EDWARD JENNER

Edward Jenner urodził się 17 maja 1749 roku w Berkeley, Gloucestershire, syn ks. Stephena Jennera, wikariusza Berkeley. Edward został osierocony w wieku 5 lat i zamieszkał ze starszym bratem. We wczesnych latach szkolnych Edward rozwinął silne zainteresowanie nauką i przyrodą, które trwało przez całe życie. W wieku 13 lat został praktykantem wiejskiego chirurga i aptekarza w Sodbury koło Bristolu (16)., Zapis pokazuje, że to właśnie tam Jenner usłyszał mleczarza mówiącego: „nigdy nie będę miał ospy, bo miałem ospę krową. Nigdy nie będę miał brzydkiej twarzy.”To fakt, to było powszechne przekonanie, że mleczarki były w jakiś sposób chronione przed ospą.

w 1764 roku Jenner rozpoczął naukę u George 'a Harwicke' a. W tych latach zdobył solidną wiedzę z zakresu praktyki chirurgicznej i medycznej (10). Po ukończeniu tej praktyki, w wieku 21 lat, Jenner wyjechał do Londynu i został uczniem Johna Huntera, który pracował w Szpitalu św. Jerzego w Londynie., Hunter był nie tylko jednym z najbardziej znanych chirurgów w Anglii, ale był również szanowanym biologiem, anatomem i naukowcem eksperymentalnym. Trwała przyjaźń między Hunterem i Jennerem trwała aż do śmierci Huntera w 1793 roku. Chociaż Jenner już bardzo interesował się naukami przyrodniczymi, doświadczenie w ciągu 2 lat z Hunterem tylko zwiększyło jego aktywność i ciekawość. Jenner był tak zainteresowany naukami przyrodniczymi, że pomógł sklasyfikować wiele gatunków, które Kapitan Cook przywiózł z pierwszej podróży., W 1772 roku Jenner odrzucił jednak zaproszenie Cooka do wzięcia udziału w drugiej podróży (4).

Jenner zajmował się wieloma sprawami. Studiował geologię i prowadził eksperymenty na krwi ludzkiej (17). W 1784 roku, po publicznych pokazach balonów na gorące powietrze i wodór przez Josepha M. Montgolfiera we Francji w poprzednim roku, Jenner zbudował i dwukrotnie uruchomił własny balon na wodór. Przeleciała 12 mil. Zgodnie z sugestiami Huntera Jenner przeprowadził szczególne badania nad kukułką., Ostateczna wersja pracy Jennera została opublikowana w 1788 roku i zawierała oryginalną obserwację, że to pisklę kukułki wyrzuca z gniazda jaja i pisklęta rodziców zastępczych(17, 18). Za tę niezwykłą pracę Jenner został wybrany członkiem Royal Society. Jednak wielu Przyrodników w Anglii odrzuciło jego pracę jako czysty nonsens. Przez ponad stulecie antykwariusze wykorzystywali rzekome wady studium kukułki, aby podważać inne prace Jennera. Jenner został ostatecznie uniewinniony w 1921 roku, kiedy Fotografia potwierdziła jego obserwację (19)., W każdym razie jest oczywiste, że Jenner przez całe życie interesował się naukami przyrodniczymi. Jego ostatnia praca, opublikowana pośmiertnie, dotyczyła migracji ptaków.

oprócz wykształcenia i doświadczenia w biologii, Jenner poczynił duże postępy w chirurgii klinicznej podczas studiów u Johna Huntera w Londynie. Jenner opracował ulepszoną metodę przygotowania leku znanego jako winowy środek wymiotny (winian antymonu potasu). W 1773, pod koniec 2 lat z Johnem Hunterem, Jenner powrócił do Berkeley, aby praktykować medycynę. Tam cieszył się znaczącym sukcesem, ponieważ był zdolny, zręczny i popularny., Oprócz praktyki lekarskiej dołączył do dwóch lokalnych grup medycznych na rzecz promowania wiedzy medycznej i nadal pisał okolicznościowe prace Medyczne (4, 18). Grał również na skrzypcach w klubie muzycznym i pisał lekkie wiersze i poezje. Jako przyrodnik kontynuował obserwacje ptaków i hibernacji jeży i zebrał wiele okazów dla Johna Huntera w Londynie.,

podczas gdy zainteresowanie Jennera ochronnymi skutkami ospy krowiej zaczęło się podczas jego praktyki u George 'a Harwicke' a, to było 1796 zanim zrobił pierwszy krok w długim procesie, w którym ospa, plaga ludzkości, zostanie całkowicie wyeliminowana. Przez wiele lat słyszał opowieści, że dairymaids są chronione przed ospą naturalną po cierpieniu na ospę krową. Rozważając to, Jenner doszedł do wniosku, że ospa krowia nie tylko chroni przed ospą, ale także może być przenoszona z jednej osoby na drugą jako celowy mechanizm ochrony., W maju 1796 roku Edward Jenner znalazł młodą dairymaid, Sarah Nelms, która miała świeże zmiany ospy krowiej na dłoniach i ramionach (rysunek (rys. 33). 14 maja 1796 roku, wykorzystując materię ze zmian Nelmsa, zaszczepił 8-letniego chłopca, Jamesa Phippsa. Następnie chłopiec rozwinął łagodną gorączkę i dyskomfort w pachach. Dziewięć dni po zabiegu poczuł zimno i stracił apetyt, ale następnego dnia było znacznie lepiej. W lipcu 1796 Jenner ponownie zaszczepił chłopca, tym razem materią ze świeżej zmiany ospy. Nie rozwinęła się żadna choroba, a Jenner stwierdził, że ochrona jest kompletna (10).,

w 1797 roku Jenner wysłał krótki komunikat do Royal Society opisujący jego eksperyment i obserwacje. Pismo zostało jednak odrzucone., Następnie w 1798 roku, po dodaniu kilku kolejnych przypadków do swojego pierwszego eksperymentu, Jenner prywatnie opublikował małą broszurę zatytułowaną An Inquiry into the Causes and Effects of the Variolae Vaccinae, chorobę odkrytą w niektórych zachodnich hrabstwach Anglii, szczególnie w Gloucestershire i znaną pod nazwą ospy krów(18, 10). Łacińskie słowo krowa to vacca, a ospa krowa to krowianka; Jenner postanowił nazwać tę nową procedurę szczepieniem. Publikacja z 1798 roku miała trzy części. W pierwszej części Jenner przedstawił swój pogląd na pochodzenie ospy krowiej jako choroby przenoszonej na krowy przez konie., Teoria została zdyskredytowana za życia Jennera. Następnie przedstawił hipotezę, że zakażenie ospą krową chroni przed późniejszym zakażeniem ospą. Druga część zawierała krytyczne obserwacje istotne dla badania hipotezy. Trzecia część to długa dyskusja, w części polemiczna, na temat ustaleń i różnych kwestii związanych z ospą. Publikacja dochodzenia spotkała się z mieszaną reakcją w środowisku medycznym.

Jenner udał się do Londynu w poszukiwaniu wolontariuszy do szczepień. Jednak po 3 miesiącach nie znalazł żadnego., W Londynie szczepienia stały się popularne dzięki działalności innych, szczególnie chirurga Henry 'ego Cline' a, któremu Jenner dał trochę szczepionki [4]. Później, w 1799 roku, dr George Pearson i William Woodville zaczęli wspierać szczepienia wśród swoich pacjentów. Jenner przeprowadził ogólnokrajowe badanie w poszukiwaniu dowodów na odporność na ospę lub na wariolację wśród osób, które chorowały na ospę krową. Wyniki tej ankiety potwierdziły jego teorię., Pomimo błędów, wielu kontrowersji i szykan, stosowanie szczepień szybko rozprzestrzeniło się w Anglii, a do roku 1800 dotarło również do większości krajów europejskich (10).

chociaż czasami wstydził się braku zaopatrzenia, Jenner wysyłał szczepionkę do swoich znajomych medycznych i do wszystkich innych, którzy o nią prosili. Po wprowadzeniu szczepionki przeciwko ospie krowiej we własnych dzielnicach, wielu biorców przekazało szczepionkę innym. Dr., John Haygarth (Z Bath, Somerset) otrzymał szczepionkę od Edwarda Jennera w 1800 roku i wysłał część materiału do Benjamina Waterhouse ' a, profesora fizyki na Uniwersytecie Harvarda. Waterhouse wprowadził szczepienia w Nowej Anglii, a następnie przekonał Thomasa Jeffersona, aby spróbował ich w Wirginii. Waterhouse otrzymał wielkie wsparcie od Jeffersona, który mianował go agentem szczepionki w National Vaccine Institute, organizacji powołanej do realizacji Narodowego Programu Szczepień w Stanach Zjednoczonych (20).,

mimo, że otrzymał światowe uznanie i wiele wyróżnień, Jenner nie próbował wzbogacić się poprzez swoje odkrycie. Poświęcał tak wiele czasu sprawie szczepień, że jego prywatna praktyka i sprawy osobiste poważnie ucierpiały. Niezwykła wartość szczepień została publicznie uznana w Anglii, kiedy w 1802 roku brytyjski parlament przyznał Edwardowi Jennerowi sumę 10 000 funtów. Pięć lat później Parlament przyznał mu 20 000 funtów więcej. Jednak nie tylko otrzymał zaszczyty, ale także został poddany atakom i wyśmiewaniu., Mimo to kontynuował działalność na rzecz programu szczepień. Stopniowo szczepienia zastąpiły wariolację, która stała się zakazana w Anglii w 1840 roku.

Jenner ożenił się w 1788 roku i spłodził czworo dzieci. Rodzina mieszkała w Chantry House, który stał się Jenner Museum w 1985 roku. Jenner zbudował w ogrodzie jednoizbową chatę, którą nazwał „świątynią kaktusów” (ryc. (rys. 44), gdzie szczepił ubogich za darmo (10, 17)., Po dekadzie bycia uhonorowanym i znieważonym w mniej lub bardziej równej mierze, stopniowo wycofał się z życia publicznego i powrócił do praktyki medycyny wiejskiej w Berkeley. W 1810 roku jego najstarszy syn, Edward, zmarł na gruźlicę. W tym samym roku zmarła jego siostra Maria, a 2 lata później siostra Anna. W 1815 roku jego żona, Katarzyna, zmarła na gruźlicę (17). Pogrążył się w smutkach i wycofał się jeszcze bardziej z życia publicznego. W 1820 roku Jenner doznał udaru mózgu, po którym wyzdrowiał. 23 stycznia 1823 roku odwiedził swojego ostatniego pacjenta, umierającego przyjaciela., Następnego ranka Jenner nie pojawił się na śniadaniu; później tego samego dnia został znaleziony w swoim gabinecie. Miał ogromny udar. Edward Jenner zmarł we wczesnych godzinach porannych w niedzielę, 26 stycznia 1823 roku. Został pochowany wraz z rodzicami, żoną i synem w pobliżu ołtarza kościoła w Berkeley.