Jowisz był najważniejszym i najbardziej czczonym bogiem starożytnego Rzymu. Jowisz był bóstwem, któremu przypisywano życie, światło i Niebiańskie Fenomeny (Berens, 1880, s. 38). Rzymianie uważali Jowisza za jednostkę chroniącą ich imperium, a nawet wierzyli, że Jowisz zapewni im największe imperium, jakie kiedykolwiek widział świat (Dwight, 1855, P. 118-120). Z tego powodu Jowisz został uhonorowany przed przystąpieniem do bitwy., Rzymianie przypisywali Jowiszowi wszystkie moce niebios, a mianowicie deszcz, grzmot i jego podstawową broń, piorun (Smith, 1867, str. 659). W niebiosach dominującą siłą jest Jowisz – „marszczy brwi i Olimp drży; uśmiecha się, a niebo rozjaśnia” (Dwight, 1855, str. 297). Jako najwyższa boskość niebios, Jowisz nie odpowiedział na siłę i był absolutną władzą losu ludzi (Marden & Devitt, 1903, str. 1604). Jowisz był decydującym czynnikiem zarówno życia, jak i śmierci w człowieku., Wyższość Jowisza nad wszystkimi innymi bogami wydaje się niemal monoteistyczna, ponieważ lud Rzymski swobodnie identyfikuje go jako najpotężniejszą i dominującą siłę w niebiosach (Tukey, 1916, str. 300). Rzymianie czcili Jowisza bardziej ekstrawagancko i częściej niż wszyscy inni bogowie; dlatego Kult Jowisza jest prawie monoteistyczny. Jowisz był najpotężniejszym i największym z bogów tak bardzo, że Rzymianie czasami nazywali go Jowiszem-Optimusem-Maximusem (Smith, 1867, str. 659)., Jowisz panował nad wszystkimi sprawami ziemskimi, w tym jako strażnik prawa, sprawiedliwości i cnoty (Dwight, 1855, s. 122).

najsłynniejsza świątynia poświęcona Jowiszowi leżała na wzgórzu Kapitolińskim w Rzymie (Berens, 1880, s. 38). Przed wyruszeniem na bitwę, składano Jowiszowi ofiary w nadziei osiągnięcia zwycięstwa (Marden & Devitt, 1903, s. 1604). Potrzeba Ludu Rzymskiego, aby uspokoić Jowisza przed zaangażowaniem się w bitwę, pokazuje jego wyższość nad innymi bogami i zakres jego panowania w świecie rzymskim., Jowisz był nie tylko czczony przed wyruszeniem do bitwy, ale był regularnie czczony w idy każdego miesiąca i na początku każdego tygodnia Rzymskiego przez ofiarę barana (Dwight, 1855, str. 122). Jako panująca boskość światła, Kolor Biały był dla niego Święty. Dlatego wszystkie zwierzęta złożone dla niego w ofierze były koloru białego (Dwight, 1855, s. 122). Jowisz został nawet uhonorowany ofiarą aquilicium, gdy ludzie pragnęli deszczu (Smith, 1867, s. 659).