operacja na otwartym sercu, każdy zabieg chirurgiczny, który wymaga nacięcie serca, odsłaniając w ten sposób jedną lub więcej komór serca, lub wymaga użycia maszyny serce-płuco, urządzenia, które umożliwia krążenie i dotlenienie krwi, aby być utrzymywane poza ciałem pacjenta. Najczęstsze zabiegi na otwartym sercu to naprawa choroby zastawek oraz korekcja wad wrodzonych serca, głównie przegrody i zastawki., Chirurgia na otwartym sercu jest również stosowana w leczeniu ciężkiej choroby wieńcowej.

Zastosowanie maszyny sercowo-płucnej podczas operacji na otwartym sercu umożliwia chirurgowi dostęp do suchego i nieruchomego serca. Do czasu opracowania pierwszych takich urządzeń pomostowania krążeniowo-oddechowego, większość przypadków choroby zastawki i wad wrodzonych albo uznano za nieoperacyjne, albo korygowano za pomocą procedur „ślepego” (zamkniętego serca). Pierwszą udaną operację na otwartym sercu z użyciem maszyny sercowo-płucnej przeprowadził amerykański chirurg John H. Gibbon, Jr. w 1953 roku., Gibbon zastosował procedurę do zamknięcia ubytku przegrody przedsionkowej, otworu w ścianie między dwoma przedsionkami (górne komory) serca.