Donald Frey, Wake Forest University

Niemiecki socjolog Max Weber (1864 -1920) opracował Protestancko-etyczną tezę w dwóch artykułach opublikowanych w latach 1904-05. Angielskie tłumaczenie ukazało się w formie książkowej jako the Protestant Ethic and The Spirit of Capitalism w 1930 roku. Weber argumentował, że Reformowany (tj. Kalwinistyczny) Protestantyzm był zalążkiem cech charakteru i wartości, które nie pasowały do współczesnego kapitalizmu., Artykuł ten podsumowuje sformułowanie Webera, rozważa krytykę tezy Webera i przegląda dowody powiązań między wartościami kulturowymi a wzrostem gospodarczym.

zarys tezy Webera

Weber podkreślił, że zarabianie pieniędzy jako powołanie było „sprzeczne z uczuciami etycznymi całych epok…” (Weber 1930, s. 73; dalsze odniesienia Webera tylko przez numer strony). Nie mając moralnego wsparcia w społeczeństwach przed protestanckich, biznes był ściśle ograniczony do „tradycyjnego sposobu życia, tradycyjnej stopy zysku, tradycyjnej ilości pracy …” (67)., Jednak ten wzór „został nagle zniszczony, a często całkowicie bez żadnej istotnej zmiany w formie organizacji…” kalwinizm, twierdził Weber, zmienił ducha kapitalizmu, przekształcając go w racjonalne i bezpodstawne dążenie do zysku dla własnego dobra.

w czasach, gdy religia zdominowała całe życie, naleganie Marcina Lutra (1483-1546), że zbawienie jest z łaski Bożej przez wiarę, umieściło wszystkie powołania na tym samym poziomie. W przeciwieństwie do średniowiecznych wierzeń, powołania religijne nie były już uważane za wyższe od powołań ekonomicznych, ponieważ tylko osobista wiara miała znaczenie dla Boga., Niemniej jednak Luter nie popchnął tej potencjalnej rewolucji dalej, ponieważ trzymał się tradycyjnego, statycznego spojrzenia na życie gospodarcze. Jan Kalwin (1509-1564), a dokładniej kalwinizm, zmienił to.

kalwinizm dokonał tej przemiany nie tyle poprzez bezpośrednie nauki, co (według Webera) poprzez interakcję swej podstawowej teologii z psychologią człowieka. Kalwin przesunął doktrynę o Bożej łasce do granic definicji: łaska jest wolnym darem, czymś, co dawca, z definicji, musi być wolny do obdarzania lub wstrzymywania., Zgodnie z tą definicją sakramenty, dobre uczynki, skrucha, cnota, zgoda na doktryny itp. nie mogli wpływać na Boga (104); bo gdyby mogli, to zamieniłoby łaskę w Boską stronę transakcji, zamiast być czystym darem. Taka absolutna Boska wolność, z perspektywy śmiertelnego człowieka, wydawała się jednak niezgłębiona i arbitralna (103). Tak więc, czy jeden z tych zbawionych (elekt) stał się pilnym pytaniem dla przeciętnego Kościoła Reformowanego według Webera.,

niepewność co do zbawienia, według Webera, miała psychologiczny efekt wytworzenia jednomyślnego poszukiwania pewności. Chociaż nigdy nie można było wpłynąć na Bożą decyzję o przedłużeniu lub wstrzymaniu wyboru, nadal można próbować ustalić jego status. Życie, które „… służyło powiększeniu chwały Bożej”, prawdopodobnie wypływało naturalnie ze stanu wybrania (114). Jeśli ktoś chwalił Boga i dostosował się do tego, co było znane z Bożych wymagań dla tego życia, to może to dostarczyć pewnych dowodów wybrania., W ten sposób uczciwi żyjący, którzy nie mogli zdobyć zbawienia, powrócili jako dowód zbawienia.

wynikało z tego, że życie kalwinistów zostało „gruntownie racjonalizowane na tym świecie i zdominowane przez cel dodania do chwały Bożej na ziemi…” (118). Takie życie stało się systematycznym życiem z objawionej woli Boga. Ta jednostajność celu nie pozostawiała miejsca na dywersję i stworzyła coś, co Weber nazwał ascetycznym charakterem. „Nie rozrywka i radość, ale tylko działanie służy powiększaniu chwały Bożej, zgodnie z określonymi przejawami jego woli” (157)., Tylko w wywołaniu fokus ten znajduje pełne wyrażenie. „Człowiekowi bez powołania brakuje zatem systematycznego, metodycznego charakteru, którego wymaga asceza światowa” (161). Powołanie przedstawiało wolę Boga wobec tej osoby w gospodarce i społeczeństwie.

taki nacisk na powołanie był tylko małym krokiem od pełnoprawnego ducha kapitalistycznego. W praktyce, według Webera, ten mały krok został wykonany, ponieważ ” najważniejszym kryterium jest … dochodowość. Jeśli bowiem Bóg ( … ) pokazuje jednemu ze swoich wybranych szansę zysku, musi to czynić w jakimś celu… ” (162)., Ta „opatrznościowa interpretacja zysku uzasadniała działalność biznesmena” i doprowadziła do „najwyższej oceny etycznej człowieka trzeźwego, Klasy średniej, stworzonego przez siebie” (163).

poczucie powołania i ascetyczna etyka stosowana zarówno wobec robotników, jak i przedsiębiorców i biznesmenów. Rodzący się kapitalizm wymagał rzetelnej, uczciwej i punktualnej pracy (23-24), która w tradycyjnych społeczeństwach nie istniała (59-62). To, że wolna praca dobrowolnie poddałaby się systematycznej dyscyplinie pracy w kapitalizmie, wymagało zinternalizowanego systemu wartości, niepodobnego do żadnego widzianego wcześniej (63)., Kalwinizm zapewnił ten system wartości (178-79).

„ascetyczny Protestantyzm” Webera był wszechogarniającym systemem wartości, który kształtował całe życie, a nie tylko etykę w pracy. Życie miało być lepiej kontrolowane, aby służyć Bogu. Impuls i te działania, które pobudzały impuls, takie jak sport lub taniec, miały być unikane. Zewnętrzne ozdoby i ozdoby odwróciły uwagę od wewnętrznego charakteru i celu; więc prostsze życie było lepsze. Nadmierna konsumpcja i bezczynność były marnowanymi zasobami, które w przeciwnym razie mogłyby chwalić Boga., Krótko mówiąc, Etyka protestancka porządkowała życie według własnej logiki, ale także według potrzeb współczesnego kapitalizmu rozumianego przez Webera.

odpowiednie podsumowanie wymaga kilku dodatkowych punktów. Po pierwsze, Weber praktycznie zignorował kwestię lichwy lub odsetek. To kontrastuje z niektórymi pisarzami, którzy przyjmują doktrynę kościoła na temat lichwy za główny wskaźnik jego sympatii do kapitalizmu. Po drugie, Weber powiększył zakres swojej protestanckiej etyki, twierdząc, że znajduje Kalwinistyczne Cechy Ekonomiczne w późniejszych, inaczej nie-Kalwinistycznych ruchach protestanckich., Przypomniał Metodystę Johna Wesleya (1703-1791)” Zarabiaj ile możesz, oszczędzaj ile możesz, daj wszystko, co możesz ” i ascetyczne praktyki zwolenników XVIII-wiecznego Morawskiego przywódcy Nicholasa Von Zinzendorfa (1700-1760). Po trzecie, Weber uważał, że raz ugruntowany duch współczesnego kapitalizmu może utrwalić swoje wartości bez religii, powołując się na Benjamina Franklina, którego etyka opierała się już na utylitarnych fundamentach., Po czwarte, Książka Webera nie wykazywała najmniejszego współczucia ani dla kalwinizmu, który jego zdaniem zachęcał do „duchowej arystokracji predestynowanych świętych” (121), ani dla kapitalizmu, który uważał za irracjonalny dla wartościowania zysku dla własnego dobra. Wreszcie, chociaż tezę Webera można postrzegać jako powtórzenie Karola Marksa (1818-1883), Weber twierdził, że nie było jego celem zastąpienie jednostronnego materializmu Marksa „równie jednostronną, spirytystyczną interpretacją przyczynową…” kapitalizmu (183).

krytyka Webera

krytykę Webera można podzielić na trzy kategorie., Po pierwsze, Weber mógł się mylić co do faktów: współczesny kapitalizm mógł powstać przed reformowanym protestantyzmem lub w miejscach, w których zreformowany wpływ był znacznie mniejszy niż uważał Weber. Po drugie, Weber mógł błędnie zinterpretować kalwinizm lub, bardziej wąsko, purytanizm; gdyby reformowane nauki nie były tym, co Weber przypuszczał, to logicznie mogliby nie popierać kapitalizmu. Po trzecie, Weber mógł przecenić potrzebę kapitalizmu dla ascetycznych praktyk wytwarzanych przez reformowane nauki.

na pierwszy rzut oka Weber był krytykowany przez wielu., Na początku XX wieku historycy badali czas pojawienia się kapitalizmu i kalwinizmu w Europie. E. Fischoff (1944, 113) dokonał przeglądu literatury i doszedł do wniosku, że „czas pokaże, że kalwinizm pojawił się później niż kapitalizm, gdzie ten ostatni stał się zdecydowanie potężny”, sugerując brak związku przyczynowo-skutkowego. Roland Bainton sugeruje również, że reformowani przyczynili się do rozwoju kapitalizmu tylko jako „kwestia okoliczności”(Bainton 1952, 254). Holandia ” od dawna była marką chrześcijaństwa, zanim jeszcze Kalwiniści wkroczyli do tego kraju.,”W końcu Kurt Samuelsson (1957) przyznaje, że” kraje protestanckie, a zwłaszcza te, które należą do Kościoła Reformowanego, były szczególnie energiczne ekonomicznie „(Samuelsson, 102). Jednak znajduje wiele powodów, aby zdyskredytować związek przyczynowo-skutkowy. Czasami kapitalizm poprzedzał kalwinizm (Holandia), a czasami był opóźniony o zbyt długi okres, by sugerować przyczynowość (Szwajcaria). Czasami kraje Katolickie (Belgia) rozwinęły się mniej więcej w tym samym czasie, co kraje protestanckie., Nawet w Ameryce kapitalistyczna Nowa Anglia została anulowana przez południe, co Samuelsson twierdzi, że również podzielało purytańskie poglądy.

Sam Weber, być może chcąc obejść takie dowody, stworzył rozróżnienie między tradycyjnym kapitalizmem a nowoczesnym kapitalizmem. Pogląd, że tradycyjny kapitalizm mógł istnieć najpierw, ale że kalwinizm w pewnym sensie stworzył nowoczesny kapitalizm, zależy od zbyt drobnego rozróżnienia według krytyków takich jak Samuelsson., Niemniej jednak, ze względu na niemożność kontrolowanych eksperymentów, aby mocno rozwiązać pytanie, problem nigdy nie zostanie całkowicie zamknięty.

drugim rodzajem krytyki jest to, że Weber błędnie interpretował kalwinizm lub purytanizm. Brytyjski uczony R. H. Tawney w „Religion and The Rise of Capitalism” (1926) zauważył, że Weber traktował wielopłaszczyznowe chrześcijaństwo reformowane tak, jakby odpowiadało angielskiemu Purytanizmowi z późnej epoki, z którego czerpano najbardziej wymowne cytaty Webera., Tawney zauważył, że” żelazny kolektywizm ” kalwinizmu ewoluował zanim kalwinizm stał się harmonijny z kapitalizmem. „zaczęło się od bycia duszą autorytarnego reżimu. Skończyło się na tym, że było wehikułem niemal utylitarnego indywidualizmu” (Tawney 1962, 226-7). Niemniej jednak Tawney potwierdził punkt Webera, że purytanizm ” wzmocnił energie i wzmocnił swój już energiczny temperament.”

Roland Bainton we własnej historii Reformacji zakwestionował twierdzenia psychologiczne Webera., Pomimo psychologicznej niepewności, jaką Weber przypisywał Purytanom, ich Aktywizm mógł być „nie psychologiczny i egocentryczny, ale Teologiczny i skoncentrowany na Bogu” (Bainton 1952, 252-53). Oznacza to, że Bóg zarządzał całym życiem i społeczeństwem, a purytanie czuli się zobowiązani do działania zgodnie z jego wolą., A jeśli niektórzy purytanie badali się w poszukiwaniu dowodów wyborów, ” testem nie była działalność gospodarcza jako taka, ale uczciwy charakter…”, stwierdza on, że Kalwiniści nie mieli szczególnego powinowactwa do kapitalizmu, ale że wnieśli „żywotność i napęd do każdego obszaru … czy to podporządkowywali kontynent, obalali monarchię, zarządzali biznesem, czy też reformowali zło tego porządku, który pomogli stworzyć” (255).

Samuelsson w długiej sekcji (27-48) argumentował, że przywódcy Purytańscy nie popierają prawdziwie kapitalistycznych zachowań. Raczej były ambiwalentne., Biorąc pod uwagę, że purytańskie zgromadzenia składały się z biznesmenów i ich rodzin (które sprzymierzyły się z purytańskimi kościołami, ponieważ obie chciały mniej królewskiej kontroli nad społeczeństwem), kaznodzieje nie mogli potępić kapitalizmu. Zamiast tego wyjaśnili „warunki moralne, w których zamożny, nawet bogaty biznesmen może, pomimo sukcesu i bogactwa, stać się dobrym chrześcijaninem” (38). Ale to, Samuelsson wyjaśnia, nie było dzwonliwym poparciem kapitalizmu.,

krytyka, że to, co Weber opisał jako purytanizm, nie było prawdziwym Purytanizmem, a tym bardziej Kalwinizmem, może być poprawne, ale poza tym. Purytańscy przywódcy rzeczywiście potępili wyłączne oddanie się interesom, ponieważ wykluczało ono Boga i dobro wspólne. Tak więc Etyka protestancka opisana przez Webera najwyraźniej byłaby odstępstwem od czystej doktryny. Jednak same ataki pasterzy sugerują, że taki (błędny) duch istniał w ich stadach. Ale taka błędna Doktryna, jeśli jest wystarczająco rozpowszechniona, mogła jeszcze przyczynić się do ukształtowania ducha kapitalistycznego.,

ponadto wszelkie błędne interpretacje purytańskiej ortodoksji nie były całkowicie winą purytańskich laików. Purytańscy teologowie i kaznodzieje mogli położyć większy nacisk na sukces ekonomiczny i cnotliwą pracę niż przyznaliby się krytycy, tacy jak Samuelsson. Amerykański kaznodzieja John Cotton (1582-1652) wyjaśnił, że Bóg „będzie miał swoje najlepsze dary ulepszone do najlepszej korzyści.”Szanowany teolog William Ames (1576-1633)mówił o” korzystaniu i korzystaniu z okazji.,”A mówiąc o bezczynnych, Cotton Mather powiedział:” Znajdź dla nich zatrudnienie, ustaw ich do pracy i utrzymaj w pracy…” Chociaż te napomnienia były zwykle zbilansowane upomnieniami, aby używać bogactwa dla wspólnego dobra, a nie być motywowane chciwością, są one jednak wyraźnymi aprobatami energicznych zachowań ekonomicznych. Purytańscy przywódcy może umieścić granice wokół aktywizmu gospodarczego, ale nadal głosił Aktywizm.,

Frey (1998) twierdził, że ortodoksyjny purytanizm wykazuje nieodłączne napięcie między akceptacją działalności gospodarczej a naciskiem na granice moralne, które definiują akceptowalną działalność gospodarczą. Powołanie nigdy nie było przeznaczone do służby samemu sobie, ale do służby Bogu i dobru wspólnemu. Oznacza to, że myśliciele Purytańscy zawsze postrzegali działalność gospodarczą na tle społecznych i moralnych zobowiązań. Być może to, co ortodoksyjny purytanizm przyczynił się do kapitalizmu, było poczuciem Ekonomicznego powołania ograniczonego moralną odpowiedzialnością., W czasach, gdy Purytańscy teologowie byli szeroko czytani, Williams Ames zdefiniował istotę umowy biznesowej jako „uczciwe postępowanie, przez które szczerze zamierza się zobowiązać …” jeśli nic innego, biznes byłby wzmocniony i bardziej skuteczny przez środowisko uczciwości i zaufania.

wreszcie, czy Weber źle zinterpretował purytanizm, jest jedną z kwestii. Czy źle zinterpretował kapitalizm wyolbrzymiając znaczenie ascezy, to inna sprawa. Ulubiony przykład kapitalizmu Webera, Benjamin Franklin, opowiadał się za nieustanną oszczędnością osobistą i dyscypliną., Bez wątpienia, niektóre sektory kapitalizmu rozwijane przez osobiste oszczędności, czasami doprowadzone do punktu deprywacji. Samuelsson (83-87) stawia jednak poważne pytania, że oszczędność mogła przyczynić się nawet w niewielkim stopniu do stworzenia wielkich fortun kapitalistów. Być może ważniejsze od osobistych fortun jest Finanse biznesu. Zyski zatrzymane udanych przedsiębiorstw, a nie osobiste oszczędności, prawdopodobnie stanowiły główne źródło finansowania przedsięwzięć biznesowych od najwcześniejszych dni kapitalizmu., A kapitaliści odnoszący sukcesy, nawet w purytańskiej Nowej Anglii, byli gotowi cieszyć się przynajmniej niektórymi owocami swojej pracy. Być może duch kapitalizmu nie był duchem ascezy.

dowody powiązań między wartościami a kapitalizmem

mimo krytyki niektórzy uznali etykę protestancką za przyczynę kapitalizmu, być może za przyczynę konieczną. Socjolog C. T. Jonassen (1947) tak rozumiał etykę protestancką., Badając przypadek powstania kapitalizmu w XIX wieku, a nie w epokach Reformacji czy purytańskich, starał się rozwiązać niektóre wątpliwości związane z studiowaniem wcześniejszych epok. Jonassen twierdził, że kapitalizm pojawił się w XIX-wiecznej Norwegii dopiero po tym, jak rdzenny, Kalwinistyczny ruch zakwestionował luteranizm i katolicyzm, które zdominowały kraj., Kapitalizm nie rozwinął się „w Norwegii pod wielowiekowymi wpływami katolickimi i Luterańskimi”, chociaż pojawił się dopiero „dwa pokolenia po wprowadzeniu religii, która produkowała takie samo zachowanie jak kalwinizm”(Jonassen, 684). Argument jonassena odrzucał również inne często cytowane przyczyny kapitalizmu, takie jak wczesne odkrycia nauki, Renesans lub rozwój postreformacyjnego katolicyzmu; czynniki te istniały przez wieki do XIX wieku i nadal opuściły Norwegię jako społeczeństwo niekapitalistyczne., Dopiero w XIX wieku, po pojawieniu się wiary Kalwinistycznej, rozwinął się kapitalizm.

przegląd historyków ekonomicznych Engermana (2000) pokazuje, że w ostatnich latach poświęcali mało wyraźnej uwagi Weberowi. Wykazują jednak zainteresowanie wpływem szeroko rozumianych wartości kulturowych na wzrost gospodarczy. Zmodyfikowana wersja tezy Webera znalazła również pewne poparcie w empirycznych badaniach ekonomicznych., Granato, Inglehart and Leblang (1996, 610) włączyli wartości kulturowe do modeli wzrostu w różnych krajach na tej podstawie, że teza Webera pasuje do historycznych dowodów w Europie i Ameryce. Nie skupiali się na wartościach protestanckich, ale przyjęli ” bardziej ogólną koncepcję Webera, że pewne czynniki kulturowe wpływają na wzrost gospodarczy…”, w szczególności włączyli miarę ” motywacji osiągnięć „do swoich regresji i doszli do wniosku, że taka motywacja” jest bardzo istotna dla tempa wzrostu gospodarczego ” (625). Odwrotnie, stwierdzili, że ” post-materialistyczny „(tj.,, ekolog) wartości są skorelowane z wolniejszym wzrostem gospodarczym. Zmodyfikowane modele wzrostu Solow Barro (1997, 27) również stwierdzają ,że „wskaźnik praworządności” jest związany z szybszym wzrostem gospodarczym. Indeks ten jest pełnomocnikiem dla takich rzeczy jak ” skuteczność egzekwowania prawa, świętość umów i … bezpieczeństwo praw majątkowych.”Przywołując definicję umowy autorstwa purytańskiego teologa Williama Amesa, można wnioskować, że religia taka jak purytanizm może tworzyć właśnie te wartości kulturowe, które Barro uważa za związane ze wzrostem gospodarczym.,

wnioski

teza Maxa Webera przyciąga uwagę uczonych i badaczy przez większość wieku. Niektórzy (w tym Weber) zaprzeczają, że Etyka protestancka powinna być rozumiana jako przyczyna kapitalizmu — że wskazuje ona jedynie na zbieżność między religią a kulturą a jej systemem gospodarczym. Jednak Weber, pomimo własnych protestów, pisał tak, jakby wierzył, że tradycyjny kapitalizm nigdy nie zmieniłby się w nowoczesny kapitalizm, z wyjątkiem protestanckiej etycznej przyczynowości., Dowody historyczne z epoki Reformacji (XVI wiek) nie dają większego poparcia dla silnej (przyczynowej) interpretacji etyki protestanckiej. Jednak pojawienie się energicznego kapitalizmu w purytańskiej Anglii i jej amerykańskich koloniach (i przypadku Norwegii) przynajmniej utrzymuje sprawę otwartą. Nowsze dowody ilościowe potwierdzają hipotezę, że wartości kulturowe liczą się w rozwoju gospodarczym. Wartości kulturowe badane w ostatnich badaniach nie są wartościami religijnymi jako takie., Raczej takie, przypuszczalnie świeckie wartości, jak potrzeba osiągnięcia, nietolerancja na korupcję, poszanowanie praw własności, są skorelowane ze wzrostem gospodarczym. Jednak w swoim czasie purytanizm wytworzył etykę społeczną i ekonomiczną znaną właśnie z tego rodzaju wartości.

Reformacja XVI wieku. [2010-03-09 19: 52]

Barro Robert Determinanty wzrostu gospodarczego: międzypaństwowe badanie empiryczne. Cambridge, MA: MIT Press, 1997.

Frey, Donald E. ” Individualist Economic Values and Self-Interest: the Problem in the Protestant Ethic.,”Journal of Business Ethics (Oct. 1998).

Granato, Jim, R. Inglehart i D. Leblang. „Wpływ wartości kulturowych na rozwój gospodarczy: teoria, hipotezy i niektóre testy empiryczne.”American Journal of Political Science (Aug. 1996).

Green, Robert W. (red.)), Protestantyzm i kapitalizm: teza Webera i jego krytycy. [2010-09-09 19: 59]

Jonassen, Christen. „Etyka protestancka i duch kapitalizmu w Norwegii.”American Sociological Review (Dec. 1947).

Samuelsson Kurt. Religia i działalność gospodarcza. ,

Tawney, R. H. Religion and The Rise of Capitalism.

Weber, Max, Etyka protestancka i duch kapitalizmu. Nowy Jork: Charles Scribner ' s Sons, 1958 .