Księżyc jest naszym stałym towarzyszem i jedynym stałym naturalnym satelitą Ziemi. Ma średnicę około 2159 Mil (3475 km), co czyni go większym niż planeta karłowata Pluton. Księżyc jest jedną czwartą wielkości naszej planety, ale ma mniejszą gęstość, co oznacza, że grawitacja jest tylko 0,17 razy silniejsza na Księżycu niż na powierzchni Ziemi.

Related: 5 dziwne, fajne rzeczy, które niedawno dowiedzieliśmy się o Księżycu

Jak powstał księżyc?,

wiodąca teoria formowania się Księżyca sugeruje, że powstał on około 4,5 miliarda lat temu, niedługo po narodzinach układu słonecznego, co nastąpiło około 95 milionów lat wcześniej. Wiele ogromnych kosmicznych skał latało w tym czasie wokół naszego lokalnego międzyplanetarnego sąsiedztwa. Około tego czasu astronomowie wysunęli hipotezę, że wczesna Ziemia została uderzona przez ciało wielkości Marsa nazwane Theia. Katastrofa w dużej mierze stopiłaby nasz świat i prawdopodobnie zdmuchnęła naszą atmosferę, a także materiał, który uformował księżyc.,

niektórzy astronomowie zaproponowali poprawki do tej hipotezy, takie jak możliwość, że proto-Ziemia została zamieniona w pączek stopionej skały zwanej synestią po wyparowaniu naszej planety. Gdy przestrzeń ponownie ochłodziła się, materiał na jej zewnętrznych krawędziach połączył się w małe „księżycowe”, a ostatecznie sam księżyc. Jeszcze dziwniejsza teoria sugeruje, że grawitacja Ziemi pozwoliła jej ukraść księżyc wczesnej Wenus.

niezależnie od historii swojego pochodzenia, Księżyc był z nami przez całą historię ludzkości, zyskując nazwy w starożytnych językach., Łacińskie słowo oznaczające naszego satelitę to Luna — pochodzi od niego angielskie słowo „lunar”. W języku greckim Selene to imię mitycznej bogini księżyca, co daje nam słowo „selenologia”, czyli badanie geologii Księżyca.

jak daleko jest księżyc od Ziemi?

księżyc na niebie jest drugim najjaśniejszym obiektem po słońcu. Czerpie światło ze słońca, które odbija światło od jego powierzchni w kierunku Ziemi., Księżyc okrąża średnio 238,855 Mil (384,400 km) od naszej planety — na tyle blisko, że siły grawitacyjne zamknęły go na Ziemi, co oznacza, że ta sama strona zawsze stoi przed nami, według NASA.

Related: Moon Facts: Fun Information About the Earth ' s Moon

takie pływowe interakcje mają również konsekwencje dla oceanów naszej planety, które są szarpane przez grawitację księżyca, aby regularnie wznosić się i opadać w sekwencjach, które nazywamy pływami., Przypływ ma miejsce po stronie Ziemi najbliższej przyciąganiu grawitacyjnemu księżyca, a jednocześnie Dzieje się po drugiej stronie naszej planety z powodu bezwładności wody. Pomiędzy tymi dwoma punktami występują niewielkie pływy.

powierzchnia Księżyca

duże, ciemne cechy można zobaczyć na twarzy Księżyca., Są one znane jako „maria” lub po łacinie morza, ponieważ kiedyś uważano je za zbiorniki wodne. Dziś naukowcy wiedzą, że obszary te zostały wyrzeźbione ze skorupy Księżyca miliardy lat temu, kiedy Lawa spływała po powierzchni Księżyca.

kratery są również efektem bilionów lat uderzania przez różne obiekty kosmiczne. Ponieważ księżyc prawie nie ma atmosfery ani aktywnej tektoniki płyt, erozja nie może usunąć tych blizn, które pozostają długo po wydarzeniu, które je utworzyło., Po drugiej stronie Księżyca znajduje się Biegun Południowy-Aitken Basin — otwór uderzeniowy o szerokości 2500 km i głębokości 8 mil (13 km), który należy do najstarszych i najgłębszych z wielu skaz Księżyca. Naukowcy wciąż drapią się po głowach nad tym, jak się uformował.

uważa się, że śladowe ilości wody istnieją w ciemnych regionach na jej biegunach, które mogłyby być wydobywane podczas przyszłych wysiłków eksploracyjnych.

skorupa księżyca ma średnią głębokość 42 mil (70 km), a jej skalisty płaszcz ma grubość około 825 Mil (1330 km). Księżyc zbudowany jest głównie ze skał bogatych w żelazo i magnez., Jego stosunkowo mały rdzeń stanowi zaledwie 1-2% jego masy i ma około 420 Mil (680 km) szerokości.

atmosfera Księżyca

niezwykle cienka atmosfera Gazu Pokrywa księżyc, składająca się tylko z 100 cząsteczek na centymetr sześcienny. Dla porównania, ziemska atmosfera na poziomie morza ma około miliarda miliardów razy więcej cząsteczek na centymetr sześcienny. Całkowita masa wszystkich gazów księżycowych wynosi około 55 000 funtów. (25 000 kilogramów) – mniej więcej taka sama waga jak załadowana wywrotka.,

wiadomo, że atmosfera Księżyca zawiera argon-40, Hel-4, tlen, Metan, azot, tlenek węgla, dwutlenek węgla, sód, potas, radon, Polon, a nawet niewielkie ilości wody. Niektóre z tych elementów pochodziły z odgazowania, gdy księżyc ochłodził się. Inne były dostarczane przez komety.

pył księżycowy jest wykonany z bardzo ostrych i małych kawałków szkła wulkanicznego, które zostały wybite z księżycowej gleby przez mikrometeoryty., Cienka atmosfera księżycowa oznacza, że te fragmenty prawie nigdy nie ulegają erozji, a więc pył na Księżycu jest żrący, zatykając sprzęt i zamki astronauci Apollo przywiezieni na Księżyc, a także prawdopodobnie jest raczej toksyczny dla zdrowia ludzkiego.

eksploracja Księżyca

z Księżycem tak blisko, że był głównym celem badań ludzkich od początku ery kosmicznej i pozostaje jedynym ciałem poza Ziemią, na którym ludzie postawili stopę. Historyczny program Apollo NASA po raz pierwszy sprowadził astronautów na powierzchnię księżyca 20 lipca 1969 roku, wygrywając wyścig kosmiczny dla Stanów Zjednoczonych.,

Instrumenty umieszczone na Księżycu podczas programu Apollo dostarczyły naukowcom ogromnych ilości danych, informując ich na przykład, że Księżyc oddala się od ziemi o około 1,5 cala (3,8 centymetra) rocznie i że liczne trzęsienia Księżyca pochodzą z pęknięć przypominających klif na powierzchni Księżyca. Astronauci Apollo przywieźli również 842 lbs. (382 kg) skał księżycowych wraz z nimi, według NASA, których próbki są nadal badane i dają nowe spostrzeżenia do dziś.,

na Księżycu wylądowały również rosyjskie i chińskie sondy, podczas gdy japońskie, chińskie, rosyjskie i indyjskie agencje kosmiczne orbitowały wokół niego. Ostatnio zarówno Indie, jak i Izrael próbowały umieścić lądowniki na powierzchni Księżyca, ale obie próby zakończyły się fiaskiem. NASA ponownie zainteresowała się księżycem dzięki programowi Artemis, który ma na celu umieszczenie astronautów na jego powierzchni do 2024 roku i wykorzystanie naszego satelity jako punktu startowego na Marsie.