DC był dominującą partią rządzącą w różnych sojuszach z mniejszymi partiami centrum i lewicy, a głównymi partiami opozycyjnymi były PCI i MSI.

włoski system partyjny przeszedł radykalną transformację na początku lat 90.w wyniku wydarzeń zarówno międzynarodowych, jak i krajowych., System partyjny został radykalnie zmieniony przez upadek komunizmu, przez falę postępowań sądowych skorumpowanych urzędników, które angażowały większość włoskich partii politycznych, a także przez fakt, że w 1991 roku Partia Komunistyczna stała się Demokratyczną Partią Lewicy (Partito Democratico della Sinistra/PDS).

pogrążona w skandalu DC została zastąpiona przez znacznie mniejszą organizację, włoską Partię Ludową (Partito Popolare Italiano / PPI), która sama praktycznie zniknęła po wyborach w 1994 roku., W międzyczasie powstały trzy nowe partie, które zaczęły dominować w prawicy politycznej: Forza Italia (FI), lekko neoliberalny sojusz utworzony w 1994 roku przez potentata medialnego Silvio Berlusconiego; Liga Północna (Lega Nord/LN), utworzona w 1991 roku, federalistyczny i fiskalno-reformacyjny ruch z dużym poparciem w regionach północnych; oraz Sojusz Narodowy (Alleanza Nazionale / AN), który zastąpił MSI w 1994 roku, ale którego Platforma polityczna wyrzekła się faszystowskiej przeszłości.,

w ten sposób włoskie spektrum polityczne, które wcześniej było zdominowane przez partie centrum, spolaryzowało się między partiami Prawicy i lewicy.

Samorząd Terytorialny

dla celów administracyjnych kraj podzielony jest na 20 regionów, które w przybliżeniu odpowiadają historycznym regionom kraju. Regiony są dalej podzielone na 110 prowincji (prowincja provinci, z których trzy powstaną w 2009 roku), które są dalej podzielone na rady miejskie lub gminy (comuni)., Pięć regionów o specjalnym statusie (regioni a statuo speciale) Friuli-Venezia-Giuila, Sardynia, Sycylia, Trydent-Górna Adyga i Val D ' Aosta jest autonomicznych lub pół-autonomicznych ze względu na szczególne względy etniczne lub geograficzne.

posiadają specjalne uprawnienia nadane na mocy konstytucji oraz Zgromadzenia regionalne (podobne do parlamentów) o szerokim zakresie uprawnień administracyjnych i gospodarczych. Pozostałe 15 regionów Włoch ma niewielką autonomię w porównaniu np. z Niemcami czy Hiszpanią.,

udział w rządzie krajowym jest główną funkcją regionów i rad regionalnych może inicjować ustawodawstwo parlamentarne, proponować referenda i powoływać trzech delegatów do pomocy w wyborach prezydenckich. W odniesieniu do prawodawstwa Regionalnego pięć regionów „specjalnych” ma wyłączną władzę w niektórych dziedzinach, takich jak rolnictwo, leśnictwo i urbanistyka, podczas gdy pozostałe regiony mają władzę w granicach zasad ustanowionych przez prawo państwowe.,

kompetencje ustawodawcze regionów podlegają pewnym ograniczeniom Konstytucyjnym, z których najważniejsze jest to, że akty regionalne nie mogą być sprzeczne z interesami narodowymi. Regiony mogą również uchwalać przepisy niezbędne do egzekwowania przepisów państwowych i mają prawo do nabywania nieruchomości oraz do pobierania określonych dochodów i podatków. Wybory regionalne i lokalne odbywają się co pięć lat.,

Gminy

organami gminy ( comune), najmniejszej jednostki samorządu terytorialnego, są najczęściej wybierana Rada Gminy, Komitet Gminny lub organ wykonawczy oraz burmistrz ( sindaco). Gminy mają prawo do nakładania i pobierania podatków Lokalnych i mają własną policję (vigili urbani), chociaż ich uprawnienia są znacznie mniejsze niż te wykonywane przez policję krajową.

gminy wydają rozporządzenia i prowadzą niektóre publiczne służby zdrowia, a także są odpowiedzialne za takie usługi, jak transport publiczny, wywóz śmieci i oświetlenie uliczne., Regiony mają pewną kontrolę nad działalnością gmin, a rady gmin mogą zostać rozwiązane ze względu na porządek publiczny lub ciągłe zaniedbywanie swoich obowiązków.

burmistrz gminy, jako przedstawiciel rządu centralnego, rejestruje narodziny, zgony, małżeństwa i migracje, utrzymuje porządek publiczny (choć w praktyce zajmuje się tym policja krajowa) i może, w nagłych przypadkach, wydawać zarządzenia dotyczące zdrowia publicznego, planowania miasta i lokalnej policji. Obywatel UE jest uprawniony do głosowania w wyborach samorządowych i kandydowania.,

wybory

wszyscy obywatele w wieku 18 lat i więcej mogą głosować w wyborach do Izby Deputowanych; granica wieku wynosi 25 lat dla Senatu. Frekwencja wyborcza we Włoszech jest najwyższa w UE we wszystkich wyborach, osiągając znacznie ponad 80 procent elektoratu w wyborach parlamentarnych. Przez prawie pół wieku po ii Wojnie Światowej system wyborczy we Włoszech opierał się na ordynacji proporcjonalnej, czyli systemie, w którym miejsca w wybranym ciele są przyznawane partiom politycznym w zależności od proporcji głosów, które otrzymują.,

w latach 1993-1995 dokonano jednak kilku zmian w przepisach krajowych i powszechnych referendach. Na szczeblu krajowym Izba Deputowanych i Senat są obecnie wybierane przez połączenie proporcjonalności i pluralizmu. Siedemdziesiąt pięć procent miejsc w tych dwóch izbach jest obsadzonych z okręgów jednomandatowych przez poszczególnych kandydatów, którzy zdobyli największą liczbę głosów w każdym okręgu. Pozostałe 25 proc. mandatów przyznawane jest kandydatom z list partyjnych na zasadzie proporcjonalnej., Liczba głosów uzyskanych przez zwycięzcę w okręgach jednomandatowych jest w całości (dla senatorów) lub częściowo (dla deputowanych) odejmowana przed przyznaniem mandatów proporcjonalnych, wprowadzając tym samym kolejny element proporcjonalności.

w wyborach regionalnych wyborcy oddali dwa głosy. Pierwsza jest oddana w konkursie na 80 procent miejsc w radzie regionalnej, które są przyznawane proporcjonalnie. Druga tura głosowania to głosowanie pluralistyczne; koalicja regionalna, która wygra pluralizm, otrzymuje wszystkie pozostałe miejsca, a także prezydencję rządu regionalnego., Dozwolone jest głosowanie podzielone.

w wyborach wojewódzkich oddano tylko jeden głos. Jeśli jedna lista prowincjonalna uzyska więcej niż 50% głosów, mandaty są dzielone pomiędzy wszystkie listy według ich udziału w głosowaniu, a prezydencja przechodzi na szefa ZWYCIĘSKIEJ listy.

W Przeciwnym Razie między dwoma najbardziej utytułowanymi listami muszą odbyć się wybory uzupełniające.zwycięzca zajmie 60 proc. miejsc. Podobny system stosuje się w wyborach samorządowych w miastach liczących ponad 15 000 mieszkańców., W tym przypadku jednak, dwa głosy są oddane, jeden do burmistrza i jeden do Rady. Dozwolone jest głosowanie podzielone. W mniejszych miastach oddano tylko jedną kartę do głosowania, a zwycięska lista otrzymuje dwie trzecie miejsc, a także burmistrz.

Referenda

ważną cechą włoskiej konstytucji jest to, że referenda muszą być przeprowadzane – w celu uchylenia ustaw lub zarządzeń wykonawczych (z wyjątkiem kwestii dotyczących budżetu państwa lub ratyfikacji traktatów międzynarodowych) – na wniosek 500 000 sygnatariuszy lub pięciu rad regionalnych., Referenda były szeroko zwoływane od lat 70. i zaowocowały szerokim zakresem reform instytucjonalnych i obywatelskich.

ważne referenda odbyły się w przeszłości m.in. te dotyczące aborcji, rozwodów, energii jądrowej i reformy wyborczej. W niektórych regionach przewidziano również możliwość przeprowadzania referendów. Konstytucja przewiduje również, że 50 000 członków elektoratu może wspólnie przedstawić Parlamentowi projekt ustawy.

wybory do Parlamentu Europejskiego

obywatele UE powyżej 18 roku życia zamieszkujący we Włoszech mogą głosować w wyborach europejskich na posłów do Parlamentu Europejskiego., Jeśli chcesz skorzystać z prawa do głosowania, musisz złożyć wniosek do Burmistrza Gminy, w której mieszkasz, nie mniej niż 90 dni przed dniem głosowania.

Możesz być zobowiązany do okazania dokumentów tożsamości i podania ostatniego adresu w swoim kraju UE w celu potwierdzenia, że jesteś obywatelem UE. Jeśli chodzi o wybory do Parlamentu Europejskiego, tracisz prawo do głosowania w kraju pochodzenia UE, jeśli zdecydujesz się głosować we Włoszech.

Ten artykuł jest wyciągiem z życia i pracy we Włoszech. Kliknij tutaj, aby otrzymać kopię teraz.