depozycja, uważana za jedno z największych arcydzieł Caravaggia, została zamówiona przez Girolamo Vittrice ' a dla jego rodzinnej kaplicy w S. Maria in Vallicella (Chiesa Nuova) w Rzymie. W 1797 roku został włączony do grupy dzieł przeniesionych do Paryża na mocy traktatu z Tolentino. Po powrocie w 1817 r. stała się częścią Pinakoteki Piusa VII.,
Caravaggio tak naprawdę nie przedstawiał pogrzebu czy złożenia w tradycyjny sposób, ponieważ Chrystus nie jest pokazywany w momencie złożenia go do grobu, ale raczej wtedy, gdy w obecności świętych niewiast zostanie złożony przez Nikodema i Jana na kamieniu namaszczenia, czyli kamieniu, którym będzie zamknięty grób. Wokół ciała Chrystusa są Dziewica, Maria Magdalena, Jan, Nikodem i Maria Kleofas, która podnosi ręce i oczy do nieba w geście wysokiego napięcia dramatycznego.,
Caravaggio, który przybył do Rzymu w 1592 roku, był bohaterem prawdziwej rewolucji artystycznej, jeśli chodzi o sposób traktowania tematów oraz użycie koloru i światła, i z pewnością był najważniejszą postacią „realistycznego” nurtu malarstwa XVII wieku.