artykuł autorstwa: J. D. Dixon
edytowany przez: Harry T. Jones
okres Karboński jest okresem między 358,9 ± 0,4 mln lat temu i 298,9 ± 0,15 mln lat temu. Jest to piąty okres paleozoiku, opisany przez Williama Daniela Conybeare ' a i Williama Phillipsa., Podczas karbonu, dwie masy kontynentalne Gondwana i Larussia zderzyły się, zamykając Ocean Reic i tworząc superkontynent Pangaea, który pokrył Ziemię przez następne 150 milionów lat. Wydarzenia związane z budową gór, takie jak orogenezy Variscan i Ural, rozpoczęły się lub nadal miały miejsce w tym czasie.
karbon oznacza „węglowy”, nazwa nawiązująca do obfitych złóż węgla z tego okresu. Węgiel jest rodzajem skały osadowej i był używany jako ważny surowiec globalny od rewolucji przemysłowej., Wiadomo, że tworzy się, gdy materiał roślinny w Warunkach bagiennych nie rozkłada się, ale zamiast tego jest zagęszczany przez sedymentację przez rozległe okresy czasu. Dlatego obecność tej skały pokazuje, że ziemskie środowisko karbonu musiało być rządzone przez życie roślinne, a większość planety pokryta jest gęstymi bagnami. Skamieniałości z tego okresu również pokazują, że tak było. Niektóre z tych roślin wykazują cechy podobne do swoich dewońskich poprzedników. Olbrzymie rośliny likopodowe, takie jak Lepidodendron i Lepidophloios, zdominowały rozległe obszary ziemi., Inne łatwo rozpoznawalne struktury tego czasu to rośliny z rodzaju Calamites, wspólna skamielina znaleziona w wielu brytyjskich miejscowościach. Te Karbońskie rośliny były znacznie większe i znacznie bardziej rozpowszechnione niż te w dewonie, więc fotosynteza wzrosła. Tlen był pompowany do atmosfery w dużych stężeniach, podczas gdy dwutlenek węgla zaczął być odprowadzany do biosfery. We wczesnym karbonie, globalny poziom dwutlenku węgla w atmosferze wynosił około 1500 części na milion, astronomiczne w porównaniu do współczesnych wartości., Jednak poziom dwutlenku węgla zmniejszył się do około 350 części na milion w środkowym karbonie.

skamieniałości z późnego karbonu ujawniają, jak życie różniło się od życia obserwowanego w poprzednich okresach, jednak istnieje ogromny problem z uzyskaniem wcześniejszych skamieniałości karbonowych. Okres ten rozpoczyna się od luki Romera, 20-milionowej przerwy w zapisie kopalnym, dla której dostępnych jest niewiele materiałów kopalnych. W skałach po tej przerwie widać ogromną różnorodność organizmów, więc grupy w tym czasie musiały przejść znaczne promieniowanie., Niestety, możemy nigdy nie wiedzieć, jak te formy życia mogły wyglądać, ale znaczące spostrzeżenia zostały uzyskane z innych skamieniałości karbonu.
w morzach żyły bezkręgowce, takie jak małże, ramienionogi, głowonogi, Korale, krynoidy i niektóre trylobity. Zaawansowane ryby szczękowe (np. chondrichthyans i acanthodians) i płetwonogie były powszechne, a rekiny zróżnicowane. Stawonogi nadal wędrowały po ziemi, ale stały się znacznie większe., Rozwinęły się olbrzymie bezkręgowce, takie jak Meganeura i Arthropleura, podczas gdy lądowe kręgowce, które rozpoczęły swoją podróż lądową w dewonie, nadal się dostosowywały. Rodzaje kręgowców, takie jak Proterogyrinus, Amphibamus i Hyloplesion, pozostały wodne lub półwodne. Uważa się jednak, że gatunki takie jak Dendrerpeton i Pholiderpeton były w pełni lądowe i prawdopodobnie żywiły się rybami lub owadami.

rozwój bardziej zaawansowanych jaj miał również kluczowe znaczenie dla dalszej terrestrializacji. Rozmnażanie płazów jest metodą uważaną za używaną przez wiele kręgowców dewońskich i jest nadal stosowana do dziś przez zwierzęta, takie jak żaby i ropuchy. Ta metoda wymaga bliskości wody, ponieważ zapobiega wysychaniu jaj. Jednak bliskość ta nie jest możliwa dla większej liczby zwierząt śródlądowych., W związku z tym owodniowce (grupa kręgowców lądowych pojawiających się w karbonie) rozwinęły strukturę jajową wyposażoną w więcej błon i powłoki ochronnej, które mogłyby utrzymać zarodek Bezpieczny na lądzie. Opracowali również nowe sposoby reprodukcji. Ich amphibious poprzednicy musieli uwalniać gamety do wody w celu zapłodnienia jaj, co znowu oznacza, że baseny wodne musiały być blisko, ale owodnie rozwinęły wewnętrzny stosunek płciowy, co oznacza, że mogły rozmnażać się gdziekolwiek żyły.,
karbon zakończył się zawaleniem lasów deszczowych karbonu( CRC), dramatycznym upadkiem wszystkich ekosystemów lasów deszczowych. Przypuszcza się, że było to spowodowane tym, że wiele regionów stało się bardziej suchych, jednak dokładna przyczyna tej ardyfikacji jest niejasna. Może to być spowodowane krótkotrwałym epizodem lodowcowym lub umiarkowanym globalnym ociepleniem. CRC był stopniowym spadkiem. Najpierw nastąpił stopniowy wzrost oportunistycznych paproci, a następnie nagłe wymarcie dominujących lycopsidów i nowa dominacja drzewostanów. W końcu lasy deszczowe albo zniknęły, albo zostały odizolowane., CRC jest związane z opracowaniem nowych strategii żywienia kręgowców w wyniku rozpadu siedlisk i późniejszego ograniczenia zasobów. Po CRC nastąpił brak barier dyspersyjnych, co doprowadziło do upadku życia roślin i dalszej dywersyfikacji owodni obserwowanej w Permie.
nawiązania do obrazu
przedstawienie Bioty warkoczowej autorstwa Franza Anthony ' ego. Dostępny na 252 MYA.
dendromaia unamakiensis autorstwa Henry 'ego Sharpe' a.
informacje i dalsze Źródła
Blakey, R. C. and Wong, T. E. (2003)., „Carbonoder-Permian paleogeography of the assembly of Pangaea”, Proceedings of the XVth International Congress on Carbonoder and Permian Stratigraphy, 10, pp.443-456). Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Bolt, J. R. (1979). „Amphibamus grandiceps AS a JUVENILE DISSOROPHID: EVIDENCE AND IMPLICATIONS”, in Mazon Creek Fossils. Prasa Akademicka. 529-563 Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Wykres opracowany przez K. M. Cohena, D. A. T. Harpera, P. L. Gibbarda i J.-X. Fan (C) International Commission on Stratygraphy, sierpień 2018. Cytuję: Cohen, K. M., Finney, S. C., Gibbard, P., L. & Fan, J.-X. (2013; aktualizacja). Międzynarodowy Wykres Chronostratygraficzny ICS. Odcinek 36: 199-204. Dostęp 28 stycznia 2020.
Clack, J. A. (2008). „The stapes of the Coal Measures embolomere Pholiderpeton scutigerum Huxley (Amphibia: Anthracosauria) and otic evolution in early tetrapods”, Zoological Journal of the Linnean Society, 79 (2), pp.121-148. / Align = „right” / 5 lutego 2002 Kliknij Tutaj.
Conybeare, W. D., and Phillips, W. (1822)., Zarys Geologii Anglii i Walii: ze wstępnym Kompendium Ogólnych Zasad tej nauki i porównawczych poglądów na strukturę obcych krajów. W. Phillips. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Dorling Kindersley. (2009). „Karbon” w prehistorii. Wielka Brytania: Dorling Kindersley Limited. 141-169
Dunne, E. M., Close, R. A., Button, D. J., Brocklehurst, N., Cashmore, D. D., Lloyd, G. T., and Butler, R. J. (2018)., „Diversity change during the rise of tetrapods and the impact of the 'Carbonodes rainforest collapse”, Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, 285 (1872), PP. 20172730. Dostęp 28 stycznia 2020. Kliknij Tutaj.
Godfrey, S. J., Fiorillo, A. R., and Carroll, R. L. (1987). „A newly discovered skull of the temnospondyl amphibian Dendrerpeton acadianum”, Canadian Journal of Earth Sciences, 24 (4), pp. 796-805. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Hedge, J., Shillito, A., Davies, N., Butler, R., and Sansom, I. (2019)., „Invertebrate trace fossilies from the Alveley Member, Salop Formation( Pennsylvanian, Carbonoder), Shropshire, UK”, Proceedings of the Geologists' Association, 130 (1), pp.103-111. Dostęp 28 stycznia 2020. Kliknij Tutaj.
Holmes, R. (1984). „The Carbonoderf amphibian Proterogyrinus Scheelei Romer, and the early evolution of tetrapods”, Philosophical Transactions of the Royal Society of London. B: Nauki biologiczne, 306 (1130), S. 431-524. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Lund, R., and Poplin, C. (1999)., „Fish diversity of the Bear Gulch Limestone, Namurian, Lower Carbonoder of Montana, USA”, Geobios, 32 (2), pp.285-295. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Olori, J. C. (2013). „Morphometric analysis of skeletal growth in the lepospondyls Microbrachis pelikani and Hyloplesion longicostatum (Tetrapoda, Lepospondyli)”, Journal of Vertebrate Paleontology, 33 (6), pp.1300-1320. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Roberts, J., Hunt, J. W., and Thompson, D. M. (1976)., „Late Carbonoderma marine invertebrate zones of eastern Australia”, Alcheringa: an Australasian Journal of Palaeontology, 1 (2), pp. 197-225. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Sahney, S., Benton, M. J., and Falcon-Lang, H. J. (2010). „Rainforest collapse reserved Carbonoder tetrapod diversification in Euramerica”, Geologia, 38 (12), PP.1079-1082. Dostęp 5 lutego 2020 roku. Kliknij Tutaj.
Ward, P., Labandeira, C., Laurin, M., and Berner, R. A. (2006)., „Confirmation of Romer' s Gap as a low oxygen interval constraining the timing of initial arthropod and vertebrate terrestrialization”, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 103 (45), PP.16818-16822. Dostęp 28 stycznia 2020. Kliknij Tutaj.