Klauzula Establishment of The First Amendment odnosi się do pierwszego z kilku wystąpień w poprawce, stwierdzając, że „Kongres nie może ustanawiać prawa dotyczącego ustanowienia religii….”Wraz z klauzulą wolnego wykonywania („…lub zakazując ich swobodnego wykonywania”), te dwie klauzule składają się na to, co powszechnie znane jest jako „klauzule religijne” Pierwszej Poprawki.,

klauzula establishmentowa została zasadniczo zinterpretowana w taki sposób, aby zakazać 1) ustanowienia religii narodowej przez Kongres lub 2) preferowania jednej religii nad inną lub wspierania idei religijnej bez możliwego do zidentyfikowania celu świeckiego. Pierwsze podejście nazywa się interpretacją „separacjonistyczną” lub „bez pomocy”, podczas gdy drugie podejście nazywa się interpretacją „nie-preferencjalistyczną” lub „akomodacjonistyczną”. W interpretacji separacjonistycznej klauzula zabrania Kongresowi udzielania pomocy religii w jakikolwiek sposób, nawet jeśli taka pomoc jest udzielana bez względu na wyznanie., Interpretacja akomodacyjna zabrania Kongresowi preferowania jednej religii nad inną, ale nie zabrania rządowi wejścia do domeny Religijnej w celu dokonania akomodacji w celu osiągnięcia celów klauzuli wolnego wykonywania.

sama klauzula była postrzegana jako reakcja na Kościół Anglii, ustanowiony jako oficjalny Kościół Anglii i niektórych kolonii, w epoce kolonialnej.

przed uchwaleniem poprawki XIV do Konstytucji Stanów Zjednoczonych w 1868 roku, Sąd Najwyższy zasadniczo orzekł, że materialna Ochrona Karty Praw Nie dotyczy rządów państw. Następnie, zgodnie z doktryną inkorporacji Karta Praw została szeroko zastosowana do ograniczenia państwa i samorządu terytorialnego, jak również. Na przykład, w Radzie edukacji Kiryas Joel Village School District przeciwko Grumet (1994), większość Trybunału dołączyła do opinii sędziego Davida H. Soutera, który stwierdził, że ” rząd nie powinien preferować jednej religii od innej, lub religii od niereligijności.,”

pomoc finansowa

Rząd federalny sfinansował Szpital prowadzony przez instytucję rzymskokatolicką. W tym przypadku sąd orzekł, że finansowanie jest dla świeckiej organizacji-szpitala—i dlatego jest dopuszczalne.

w XX wieku Sąd Najwyższy dokładniej kontrolował działalność rządu z udziałem instytucji religijnych. W Everson v., Rada Pedagogiczna (1947), Sąd Najwyższy podtrzymał statut New Jersey finansujący transport studentów do szkół, czy to parafialnych, czy nie. Justice Hugo Black held,

klauzula „ustanowienie religii” Pierwszej Poprawki oznacza co najmniej to: ani Państwo, ani rząd federalny nie może założyć kościoła. Nie może też uchwalać praw, które pomagają jednej religii, pomagają wszystkim religiom lub preferują jedną religię nad inną., Ani nie może zmuszać, ani wpływać na osobę, aby wbrew jej woli udała się do kościoła lub pozostawała z dala od niego, ani zmuszać ją do wyznawania wiary lub niewiary w jakąkolwiek religię. Żadna osoba nie może zostać ukarana za zabawianie się lub wyznanie wierzeń religijnych lub niewierzących, za uczestnictwo w kościele lub nieuczestniczenie. Żaden podatek w jakiejkolwiek wysokości, dużej czy małej, nie może być pobierany na wspieranie jakiejkolwiek działalności religijnej lub instytucji, niezależnie od ich nazwy lub formy, jaką mogą przyjąć, aby nauczać lub praktykować religię., Ani Państwo, ani rząd federalny nie mogą, otwarcie ani potajemnie, uczestniczyć w sprawach jakichkolwiek organizacji lub grup religijnych i vice versa. Według słów Jeffersona, klauzula przeciwko ustanowieniu religii przez prawo miała wznieść ” MUR oddzielenia Kościoła od Państwa.”

pomimo tych rygorystycznych wymagań, prawo New Jersey zostało utrzymane, ponieważ miało zastosowanie ” do wszystkich swoich obywateli bez względu na ich przekonania religijne.,”

cytat Jeffersona cytowany w opinii Blacka pochodzi z listu Jeffersona napisanego w 1802 roku do Baptystów w Danbury w stanie Connecticut, że klauzula establishmentowa wzniosła ” MUR oddzielenia Kościoła od państwa.”Krytycy rozumowania Blacka (przede wszystkim były sędzia główny William H. Rehnquist) twierdzili, że większość stanów miała” oficjalne ” kościoły w momencie przyjęcia pierwszej poprawki i że James Madison, Nie Jefferson, był głównym projektantem., Jednak sam Madison często pisał o ” całkowitym oddzieleniu kościoła od państwa „( 1819 list do Roberta Walsha),” doskonałym oddzieleniu między sprawami kościelnymi i cywilnymi „(1822 list do Livingstona), ” linii rozdziału między prawami religii a władzą cywilną… Total abstinence of the government „(list Rev. Adams z 1832 r.) oraz „praktyczne rozróżnienie między religią a Rządem cywilnym jako niezbędne dla czystości obu i gwarantowane przez Konstytucję Stanów Zjednoczonych” (list do kościołów baptystycznych z 1811 r.).

w Lemon v., Kurtzman (1971), Sąd Najwyższy orzekł, że rząd nie może „nadmiernie uwikłać” w religię. Sprawa dotyczyła dwóch ustaw państwowych: jedna zezwalająca Państwu na „zakup” usług w dziedzinach świeckich od szkół religijnych, a druga zezwalająca Państwu na płacenie procentowego wynagrodzenia nauczycieli szkół prywatnych, w tym nauczycieli w instytucjach religijnych. Sąd Najwyższy uznał, że rząd jest „nadmiernie uwikłany” w religię i unieważnił przedmiotowe statuty., Test nadmiernego uwikłania, wraz ze świeckimi testami celowymi i pierwotnymi skutkami stał się później znany jako test cytrynowy, który sędziowie często używali do testowania konstytucyjności statutu na podstawie klauzuli ustanawiającej.

Sąd Najwyższy uchwalił Komisję Edukacji Publicznej& W obu przypadkach Stany-Nowy Jork i Pensylwania-wprowadziły przepisy, zgodnie z którymi dochody z podatków publicznych będą wypłacane rodzicom o niskich dochodach, aby umożliwić im wysyłanie uczniów do szkół prywatnych., Stwierdzono, że w obu przypadkach państwo niekonstytucyjnie udzielało pomocy organizacjom religijnym. Wyrok został częściowo uchylony w sprawie Mueller V. Allen (1983). Tam sąd podtrzymał Statut Minnesoty zezwalający na korzystanie z dochodów podatkowych w celu zwrotu rodziców uczniów. Sąd zauważył, że statut Minnesoty przyznał taką pomoc rodzicom wszystkich uczniów, niezależnie od tego, czy uczęszczali do Szkół Publicznych czy prywatnych.

chociaż Trybunał uniemożliwił państwom bezpośrednie finansowanie szkół parafialnych, nie powstrzymał ich przed udzielaniem pomocy kolegom religijnym i uniwersytetom. W Tilton v., Richardson (1971), Sąd zezwolił na wykorzystanie środków publicznych na budowę obiektów w religijnych instytucjach szkolnictwa wyższego. Stwierdzono, że nie było „nadmiernego uwikłania”, ponieważ budynki same w sobie nie były religijne, w przeciwieństwie do nauczycieli w szkołach parafialnych, i ponieważ pomoc przyszła w formie jednorazowej dotacji, a nie stałej pomocy.Jedna z największych ostatnich kontrowersji wokół nowelizacji dotyczyła bonów szkolnych—pomocy rządowej dla uczniów uczęszczających do szkół prywatnych i głównie religijnych. Sąd Najwyższy w sprawie Zelman v., Simmons-Harris (2002), podtrzymał konstytucyjność bonów prywatnych szkół, odrzucając wyzwanie klauzuli Establishmentowej.

Modlitwa Szkolna

kolejne ważne decyzje przyszły w latach 60., W epoce Warren Court. Jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji sądu była sprawa Engel V. Vitale, rozstrzygnięta w 1962 roku. Sprawa dotyczyła modlitwy napisanej przez New York Board of Regents. Modlitwa brzmiała: „Boże Wszechmogący, uznajemy naszą zależność od Ciebie i jesteśmy Twoimi błogosławieństwami dla nas, naszych rodziców, naszych nauczycieli i naszego kraju” i mówiono, że jest bezwyznaniowa., Sąd Najwyższy uznał, że konieczne jest, aby uderzyć go z czarnego pisma Sprawiedliwości, ” to nie jest częścią oficjalnej działalności rządu, aby komponować oficjalne modlitwy dla jakiejkolwiek grupy Amerykanów recytować w ramach programu religijnego przeprowadzonego przez rząd.”Czytanie modlitwy Pańskiej lub Biblii w klasie szkoły publicznej przez nauczyciela zostało uznane za niekonstytucyjne w 1963 roku. Wyrok nie dotyczył szkół parafialnych ani prywatnych w ogóle. Decyzja ta została skrytykowana przez wielu, w tym zmarłego sędziego głównego Williama H., Rehnquist, a zwłaszcza ewangelicznych protestantów.

w sprawie Abington Township V.Schempp (1963), dotyczącej czytania modlitwy Pańskiej w klasie, Sąd Najwyższy wprowadził testy „świeckiego celu” i „efektu pierwotnego”, które miały być wykorzystane do ustalenia zgodności z klauzulą ustanowienia. Zasadniczo Prawo, o którym mowa, musi mieć ważny cel świecki, a jego podstawowym skutkiem nie może być promowanie lub hamowanie określonej religii. Ponieważ prawo nakazujące odmawianie modlitwy Pańskiej naruszyło te próby, zostało ono zniesione., Test „nadmiernego splątania” został dodany w cytrynie V. Kurtzman (vide supra).

w sprawie Wallace V.Jaffree (1985) Sąd Najwyższy zniósł prawo Alabamy, zgodnie z którym uczniowie w szkołach publicznych codziennie przestrzegali okresu milczenia w celu prywatnej modlitwy. Sąd nie uznał jednak, że sam moment milczenia był niekonstytucyjny. Orzekł raczej, że prawodawcy Alabamy uchwalili statut wyłącznie po to, aby promować religię, naruszając tym samym świecki test celowy.

lata 90.były naznaczone kontrowersjami wokół roli religii w sprawach publicznych. W Lee v., Weisman (1992), Sąd Najwyższy orzekł niekonstytucyjne składanie modlitw przez urzędników religijnych przed dobrowolnym udziałem w uroczystościach, takich jak ukończenie szkoły. W ten sposób Trybunał ustalił, że państwo nie może prowadzić ćwiczeń religijnych przy okazjach publicznych, nawet jeśli uczestnictwo nie jest ściśle obowiązkowe. W Santa Fe Independent School Dist. v. Doe (2000), Sąd orzekł, że nawet głos Samorządu Uczniowskiego nie może zezwolić na modlitwę prowadzoną przez uczniów przed wydarzeniami szkolnymi.

, Kongres Stanów Zjednoczonych (2002), który zniósł kalifornijskie prawo przewidujące recytację przysięgi wierności (która zawiera zwrot „pod Bogiem”) w salach lekcyjnych. Każda Izba Kongresu uchwaliła rezolucje potwierdzające poparcie dla pledge; głosowanie Senatu było 99-0, a Izba 416-3. Sąd Najwyższy wysłuchał argumentów w tej sprawie, ale nie orzekł co do meritum, zamiast tego cofnął decyzję Dziewiątego Okręgu na podstawie stałych podstaw.,

pokazy religijne

włączenie symboli religijnych w pokazy świąteczne pojawiły się przed Sądem Najwyższym w Lynch V.Donnelly (1984) i ponownie w Allegheny County v. Greater Pittsburgh ACLU (1989). W tym pierwszym przypadku sąd podtrzymał publiczne eksponowanie żłobka, orzekając, że jakiekolwiek korzyści dla religii są ” pośrednie, odległe i przypadkowe.,”Jednak w hrabstwie Allegheny Sąd zlikwidował wystawę żłobków, która zajmowała znaczącą pozycję w sądzie hrabstwa i nosiła słowa Gloria in Excelsis Deo, słowa śpiewane przez aniołów przy narodzinach (Łukasza 2:14 w łacińskim tłumaczeniu Wulgaty). W tym samym czasie Sąd hrabstwa Allegheny podtrzymał wyświetlanie pobliskiej menory, która pojawiła się wraz z choinką i znakiem salutującym wolność, argumentując, że „połączone Wyświetlanie drzewa, znaku i menory…,po prostu uznaje, że zarówno Boże Narodzenie, jak i Chanuka są częścią tego samego okresu zimowo-świątecznego, który osiągnął świecki status w naszym społeczeństwie.”

Ostatnie kontrowersje wokół Roya Moore ' a, byłego szefa Sprawiedliwości Alabamy. W 2001 roku Moore zainstalował pomnik Dziesięciu Przykazań w budynku sądu stanowego. W 2003 roku sędzia federalny nakazał w sprawie Glassroth V. Moore usunąć pomnik, ale odmówił, co ostatecznie doprowadziło do jego usunięcia z urzędu. Twierdził, że jego prawo do uznania Boga zostało zaprzeczone., Można jednak zauważyć, że zachował on swoje prawo do uznania Boga jako osoby prywatnej. Było to tylko naruszenie klauzuli ustanawiającej, aby postawić pomnik religijny na własności rządowej; Moore miał swobodę utrzymania tego pomnika na prywatnej ziemi. Sąd Najwyższy odmówił rozpoznania sprawy, pozwalając na uniewinnienie decyzji sądu niższego.

w dniu 2 marca 2005 r.Sąd Najwyższy wysłuchał argumentów w dwóch sprawach dotyczących pokazów religijnych, Van Orden przeciwko Perry i McCreary County przeciwko ACLU Kentucky., Były to pierwsze sprawy bezpośrednio dotyczące wyświetlania dziesięciu przykazań, które sąd usłyszał od Stone V. Graham (1980). Sprawy te rozstrzygnięto 27 czerwca 2005. W Van Orden sąd podtrzymał, stosunkiem głosów 5-4, legalność wystawienia Dziesięciu Przykazań na Kapitolu Stanu Teksas ze względu na ” świecki cel pomnika.”Jednak w hrabstwie McCreary Sąd orzekł 5-4, że wyświetlanie Dziesięciu Przykazań w kilku sądach Hrabstwa Kentucky było nielegalne, ponieważ nie były wyraźnie zintegrowane ze świeckim wyświetlaczem, a zatem uznano je za mające cel religijny.,

warto zauważyć, że wśród osiemnastu wpływowych prawodawców przedstawionych we fryzach północnych i południowych budynku Sądu Najwyższego znajdują się dwie postacie religijne: Mojżesz i Muhammad. Mojżesz jest przedstawiony trzymając Dziesięć Przykazań, przykazań sześć przez dziesięć częściowo widoczne w języku hebrajskim; Mohammad jest przedstawiony trzymając Koran, główne źródło prawa islamskiego. Budynek Sądu Najwyższego przedstawia obrazy religijne w podobnych kontekstach również w innych miejscach, w tym dwa dodatkowe zestawy tablic przedstawiających Dziesięć Przykazań.,

Patrz także

• Pierwsza Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych

Przypisy

• Marnell, William, H. The First Amendment: Religious Freedom in America from Colonial Days to the School Prayer Controversy Doubleday& Company, 1964