arcyksiężna Austrii i królowa Węgier i Czech (1740-80), Maria Teresa przeszła na własność Habsburgów i otrzymała tytuł Świętej cesarzowej Rzymskiej w 1740 roku. Wczesne lata jej rządów były naznaczone wojną z Prusami (1740-48), która zakwestionowała jej roszczenia do terytoriów Habsburgów, ale ostatecznie zachowała większość swojego dziedzictwa. Ona i jej mąż, Francis Stephen, rządzili razem aż do jego śmierci w 1765 roku, w którym to momencie stała się najwyższym władcą. Para miała szesnaścioro dzieci, z których dziesięcioro dożyło wieku dorosłego., Chociaż nie była zwolenniczką ideałów oświeceniowych, wiele polityk wewnętrznych Marii Teresy utorowało drogę do nowej ery. Scentralizowała administrację rządową, ograniczyła władzę kościoła w sprawach świeckich, zmodernizowała system uniwersytecki, poprzez który wprowadziła podstawową publiczną służbę zdrowia, ustanowiła rodzaj biednego prawa i ograniczyła korzystanie z pracy przymusowej, zreformowała system prawny i położyła podwaliny pod obowiązkową edukację podstawową.