Robert S. McNamara, właśc. Robert Strange McNamara (ur. 9 czerwca 1916 w San Francisco, Kalifornia, USA-zm. 6 lipca 2009 w Waszyngtonie) – amerykański sekretarz obrony w latach 1961-1968, który zreorganizował operacje Pentagonu i odegrał ważną rolę w zaangażowaniu wojsk w wojnę wietnamską.
Po ukończeniu University of California, Berkeley, w 1937 roku, McNamara zdobył tytuł magistra w Harvard Business School (1939), a następnie wstąpił na wydział Harvardu., Zdyskwalifikowany ze służby bojowej w czasie ii Wojny Światowej z powodu słabego widzenia, opracował systemy logistyczne nalotów bombowych i systemy statystyczne do monitorowania wojsk i zaopatrzenia.
Po wojnie McNamara był jednym z „Whiz Kids” wynajętych do rewitalizacji Ford Motor Company. Jego plany, w tym ustanowienie ścisłych metod księgowania kosztów i rozwój zarówno kompaktowych, jak i luksusowych modeli, spotkały się z sukcesem, a McNamara szybko wzrósł w korporacyjnych szeregach. W 1960 roku stał się pierwszą osobą spoza rodziny Forda, która objęła kierownictwo firmy.,
Po zaledwie miesiącu pełnienia funkcji prezydenta Forda, McNamara zrezygnował jednak z członkostwa w administracji Johna F. Kennedy ' ego jako sekretarz obrony. Na nowym stanowisku z powodzeniem przejął kontrolę nad operacjami Pentagonu i biurokracją wojskową, zachęcał do modernizacji sił zbrojnych, zrestrukturyzował procedury budżetowe i obniżał koszty, odmawiając wydawania pieniędzy na to, co uważał za niepotrzebne lub przestarzałe systemy broni. McNamara był również w centrum napęd do zmiany USA., strategia militarna od „masowego odwetu” lat Eisenhowera do „elastycznej reakcji”, podkreślającej techniki kontrwywiadu i możliwości pocisków nuklearnych drugiego uderzenia.
McNamara początkowo opowiadał się za pogłębieniem zaangażowania militarnego Stanów Zjednoczonych w Wietnamie. Podczas wizyt w Wietnamie Południowym w latach 1962, 1964 i 1966 Sekretarz publicznie wyraził optymizm, że Front Wyzwolenia Narodowego i jego sojusznicy z Wietnamu Północnego wkrótce porzucą próbę obalenia wspieranego przez USA reżimu Sajgonu. Został głównym rzecznikiem rządu ds. bieżących działań wojennych i pełnił funkcję Pres. Główny zastępca Lyndona B. Johnsona w procesie wojennym.,
jednak już w 1965 roku McNamara prywatnie zaczął kwestionować mądrość amerykańskiego zaangażowania wojskowego w Wietnamie, a do 1967 roku otwarcie szukał sposobu na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Zainicjował ściśle tajne śledztwo w sprawie amerykańskiego zaangażowania w Wietnamie (później opublikowane jako Pentagon Papers), wyszedł w opozycji do kontynuowania bombardowań Wietnamu Północnego (za co stracił wpływy w administracji Johnsona), a w lutym 1968 opuścił Pentagon, aby zostać prezesem Banku Światowego.,
the Lyndon Baines Johnson Library and Museum
podczas swojej 13-letniej kadencji jako szefa tej instytucji, McNamara wykazywał to, co powszechnie uważano za wielką wrażliwość na potrzeby krajów Trzeciego Świata. W 1981 odszedł z Banku Światowego, ale pozostał aktywny w wielu innych organizacjach. Zajmował się problemami takimi jak głód na świecie, stosunki Wschód-Zachód i inne kwestie polityczne., Jego prace polityczne zostały opublikowane w dwóch tomach, a jego książka Blunding into Disaster: Surviving the First Century in a Nuclear Age (1986) omawia wojnę nuklearną.
w 1995 roku McNamara opublikował pamiętnik, in Retrospect: the Tragedy and Lessons of Vietnam, w którym opisuje antykomunistyczny klimat polityczny epoki, błędne założenia polityki zagranicznej i błędne oceny ze strony wojska, które połączyły się, aby stworzyć klęskę Wietnamu. W filmie dokumentalnym Errola Morrisa mgła wojny (2003) McNamara opowiada o swojej karierze w Pentagonie, a także porażkach USA w Wietnamie.,