Mohandas Karamchand Gandhi był znany wielu swoim zwolennikom jako Mahatma, czyli ” wielki-uduszony.”Rozpoczął swoją działalność jako indyjski imigrant w Afryce Południowej na początku 1900 roku, a w latach po I wojnie światowej stał się wiodącą postacią w walce Indii o niepodległość od Wielkiej Brytanii., Znany ze swojego ascetycznego stylu życia–często ubrany tylko w przepony i szale–i pobożnej wiary hinduskiej, Gandhi był kilkakrotnie więziony podczas dążenia do braku współpracy i podejmował szereg strajków głodowych, aby zaprotestować przeciwko uciskowi najbiedniejszych klas Indii, między innymi niesprawiedliwości. Po rozłamie w 1947 kontynuował działania na rzecz pokoju między Hindusami i muzułmanami. Gandhi został zastrzelony w Delhi w styczniu 1948 roku przez hinduskiego fundamentalistę.,

Wczesne życie

Mohandas Karamchand Gandhi urodził się 2 października 1869 roku w Porbandar, w dzisiejszym indyjskim stanie Gudźarat. Jego ojciec był dewanem (głównym ministrem) w Porbandarze; jego głęboko religijna matka była oddanym praktykującym Vaishnavism( Kult hinduskiego boga Wisznu), pod wpływem dżinizmu, ascetycznej religii rządzącej się zasadami samodyscypliny i niestosowania przemocy. W wieku 19 lat Mohandas opuścił dom, aby studiować prawo w Londynie w Inner Temple, jednej z czterech uczelni prawniczych w mieście., Po powrocie do Indii w połowie 1891 r. założył praktykę prawniczą w Bombaju, ale bez większych sukcesów. Wkrótce przyjął stanowisko w indyjskiej firmie, która wysłała go do swojego biura w RPA. Wraz z żoną, Kasturbai i ich dziećmi, Gandhi pozostał w Rpa przez prawie 20 lat.

Gandhi był zbulwersowany dyskryminacją, jakiej doświadczył jako indyjski imigrant w RPA. Kiedy Europejski sędzia w Durbanie poprosił go o zdjęcie turbanu, odmówił i opuścił salę sądową., Podczas podróży pociągiem do Pretorii został wyrzucony z przedziału kolejowego pierwszej klasy i pobity przez białego dyliżansa po odmowie rezygnacji z miejsca dla Europejskiego pasażera. Ta podróż pociągiem była punktem zwrotnym dla Gandhiego i wkrótce zaczął rozwijać i nauczać koncepcji satyagraha („prawda i stanowczość”), czyli biernego oporu, jako sposobu na brak współpracy z władzami.,

narodziny biernego oporu

w 1906 roku, po tym jak rząd Transwalu uchwalił rozporządzenie dotyczące rejestracji ludności indyjskiej, Gandhi poprowadził kampanię obywatelskiego nieposłuszeństwa, która trwała przez następne osiem lat. Podczas jej ostatniej fazy w 1913 roku setki Indian mieszkających w RPA, W tym kobiety, trafiły do więzienia, a tysiące strajkujących indyjskich górników zostało uwięzionych, wychłostanych, a nawet rozstrzelanych., Ostatecznie, pod naciskiem brytyjskich i indyjskich rządów, rząd RPA zaakceptował kompromis wynegocjowany przez Gandhiego i generała Jana Christiana Smutsa, który zawierał ważne ustępstwa, takie jak uznawanie indyjskich małżeństw i zniesienie istniejącego podatku od sondaży dla Indian.

w lipcu 1914 roku Gandhi opuścił RPA, by powrócić do Indii. Popierał działania wojenne Wielkiej Brytanii podczas I Wojny Światowej, ale pozostawał krytyczny wobec władz kolonialnych za działania, które uważał za niesprawiedliwe., W 1919 roku Gandhi rozpoczął zorganizowaną kampanię biernego oporu w odpowiedzi na uchwalenie przez Parlament aktów Rowlatta, które dały władzom kolonialnym nadzwyczajne uprawnienia do tłumienia działań wywrotowych. Wycofał się po wybuchu przemocy–w tym masakrze przez brytyjskich żołnierzy około 400 Indian uczestniczących w spotkaniu w Amritsar – ale tylko tymczasowo–i do 1920 roku był najbardziej widoczną postacią w ruchu na rzecz Niepodległości Indii.,

lider Ruchu

w ramach kampanii non-violent non-cooperation campaign for home rule, Gandhi podkreślił znaczenie niezależności gospodarczej dla Indii. Szczególnie opowiadał się za produkcją khaddaru, czyli tkaniny domowej, w celu zastąpienia importowanych tekstyliów z Wielkiej Brytanii. Elokwencja Gandhiego i przyjęcie ascetycznego stylu życia opartego na modlitwie, poście i medytacji przyniosły mu szacunek jego zwolenników, którzy nazywali go Mahatmą (sanskryt „wielko-uduszony”)., Zainwestowany w cały autorytet Indyjskiego Kongresu Narodowego (INC lub Congress Party), Gandhi przekształcił ruch niepodległościowy w masową organizację, prowadząc bojkoty brytyjskich producentów i instytucji reprezentujących Brytyjskie wpływy w Indiach, w tym legislatur i szkół.

Po wybuchu sporadycznej przemocy, Gandhi ogłosił koniec ruchu oporu, ku przerażeniu swoich zwolenników., Władze brytyjskie aresztowały Gandhiego w marcu 1922 i sądziły go za podburzanie; został skazany na sześć lat więzienia, ale został zwolniony w 1924 po operacji na zapalenie wyrostka robaczkowego. Przez następne kilka lat powstrzymywał się od aktywnego udziału w Polityce, ale w 1930 rozpoczął nową kampanię obywatelskiego nieposłuszeństwa przeciwko podatkowi rządu kolonialnego na sól, która w znacznym stopniu dotknęła najuboższych obywateli Indii.,

podzielony ruch

w 1931 roku, po tym jak brytyjskie władze poczyniły pewne ustępstwa, Gandhi ponownie odwołał ruch oporu i zgodził się reprezentować partię Kongresową na konferencji Okrągłego Stołu w Londynie. Tymczasem niektórzy z jego partyjnych kolegów – szczególnie Mohammed Ali Jinnah, wiodący głos hinduskiej mniejszości muzułmańskiej-byli sfrustrowani metodami Gandhiego i tym, co postrzegali jako brak konkretnych korzyści., Aresztowany po powrocie przez agresywny rząd kolonialny, Gandhi rozpoczął serię strajków głodowych w proteście przeciwko traktowaniu indyjskich tak zwanych „Nietykalnych” (uboższych klas), których nazwał Harijanami, czyli „dziećmi Boga”.”Post wywołał poruszenie wśród jego zwolenników i doprowadził do szybkich reform przez społeczność hinduską i rząd.

w 1934 roku Gandhi ogłosił wycofanie się z polityki, a także rezygnację z Partii Kongresowej, aby skoncentrować swoje wysiłki na pracy w społecznościach wiejskich., Po wybuchu II Wojny Światowej Gandhi ponownie przejął kontrolę nad INC, domagając się wycofania Brytyjczyków z Indii w zamian za współpracę z Indiami. Zamiast tego siły brytyjskie uwięziły całe kierownictwo Kongresu, doprowadzając stosunki angielsko-Indyjskie do nowego niskiego poziomu.

podział i śmierć Gandhiego

Po przejęciu władzy przez Partię Pracy w Wielkiej Brytanii w 1947 roku rozpoczęły się negocjacje w sprawie Indyjskiego home rule pomiędzy Brytyjczykami, partią Kongresową i Ligą muzułmańską (obecnie prowadzoną przez Jinnah)., W tym samym roku Wielka Brytania przyznała Indiom niepodległość, ale podzieliła kraj na dwa Dominium: Indie i Pakistan. Gandhi zdecydowanie sprzeciwiał się Rozbiorowi, ale zgodził się na to w nadziei, że po uzyskaniu niepodległości Hindusi i muzułmanie będą mogli osiągnąć wewnętrzny pokój. Wśród masowych zamieszek, które nastąpiły po podziale, Gandhi wezwał Hindusów i muzułmanów do pokojowego życia razem i podjął strajk głodowy, dopóki zamieszki w Kalkucie nie ustały.

w styczniu 1948 roku Gandhi przeprowadził kolejny post, tym razem w celu zaprowadzenia pokoju w Delhi., 30 stycznia, 12 dni po zakończeniu postu, Gandhi był w drodze na wieczorne spotkanie modlitewne w Delhi, kiedy został zastrzelony przez Nathurama Godse, hinduskiego fanatyka rozwścieczonego wysiłkami Mahatmy w negocjacjach z Jinnahem i innymi muzułmanami. Następnego dnia około milion ludzi podążało za procesją, gdy ciało Gandhiego zostało przewiezione ulicami miasta i skremowane na brzegach świętej rzeki Jumna.,

galerie zdjęć