związek przyczynowy między GERD i gruczolakoraka przełyku, choć niejasne zaledwie kilka dekad temu, teraz jest ustalone dość dobrze. Lepiej udokumentowane są zmiany fizjologiczne i biokomórkowe uszkodzonej błony śluzowej przełyku. Pomimo tej wiedzy, dramatyczny wzrost częstości występowania raka przełyku nie może być wyjaśnione. Bezwzględne ryzyko gruczolakoraka przełyku wynikające z GERD jest niskie, a obecnie nie uzasadnia programów badań przesiewowych populacji., Mimo to, z przekonaniem, że gruczolakorak przełyku jest agresywny rak raz udokumentowane, ważne pytania nadal potrzebują odpowiedzi dla pacjentów cierpiących na objawy refluksu. Pacjenci z chorobą refluksową niekoniecznie mają objawy objawowe. Pozostaje niejasne, czy pacjenci, u których występują objawy refluksowe, powinni poddać się obowiązkowej endoskopii z biopsjami na złączu przełyku. Ponadto, metaplazja dolnego przełyku często nie jest łatwo rozpoznawalne w endoskopii, i tylko biopsje mogą udokumentować nieprawidłowe histologii., Ciężka i długotrwała historia refluksu zawsze powinny orientować się na możliwość refluksu związane kolumnowe wyłożone przełyku. Raz udokumentowane, przełyk Barretta musi być postrzegane jako stan przednowotworowy niekoniecznie prowadzące do tworzenia gruczolakoraka; pomimo zwiększonego ryzyka powstawania nowotworu, większość pacjentów, którzy mają przełyk Barretta umiera z innych przyczyn. Podczas regularnej obserwacji endoskopowej, wielopoziomowe biopsje obwodowe powinny dokumentować ewolucję zmian histologicznych w dolnej części przełyku i na złączu żołądkowo-przełykowym tych pacjentów., Jest to jedyna dostępna metoda dokumentowania pojawienia się dysplazji. Nadal nie jest jasne, czy medycyna lub chirurgia zapewnia najlepszą jakość życia i najlepszą ochronę przed rozwojem dysplazji i możliwą progresją w kierunku tworzenia gruczolakoraka, gdy metaplazja jelitowa jest obecna w przełyku.