, i myślę, że mam 35 lat, i myślę, że wiele z mojego pokolenia, Wietnam jest dla nas straconym tematem, ponieważ nasi ojcowie nie chcą rozmawiać o tym, co się z nimi stało. Wspomnienia są zbyt bliskie i zbyt przerażające.,
i przez „rzeczy, które niosły”, mój tata i ja byliśmy w stanie porozmawiać o jego czasie w Wietnamie, co ostatecznie doprowadziło do mnie i on jest teraz bardzo chory, ale to doprowadziło nas do tego, że mogliśmy rozmawiać o sobie nawzajem. I tak naprawdę stało się to miejsce, gdzie on i ja mogliśmy pójść, kiedy nie mogliśmy o niczym rozmawiać. Rozmawialiśmy o twojej pracy i użyliśmy jej jako pojazdu do omówienia wojny i tego, czego doświadczył, ale także tego, kim był jako osoba.
, Wiesz, nagrody z bycia pisarzem mogą obejmować, wiesz, nagrody, pieniądze i tego typu rzeczy, ale historia taka jak twoja jest tą, która sprawia, że pamiętam, że miałem 24 lata i zaczynałem karierę jako pisarz.
słyszę z różnych źródeł historie podobne do Twoich. Miałem list od młodej kobiety, 26-letniej kobiety w Minneapolis, historia podobna do Twojej. Mój tata był cichy i były kłopoty w rodzinie, a moja mama próbowała mi wyjaśnić, dlaczego nigdy nie była w stanie zakochać się w moim ojcu, który był w Wietnamie, przynajmniej nie do końca zakochany.,
a na lekcjach angielskiego natknęła się na książkę, dała ją tacie. Zaczął mówić. Matka zaczęła mówić. Poszli na terapię i nadal są razem. Nie są idealni, ale są szczęśliwi. I coś takiego sprawia, że chcę płakać, ponieważ to jest popychanie się wbrew mojej intencji w pisaniu tej książki, nie po to, aby uzdrowić tę rodzinę w szczególności, ale aby książka przewyższała bomby i kule i w jakiś sposób lub inny robak jego drogę do ludzkiego ducha lub serca. Więc dzięki.
CHRIS: cóż, dziękuję bardzo.,
Conan: Chris, dziękuję bardzo za telefon, doceniam to.
CHRIS: Dziękuję.
Zobaczmy, czy możemy iść obok tego Briana, Brian dzwoni do nas z Birmingham w Alabamie.
jak się macie po południu?
Conan: nieźle.
Chcę ci podziękować za książkę, ponieważ, tak, przeszedłem przez kilka sytuacji bojowych, i nie wiedziałem, że jestem jednym z, jak te dzieciaki, które teraz wracają i dzieci, które wróciły z Wietnamu., Byłem jednym z tych dzieciaków i nie wiedziałem, jak o tym rozmawiać. Nie wiedziałem, jak uzyskać pomoc (niezrozumiałe) byłem w moim świecie zupełnie sam, w tym prawie całym świecie piekła, wiesz, mój mózg.
i przeczytałam twoją książkę. Czytałam „rosół dla duszy weterana”, takie małe rzeczy. Tak, wszedłem z otwartym umysłem, ale tak, pomyślałem, że to kolejna kupa śmieci do wyrzucenia na stosie, wiesz, i poradniki samopomocy. Ale to otworzyło mi oczy, żeby uświadomić sobie, że są inni faceci, tacy jak ja., I to sprawiło, że zacząłem się zastanawiać, no wiesz, (niezrozumiałe) doradztwo, wiesz? Zapisałem się na świadczenia medyczne. I to naprawdę mi pomogło.
a ja naprawdę chcę ci podziękować, bo to zabawne, bo moja żona, wiesz, jest kilka lat młodsza ode mnie, ale wiesz, ja jestem z północnego wschodu, ona z Alabamy, ale nigdy nie miała nic wspólnego z wojskiem.
BRIAN: a ona ma ojca, który był na początku lat 80-tych, no wiesz, nie walczył ani nic, więc naprawdę nie wiedziała, jak zadawać mi pytania., Dzięki twojej książce i innym tego typu książkom i poradnictwu mogłem jej wyjaśnić to, przez co przeszedłem i móc o tym mówić, zamiast trzymać to w sobie i pozwolić, by stało się to jak mała bomba.
CONAN: tak. Brian, Ci z nas z radia, dziękuję za rozsądne użycie słowa „śmieci”.
(odgłos śmiechu)
Mam rodzinę, która pracowała dla NPR w Bostonie, więc rozumiem.,
(dźwięk śmiechu)
BRIAN: (niezrozumiały)
CONAN: Wielkie dzięki, Brian.
A ja też mam P-38.
CONAN: naprawdę?
a ja używam go dzisiaj jako śrubokręta.
(dźwięk śmiechu)
BRIAN: ale chciałem tylko powiedzieć (niezrozumiały) jeden. Jeszcze raz dzięki.
Mamy e-mail od Matta z Palmyry w Wirginii. Tim, czytałam Twoje książki w odwrotnej kolejności. Właśnie skończyłem twój pamiętnik, ” Jeśli umrę w strefie walki.,”Rzecz, którą noszę-jest teściem, który był kapitanem i przypomina mi twardego, anty-hipisowskiego, pijącego kapitana, który zabrał Cię tej nocy, aby postawić miny. W ogóle nie mówi o tym doświadczeniu. Jak podejść do tematu, czy pozostawić jego wspomnienia samemu sobie?
Pan O ' Brien: prawdopodobnie po trochu z obu. Myślę, że w końcu są różne powody do milczenia. Może przejść wszędzie, od urazu do zwykłej uprzejmości.
wojna jest imprezowym popisem tematu. Nie idziesz na przyjęcie i nie mówisz, że chcesz usłyszeć o Wietnamie czy Iraku., Z uprzejmości czasem milczę, przynajmniej w moim przypadku, bo nie mam pojęcia, od czego zacząć, gdzie zakończyć, o czym mówić. Jest to przytłaczające, a zatem wyciszasz się z pewnego rodzaju zdenerwowania – zniechęcające zadanie przed czym zaczynasz i gdzie kończysz.
więc zachęcanie poprzez książki lub filmy jest punktem wyjścia. A jeśli ktoś chce mówić, to ona będzie mówić. Na pewno nie sądzę, żeby ta rozmowa komuś pomogła. Ale otwarcie drzwi do rozmowy przez sztukę, nie jest strasznym pomysłem.,
Jego książka „the Things They Carried” ukazała się 20 lat temu. Myślę, że to było wczoraj 20 lat temu.
Pan O ' Brien: tak, było.
ciekawe, że mówisz o sztuce. Oglądasz filmy o wojnie? Oglądasz?
CONAN: tak.
Pan O ' Brien: człowieku, myślałem, że to nie wojna, ale pukanie do drzwi. I naprawdę mnie to wzruszyło. A ja myślałem, że to było pięknie zagrane i wywołało we mnie łzy. Inni mnie nudzą.,
(dźwięk śmiechu)
Conan: widziałeś „The Hurt Locker?”
Pan O ' Brien: jeszcze go nie widziałem. Nie. Dobre?
CONAN: tak. Dobre. To interesujące. Zastanawiam się też nad serialem ” Pacyfik.”Oglądałeś to?
Pan O ' Brien: nie. Byłem w drodze. Więc myślę – czy to nie wyszło?
CONAN: tak, zaczęło się kilka tygodni temu.
Pan O ' Brien: Nie, Nie widziałem.
To ciekawe., Powinieneś to dać-to wyzwanie w pewnym sensie-studiowałem tę konkretną bitwę na Guadalcanal w tej chwili. I byłem tam, i to pomaga być tam i zobaczyć te widoki.
Pan O ' Brien: założę się.
CONAN: ale z drugiej strony, tak dokładnie przekazuje absolutne poczucie zamętu i chaosu. Dziwię się, że podjęli takie ryzyko z powodu braku spójnej narracji.
Pan O ' Brien: to dobrze. Cieszę się, że tak to robią., Mam na myśli, że to moje wspomnienie wojny, czy chaosu i które-GDZIE JESTEM i dlaczego tu jestem i gdzie oni są? Całkowicie zagubione uczucie, prawie jak bycie uwięzionym w złym śnie.
Chodźmy do Eda. Ed jest z nami z Traverse City w Michigan.
dzień dobry, panowie. Przepraszam, nie czytałem Twojej książki. To będzie pierwsza rzecz w moim programie.
CONAN: osiem milionów i jeden.
ED: cóż, służyłem wiele lat temu w wielu różnych modzie., Ale najchętniej chciałbym się podzielić dzisiejszą wojną o tym, jak jest wysterylizowana w telewizji i jak ludzie mogą ją zobaczyć i iść, wow, to wygląda źle, a potem odwrócić się i włączyć inny kanał, i tak naprawdę nie patrzeć w oczy innemu żołnierzowi, który walczy i umiera tylko za to, w co wierzą. I mam-niestety mam to…
CONAN: a gdzie to było, Ed?
ED: w Panamie, w ’89, dla słusznej sprawy., A ja też byłem uaktywniony w obronie Somalii, co było kolejnym ciekawym (niezrozumiałym) interesującym interesem jest oglądanie 10-letniego dzieciaka trzymającego AK – 47, który był prawie tak wysoki jak on. To było po prostu nierealne. Ale wracając do sprawy z Panamą, wiesz, odbierając komuś życie, patrząc mu w oczy z bliska i osobiście, wiedząc, że to ktoś inny, może mieć dzieci, może być czyimś bratem, czyimś synem, ojcem. Na tym polega wojna. I myślę, że Tom Hanks i Steven Spielberg są geniuszami i myślę, że uchwycili, o co tak naprawdę chodzi., Nic nie wiem o II Wojnie Światowej, ale daję ją weteranom II Wojny Światowej, którym byłem w stanie służyć.
CONAN: Ed, mam nadzieję, że powiesz dziecku, które słyszymy w tle, opowiesz mu swoje historie.
To moja najmłodsza I trzyma mnie przy życiu. Ale staram się tego nie mówić, bo nadal tego nie robię – ponieważ kiedy wyjechałem z Panamy, PSTD (ph) nie istniał., Moim sposobem radzenia sobie z tym było sprzedanie każdej broni, którą posiadałem w domu, ponieważ zmęczyło mnie budzenie się w środku nocy i strzelanie do wyjców, węży, pająków i PDF, panamskich ludzi obrony…
Mam dziury w ścianach. Więc tak sobie z tym poradziłem.
Doceniam to. I Tim O ' Brien, dziękuję, że podzieliłeś się dzisiaj swoim czasem.
Pan O ' Brien: wielka przyjemność. Dzięki za zaproszenie.
Conan: dwadzieścia lat po „rzeczy, które nosiły.,”
Copyright © 2010 NPR. Wszelkie prawa zastrzeżone. Odwiedź naszą stronę warunki użytkowania i pozwolenia na stronie www.npr.org w celu uzyskania dalszych informacji.
stenogramy NPR są tworzone na czas określony przez Verb8tm, Inc., wykonawca NPR, i wyprodukowany przy użyciu autorskiego procesu transkrypcji opracowanego z NPR. Tekst ten może nie być w ostatecznej formie i może być aktualizowany lub zmieniany w przyszłości. Dokładność i dostępność mogą się różnić. Autorytatywnym zapisem programowania NPR jest zapis audio.