ostra choroba stresu charakteryzuje się rozwojem ciężkiego lęku, dysocjacji i innych objawów, które występują w ciągu jednego miesiąca po ekspozycji na skrajny stresu pourazowego (np. świadkami śmierci lub poważnego wypadku). W odpowiedzi na traumatyczne wydarzenie jednostka rozwija objawy dysocjacyjne., Osoby z ostrym zaburzeniem stresu mają spadek reaktywności emocjonalnej, często stwierdzając, że trudno lub niemożliwe jest doświadczanie przyjemności w wcześniej przyjemnych czynnościach i często czują się winni realizacji zwykłych zadań życiowych.

osoba z ostrym zaburzeniem stresu może odczuwać trudności z koncentracją, czuć się oderwana od ciała, doświadczać świata jako nierealnego lub przypominającego sen lub mieć coraz większe trudności z przypomnieniem konkretnych szczegółów traumatycznego wydarzenia (amnezja dysocjacyjna).,

ponadto występuje co najmniej jeden objaw z każdej grupy objawów wymaganych w przypadku zespołu stresu pourazowego. Po pierwsze, traumatyczne wydarzenie jest uporczywie przeżywane na nowo (np. powtarzające się wspomnienia, obrazy, myśli, sny, iluzje, epizody retrospekcji, poczucie ponownego przeżywania wydarzenia lub cierpienie po wystawieniu na przypomnienia o wydarzeniu). Po drugie, unika się przypomnień o traumie (np. miejsca, ludzie, działania). W końcu pojawia się nadpobudliwość w odpowiedzi na bodźce przypominające traumę (np.,, trudności w zasypianiu, drażliwość, słaba koncentracja, nadmierna czujność, nadmierna reakcja zaskoczenia i niepokój ruchowy).

specyficzne objawy ostrego zaburzenia stresu:

ostre zaburzenie stresu jest najczęściej diagnozowane, gdy dana osoba została narażona na traumatyczne wydarzenie, w którym oba z następujących były obecne:

• osoba doświadczyła, była świadkiem lub skonfrontowana (np. może obejmować uczenie się) zdarzenie lub zdarzenia, które wiązały się z rzeczywistą lub zagrażającą śmiercią lub poważnymi obrażeniami, lub zagrożeniem dla integralności fizycznej siebie lub innych.,
• choć nie jest to wymagane, reakcja osoby może wiązać się z intensywnym strachem, bezradnością lub przerażeniem.

podczas niepokojącego wydarzenia lub po nim jednostka ma 3 lub więcej następujących objawów dysocjacyjnych:

• subiektywne poczucie odrętwienia, oderwania lub braku reakcji emocjonalnej
• zmniejszenie świadomości swojego otoczenia (np. „bycie oszołomionym”)
• derealizacja
• depersonalizacja
• amnezja dysocjacyjna (tj.,, niezdolność do przypomnienia ważnego aspektu traumy)

traumatyczne wydarzenie jest uporczywie przeżywane na co najmniej jeden z następujących sposobów: powtarzające się obrazy, myśli, sny, iluzje, epizody retrospekcji lub poczucie ponownego przeżywania doświadczenia; lub cierpienie, gdy jest wystawione na przypomnienia o traumatycznym wydarzeniu.

ostre zaburzenie stresu charakteryzuje się również znacznym unikaniem bodźców, które budzą wspomnienia traumy (np. unikanie myśli, uczuć, rozmów, działań, miejsc, ludzi)., Osoba doświadczająca ostrych zaburzeń stresowych ma również znaczące objawy lęku lub zwiększonego pobudzenia (np. trudności ze snem, drażliwość, słaba koncentracja, nadmierna czujność, nadmierna reakcja zaskoczenia, niepokój ruchowy).,

aby zdiagnozować ostre zaburzenia stresu, problemy wymienione powyżej muszą powodować klinicznie istotne cierpienie lub upośledzenie w społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania lub upośledza zdolność jednostki do wykonywania pewnych niezbędnych zadań, takich jak uzyskanie niezbędnej pomocy lub mobilizowanie zasobów osobistych poprzez mówienie członkom rodziny o traumatycznych doświadczeniach.

zaburzenia w ostrym zaburzeniu stresu muszą trwać minimum 3 dni, a maksymalnie 4 tygodnie i muszą wystąpić w ciągu 4 tygodni od zdarzenia traumatycznego., Objawy również nie może być wynikiem stosowania substancji lub nadużywania (na przykład, alkohol, narkotyki, leki), spowodowane lub zaostrzenie ogólnego lub istniejącego stanu zdrowia, i nie może być lepiej wyjaśnione przez krótkie zaburzenia psychotyczne.

zaburzenie to zostało zaktualizowane zgodnie z kryterium DSM-5