Strona Miasta
górzysta Dolina Meksyku jest zamknięta ze wszystkich stron przez góry, które tworzą części Cordillera Neo-Volcánica (Pasmo Neo-wulkaniczne). Wody na ich zboczach spływają w kierunku centrum Kotliny, która kiedyś była pokryta szeregiem jezior. W rezultacie równiny te stanowią jedną czwartą powierzchni miasta i Dystryktu Federalnego. Miasto leży na wysokości około 2240 m n. p. m., ale średnia wysokość wynosi ponad 2400 m n. p. m., Górskie zbocza pochodzenia wulkanicznego zajmują około połowę obszaru Dystryktu Federalnego, głównie na południu, gdzie starożytne lawy zwane pedregales leżą u podstaw nowoczesnej zabudowy. Jednak tylko niewielka część ludności mieszka w południowej trzeciej części dystryktu, w tym trudnych delegaciones (obszary administracyjne) Tlalpan i Milpa Alta.
miasto i jego obszar Metropolitalny rozciągają się na otaczające stoki Neo-Volcánica, w tym Zachodnie pasma Monte Alto i Monte Bajo. Sierra de Las Cruces leży na południowym zachodzie. Wśród kilku szczytów w południowej części dystryktu są Tláloc, Chichinautzin, Pelado i Ajusco, ten ostatni wznosi się do najwyższego punktu w stolicy na 3930 metrów., Na wschód zabudowany obszar rozciąga się od starych Korytów jeziora na szeroką, pochyłą równinę, która prowadzi do Piemontu, a następnie do najwyższych promontories Sierra Nevada. Na peryferiach metropolii, gdzie spotykają się granice stanu México, Morelos i Puebla, śnieg pokrywa dwa wysokie wulkany:” Biała Dama”, znana pod nazwą Nahuatl Iztaccihuatl, która wznosi się na 17,342 stóp (5,285 metrów) i „dymiąca Góra” Popocatépetl, aktywny szczyt o odpowiednio niepewnej wysokości około 17,880 stóp (5,450 metrów)., Te dwa wulkany są czasami widoczne z Mexico City w wietrzne poranki, kiedy powietrze jest mniej obciążone zanieczyszczeniami.
niezwykłe rozmiary i złożoność miasta ewoluowały wraz z radykalną transformacją jego otoczenia. Wyspa, na której została założona, leżała w pobliżu zachodniego brzegu jeziora Texcoco, ale jej obszar zabudowany stopniowo rozszerzał się poprzez rekultywację gruntów i budowę kanałów. Azteccy, a później hiszpańscy władcy zlecili opracowanie Wodociągów i systemów odwadniających, aby zmniejszyć zagrożenie powodzią w mieście., Stopniowo zwiększano ich pojemność, aż do wyczerpania prawie całej wody jeziora.
Dolina Meksyku stanowi szeroki obszar konwergencji dla gatunków z obszarów tropikalnych i umiarkowanych., Jednak rozwój miast zmniejszył rozmiar i różnorodność życia roślinnego, od wysokich lasów jodłowych wzdłuż zachodnich grzbietów po sosny wzdłuż południowych Gór Ajusco, a także dawne rozległe lasy dębowe. Tereny trawiaste, które kiedyś graniczyły z miastem, są obecnie w dużej mierze pokryte kaktusem opuncji, a także odpornym na suszę drzewem zaroślowym znanym jako pirul lub Piru, peruwiańskie drzewo pieprzowe; zostało to wprowadzone w okresie kolonialnym i stało się agresywnym kolonizatorem., Unikalna i krucha społeczność roślinna przetrwa w łatach na spływach lawy na południe od miasta, gdzie nie została zniszczona przez urban sprawl. Niewielki obszar pozostaje jako Rezerwat ekologiczny w obrębie głównego kampusu Narodowego Uniwersytetu Autonomicznego.