kim był Milton Friedman?

Milton Friedman był amerykańskim ekonomistą i statystykiem, najbardziej znanym ze swojej silnej wiary w kapitalizm wolnorynkowy.

Milton Friedman

Milton Friedman urodził się 31 lipca 1912 roku w Nowym Jorku, a zmarł 3 listopada 1913 roku. 16.06.2006. Friedman dorastał na Wschodnim Wybrzeżu i uczęszczał na Rutgers University, studiując matematykę i ekonomię. Ukończył studia w 1932, a w 1946 uzyskał doktorat z ekonomii na Columbia University.,

w 1937 roku Friedman podjął pracę w National Bureau of Economic Research w celu zbadania podziału dochodów w Stanach Zjednoczonych. Po pracy nad nierównościami dochodowymi skupił się na badaniach podatkowych i analizie statystycznej. Był zwolennikiem wojny na początku lat czterdziestych XX wieku, pracował dla rządu federalnego USA w dziale Badań nad wojną oraz jako doradca Departamentu Skarbu, gdzie zalecał zwiększenie podatków w celu stłumienia wojennej inflacji i opracował pierwszy system potrącania podatku dochodowego. W 1946 roku, po ukończeniu studiów z tytułem doktora.,, Friedman podjął stanowisko ekonomisty na University of Chicago, gdzie prowadził swoją najbardziej wpływową pracę.

w czasie, gdy był profesorem na Uniwersytecie w Chicago, Friedman rozwinął wiele teorii wolnorynkowych, które sprzeciwiały się poglądom tradycyjnych ekonomistów Keynesowskich. W swojej książce „a Monetary History of the United States, 1867-1960” Friedman zilustrował rolę polityki pieniężnej w tworzeniu i, prawdopodobnie, pogłębianiu Wielkiego Kryzysu.,

pierwszym wielkim przełomem Friedmana w dziedzinie ekonomii była jego teoria funkcji konsumpcji w 1957 roku. Teoria ta opowiadała się za ideą, że na decyzje konsumpcyjne i oszczędnościowe osoby mają większy wpływ stałe zmiany dochodów, niż zmiany dochodów, które są postrzegane jako efemeryczne. Teoria ta wytworzyła hipotezę stałego dochodu, która wyjaśniała, dlaczego krótkoterminowe podwyżki podatków faktycznie zmniejszają oszczędności i utrzymują statyczny poziom konsumpcji, a Wszystko inne jest równe.,

przełomowy wkład Friedmana w ekonomię nastąpił dzięki jego analizie dominujących teorii makroekonomicznych. W okresie, gdy był profesorem, makroekonomia była zdominowana przez Keynesowską teorię ekonomiczną. Ta szkoła myśli ekonomicznej, zapoczątkowana przez brytyjskiego ekonomistę Johna Maynarda Keynesa, podkreśla przydatność makroekonomicznych zmiennych zagregowanych, twierdzi, że polityka fiskalna jest ważniejsza niż polityka pieniężna, że wydatki rządowe powinny być wykorzystywane do neutralizacji zmienności cyklu koniunkturalnego, a ceny są z natury lepkie.,

w ogólnych ramach ekonomii keynesowskiej Friedman opracował własną teorię ekonomiczną z nieco odmiennymi wnioskami dla polityki gospodarczej. Za pomocą tej teorii, zwanej Monetaryzmem, Friedman wyraził znaczenie polityki pieniężnej i wskazał, że zmiany w podaży pieniądza mają realne skutki krótko – i długoterminowe. W szczególności podaż pieniądza wpływa na poziom cen. Ponadto Friedman użył monetaryzmu, aby otwarcie zaprzeczyć zasadom keynesowskim mnożnika Keynesowskiego i krzywej Phillipsa.,

Friedman otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii w 1976 roku za badania nad dochodem i konsumpcją oraz za rozwój teorii pieniądza. W ciągu swojej kariery opublikował pionierskie książki na temat współczesnej gospodarki, a także liczne artykuły wpływowe, zmieniające sposób nauczania ekonomii.

Milton Friedman i Monetaryzm kontra Ekonomia Keynesowska

John Maynard Keynes i Milton Friedman byli jednymi z najbardziej wpływowych myślicieli gospodarczych i politycznych XX wieku., Jeśli Keynes był najbardziej wpływowym myślicielem gospodarczym pierwszej połowy XX wieku, Friedman był najbardziej wpływowym myślicielem gospodarczym drugiej połowy.

podczas gdy Keynesowi przypisuje się stworzenie pierwszego systematycznego podejścia do makroekonomicznej polityki rządu, Friedman zyskał sławę częściowo krytykując propozycje polityczne Keynesa i zamiast tego argumentując za większym naciskiem na politykę pieniężną.

, Strategiczne wydatki rządu mogą pobudzić konsumpcję i inwestycje, argumentował Keynes, i pomóc zmniejszyć bezrobocie. Teorie Keynesa dały początek nowemu dominującemu paradygmatowi w myśli ekonomicznej, który później został nazwany ekonomią Keynesowską. Choć nadal popularne, niektórzy twierdzili, że ekonomia Keynesowska dostarczyła pseudonaukowego uzasadnienia krótkowzrocznym politykom wybranym do prowadzenia deficytów budżetowych i gromadzenia ogromnych poziomów długu publicznego.,

gdy Friedman rozwijał swoje poglądy na temat monetaryzmu, zaczął sprzeciwiać się wielu propozycjom politycznym wysuniętym przez ekonomistów Keynesowskich w okresie powojennym. Opowiadał się za deregulacją w większości dziedzin gospodarki, wzywając do powrotu na wolny rynek klasycznych ekonomistów, takich jak Adam Smith. Zakwestionował współczesne pojęcia wydatków deficytowych i zasugerował, że na dłuższą metę jedynie brak koordynacji wynika z ekspansywnej polityki fiskalnej.,

Friedman opowiadał się za wolnym handlem, mniejszym rządem i powolnym, stałym wzrostem podaży pieniądza w rozwijającej się gospodarce. Jego nacisk na politykę pieniężną i teorię ilości pieniądza stał się znany jako monetaryzm. Popularność Friedmana przyciągnęła innych myślicieli wolnorynkowych do Uniwersytetu Chicagowskiego, dając początek koalicji określanej jako Chicago School of economics.,

Kiedy Friedman otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1976 roku, oznaczało to odwrócenie fali w akademickiej myśli ekonomicznej, z dala od Keynesianizmu i w kierunku rozwijającej się szkoły chicagowskiej. Friedman doprowadził do ponownego nacisku na ceny, inflację i zachęty ludzkie, co było bezpośrednim przeciwieństwem skupienia Keynesa na zatrudnieniu, interesach i porządku publicznym.

, Friedman odniósł znaczące zwycięstwo intelektualne po trzech dekadach Keyneskiej polityki zakończonej stagflacją pod koniec lat 70., co keynesianie uważali za niemożliwe.

kluczowe implikacje teorii Miltona Friedmana

oto kilka lekcji, które można wyciągnąć z Friedmana i jego teorii ekonomicznych.

1. Oceniaj politykę po wynikach, nie po intencjach.

Friedman był pod wieloma względami idealistą i działaczem libertariańskim, ale jego analiza ekonomiczna zawsze była oparta na praktycznej rzeczywistości., Słynnie powiedział Richard Heffner, gospodarz „The Open Mind”, w wywiadzie: „jednym z wielkich błędów jest ocenianie polityki i programów przez ich intencje, a nie ich wyniki.”

wiele najbardziej kontrowersyjnych pozycji Friedmana opierało się na tej zasadzie. Sprzeciwiał się podwyższeniu płacy minimalnej, ponieważ uważał, że nieumyślnie krzywdzi młodych i nisko wykwalifikowanych pracowników, zwłaszcza mniejszości. Sprzeciwiał się taryfom i dopłatom, ponieważ nieumyślnie szkodziły one krajowym konsumentom., Jego słynny „list otwarty” z 1989 roku do ówczesnego cara narkotykowego Billa Bennetta wezwał do dekryminalizacji wszystkich narkotyków, głównie z powodu niszczycielskich niezamierzonych skutków wojny narkotykowej. List ten stracił wielu zwolenników konserwatystów, którzy, jak powiedział, nie zdali sobie sprawy, że same środki, które faworyzujesz, są głównym źródłem zła, którego żałujesz.”

2. Ekonomia może być przekazywana masom.,

podczas przełomowych wywiadów Friedmana w programie Phila Donahue 'a w 1979 i 1980 roku, gospodarz powiedział, że jego gościem jest „człowiek, który nigdy nie zostanie oskarżony o wprowadzanie ekonomii w błąd” i powiedział Friedmanowi „fajną rzeczą w tobie jest to, że kiedy mówisz, prawie zawsze cię rozumiem.”

Prowadził 10-serialowy program telewizyjny zatytułowany „Free To Choose” i napisał książkę o tej samej nazwie, dostosowując swoje treści do publiczności.,

ekonomista Walter Block, czasami przyjacielski agitator Friedman, upamiętnił swoją współczesną śmierć w 2006 roku, pisząc: „waleczny, dowcipny, mądry, elokwentny Milton i tak, powiem to, inspirująca analiza musi wyróżniać się jako przykład dla nas wszystkich.”

3. – Inflacja jest zawsze i wszędzie zjawiskiem monetarnym.”

najbardziej znany fragment pism i przemówień Friedmana brzmi: „inflacja jest zawsze i wszędzie zjawiskiem monetarnym.,”Przeciwstawił się intelektualnemu klimatowi swojej epoki i potwierdził teorię ilości pieniądza jako realną zasadę ekonomiczną. W pracy z 1956 roku zatytułowanej „Studies in the Quantity Theory of Money” Friedman stwierdził, że w dłuższej perspektywie wzrost wzrostu pieniądza zwiększa ceny, ale tak naprawdę nie wpływa na produkcję.

praca Friedmana przełamała klasyczną dychotomię Keynesowską na temat inflacji, która twierdziła, że ceny wzrosły ze źródeł „popychających koszty” lub „popychających popyt”. Postawił również politykę pieniężną na tym samym poziomie, co politykę fiskalną.

4., Technokraci nie mogą kontrolować gospodarki.

w felietonie Newsweeka z 1980 roku Milton Friedman powiedział: „Jeśli powierzysz rządowi federalnemu kontrolę nad Saharą, za pięć lat pojawi się niedobór piasku.”Choć być może poetycki, ten słynny cytat ilustruje często doktrynalny sprzeciw Friedmana wobec interwencji rządu w gospodarkę; Sahara od dawna była w dużej mierze własnością różnych (afrykańskich) rządów narodowych i nigdy nie doświadczyła niedoboru piasku.,

Friedman był zdecydowanym krytykiem władzy rządowej i był przekonany, że wolne rynki działają lepiej ze względu na moralność i wydajność. Jeśli chodzi o faktyczną ekonomię, Friedman opierał się na kilku truizmach i podstawowych, opartych na zachętach analizach. Zaproponował, że żaden biurokrata nie będzie lub nie będzie mógł wydawać pieniędzy tak mądrze lub tak ostrożnie, jak podatnicy, od których zostały one zabrane. Często mówił o przechwytywaniu regulacji, zjawisku, w którym potężne specjalne interesy współgrają z agencjami zaprojektowanymi do ich kontrolowania.,

Dla Friedmana polityka rządu jest tworzona i realizowana siłą, a ta siła wywołuje niezamierzone konsekwencje, które nie wynikają z dobrowolnego handlu. Cenna siła polityczna siły rządowej stwarza zachętę dla bogatych i przebiegłych do jej nadużywania, pomagając w generowaniu tego, co Friedman nazwał „porażką rządu.”

5. Niepowodzenia rządowe mogą być równie złe lub gorsze niż niepowodzenia RYNKOWE.

,

Friedman uwielbiał wskazywać na porażki rządu. Ujawnił, w jaki sposób kontrola płac i cen prezydenta Richarda Nixona doprowadziła do niedoborów benzyny i wyższego bezrobocia. Był przeciwnikiem Interstate Commerce Commission (ICC) i Federal Communications Commission (FCC) za tworzenie de facto Monopoli w transporcie i mediach. Słynny twierdził, że połączenie edukacji publicznej, przepisów dotyczących płacy minimalnej, prohibicji narkotykowej i programów socjalnych mimowolnie zmusiło wiele rodzin w mieście do cykli przestępczości i ubóstwa.,

koncepcja ta podsumowuje wiele z najpotężniejszych pomysłów Friedmana: polityka ma niezamierzone konsekwencje; ekonomiści powinni skupić się na wynikach, a nie intencjach; a dobrowolne interakcje między konsumentami i przedsiębiorstwami często dają lepsze wyniki niż opracowane dekrety rządowe.,