chociaż wiele szczegółów ostatniego lotu Columbii było od dawna znane, było to najszersze badanie kiedykolwiek przeprowadzone na temat tego, jak zginęli astronauci i co można zrobić, aby zwiększyć szanse na przeżycie w przyszłym wypadku.

mimo, że prom rozpadł się podczas ponownego wejścia, jego los został przypieczętowany podczas wznoszenia, gdy 1,67-funtowy kawałek pianki izolacyjnej oderwał się od zewnętrznego zbiornika paliwa i uderzył w krawędź czołową lewego skrzydła jednostki., Pianka przebiła otwór, który później pozwalał przegrzanym gazom przecinać wnętrze skrzydła jak palnik.

wpływ piany był oczywisty w filmach wykonanych podczas startu, a podczas 16-dniowej misji Columbia inżynierowie NASA prosili kierowników misji o zbadanie skrzydła, aby sprawdzić, czy uderzenie nie spowodowało poważnych uszkodzeń. Menedżerowie trzymali się jednak powszechnie obowiązującego przekonania, że uderzenia piany są stosunkowo nieszkodliwe i stanowią problem konserwacyjny, a nie śmiertelne ryzyko.,

w raporcie opublikowanym w sierpniu 2003 roku komisja śledcza stwierdziła później, że „złamana kultura bezpieczeństwa” w National Aeronautics and Space Administration była w dużej mierze odpowiedzialna za śmierć. Krytykował menedżerów jako samozadowolonych i zbyt mocno skoncentrowanych na harmonogramowaniu i presji budżetowej.

po wypadku NASA przeprojektowała zewnętrzny zbiornik paliwa wahadłowca i znacznie zmniejszyła ilość piany, która jest wyrzucana podczas startu, między innymi zmiany fizyczne wahadłowca., Po ujawnieniu raportu Komisji Badania Wypadków NASA powołała również grupę badającą przetrwanie załogi, której raport można znaleźć na stronie www.nasa.gov. flota wahadłowców ma zostać wycofana w 2010 roku.