The Campaign and Election of 1824:

chociaż John Quincy Adams powinien być spadkobiercą prezydentury jako sekretarz stanu Jamesa Monroe ' a, rok 1824 był politycznym punktem zwrotnym, w którym żadna ze starych zasad nie miała zastosowania. Cztery inne osoby również chciały zostać prezydentem, każdy z dużym poparciem regionalnym. John C. Calhoun z Karoliny Południowej służył jako sekretarz wojny w administracji Monroe i miał wsparcie od właścicieli niewolników na południu, ale potrzebował wsparcia spoza regionu, aby być realnym kandydatem., Politycznie ambitny i zdolny William H. Crawford z Georgii cieszył się poparciem stałych bywalców partii w Kongresie—zwłaszcza senatora Martina Van Burena z Nowego Jorku—jak również znaczną stopą w Georgii. Crawford pełnił funkcję sekretarza wojny i skarbu w dwóch poprzednich administracjach. Jego główną wadą był wybuchowy temperament, który zrażał wielu innych przywódców politycznych, w tym Prezydenta Monroe. Obaj mężczyźni prawie wdali się w bójkę na pięści na spotkaniu gabinetu, zanim Crawford zebrał się na tyle, by przeprosić., Później obaj mężczyźni rzadko ze sobą rozmawiali.

najbardziej widocznym kandydatem był przewodniczący Izby, Henry Clay. Czołowy Jastrząb wojenny podczas wojny w 1812 roku, Clay miał bazę władzy w Kentucky, był utalentowanym mówcą publicznym i miał poparcie dla jego tak zwanego amerykańskiego systemu taryf ochronnych i federalnie sponsorował wewnętrzne ulepszenia. Jego wysokie poparcie dla tych kwestii sprawiło, że stał się znany w dużej części kraju., Choć był dobrze znany, jego wyraźna Identyfikacja z wojną i nacjonalizmem osłabiła jego korzenie na południu, które zaczynało obawiać się poparcia dla każdego prezydenta, który nie był właścicielem niewolników ani zwolennikiem praw państw.

był wtedy generał Andrew Jackson z Tennessee, bohater bitwy o Nowy Orlean. Reputacja Jacksona jako indiańskiego wojownika i zachodniego ekspansjonisty, ze względu na jego Wojskowe eskapady na hiszpańskiej Florydzie (zobacz biografię Jacksona, Life Before the President section), dała mu narodową pozycję ponad wszystkimi innymi kandydatami., Pomogĺ 'o to takĹźe, Ĺźe Jackson moĹźe wziÄ … Ä ‡ udziaĹ' w wyścigu jako outsider, obrońca Republiki, ktĂłry ryzykowaĺ 'Ĺźyciem w sĹ' uĺźbie swego narodu. W rzeczywistości jego zwolennicy mówili o nim jako o innym George ' u Washingtonie. Niewielu doświadczonych polityków spodziewało się jednak, że Jackson wygra, jeśli któryś z opozycyjnych kandydatów mógłby stworzyć ponadregionalną koalicję, która zjednoczyłaby zachód lub południe z nową Anglią lub państwami środkowoatlantyckimi.

taka koalicja nie była łatwym zadaniem do zrealizowania., W końcu wybory w 1824 roku miały miejsce w czasach, gdy nowy elektorat polityczny złożony z regionalnie skupionych wyborców dopiero niedawno uzyskał uprawnienia franczyzy. Od 1820 roku stara metoda polityczna, za pomocą której przywódcy Kongresu nominowali kandydatów na prezydenta, popadła w niełaskę. Stało się tak głównie dlatego, że stary system kaukaski nie połączył się z życzeniami nowych wyborców, dziesiątek tysięcy mężczyzn, którzy zostali uwłaszczeni przez usunięcie własności własności jako kryterium dla wyborów białych mężczyzn., Ten nowy klimat patrzył na regionalne poparcie kandydatów przez konwencje stanowe lub zgromadzenia stanowe, co oznaczało, że popularność regionalna, a nie intryga Kongresu, będzie napędzać proces nominacji.

chociaż Adams był swego rodzaju centrystów polityk—Jeffersonian-federalista, monety nowy termin—wielu Amerykanów nadal identyfikowane go jako New Englander i jako syn Starego przywódcy Federalistów John Adams., Dodatkowo, wielu zagorzałych Demokratyczno-Republikanów obwiniało Adamsa i jego zwolenników za przekształcenie partii Jeffersona w zamaskowaną formę federalizmu pod rubryką ” narodowych Republikanów.”Ponadto południowcy sprzeciwiali się Adamsowi z powodu jego moralnego sprzeciwu wobec niewolnictwa. Pamiętali jego krytykę kompromisu Missouri z 1820 roku jako spisku proslavery i podejrzliwie przypominali wysiłki Adamsa, aby włączyć język przeciwny Międzynarodowemu handlowi niewolnikami do Traktatu z Gandawy, który zakończył wojnę 1812 roku.,

czterech kandydatów Demokratyczno-republikańskich

w lecie 1824 r.nieoficjalny Klub mniej niż jedna trzecia kongresmenów uprawnionych do udziału nominowała Crawforda na prezydenta. Zwolennicy Adamsa potępili ofertę caucus, a legislatura Massachusetts nominowała Adamsa jako swojego faworyta-syna kandydata. Legislatura Kentucky zrobiła to samo dla Claya. Obie nominacje były zgodne ze wzorem ustalonym przez legislaturę Tennessee, która nominowała Andrew Jacksona w 1822 roku. John C., Calhoun z Karoliny Południowej wycofał się z wyścigu prezydenckiego, ogłaszając swoją ofertę na wiceprezydenta, ruch, który zarówno Adams, jak i Crawford poparli. Ponieważ wszyscy czterej kandydaci byli nominalnymi Demokratami-Republikanie—partia Federalistyczna rozpadła się w tym punkcie—wybory byłyby rozstrzygane bez odniesienia do przynależności partyjnej.

w miarę rozwoju kampanii, Jackson pojawił się jako człowiek do pokonania. Rozmiar jego rajdów w kluczowych stanach-Pensylwanii, Illinois, Indianie, Nowym Jorku i New Jersey-znacznie przewyższał lub rywalizował o Claya i Adamsa., W tych pierwszych wyborach w historii Ameryki, w których głosowanie powszechne miało znaczenie – ponieważ osiemnaście Stanów wybrało elektorów prezydenckich w głosowaniu powszechnym w 1824 roku —sześć Stanów nadal pozostawiło wybór do swoich legislatur stanowych) – popularność Jacksona zapowiadała nową erę w tworzeniu. Kiedy ostatnie głosy zostały zliczone w tych osiemnastu Stanach, Jackson ankietował 152,901 popularnych głosów na 114,023 Adamsa; Clay wygrał 47,217, a Crawford 46,979. Kolegium Elektorów oddało jednak Jacksonowi tylko 99 głosów, o 32 mniej niż było to potrzebne do uzyskania większości wszystkich oddanych głosów., Adams zdobył 84 głosy, 41 Dla Crawforda i 37 Dla Claya.

Jackson był jedynym kandydatem, który zdobył znaczące poparcie poza swoją bazą regionalną. Uzyskał większość głosów w jedenastu Stanach: Alabamie, Illinois, Indianie, Luizjanie, Maryland, Missisipi, New Jersey, Karolinie Północnej, Pensylwanii, Karolinie Południowej i Tennessee. Adams wygrał wszystkie sześć Stanów Nowej Anglii plus Nowy Jork. Crawford i Clay mieli tylko trzy stany-Delaware, Georgia i Virginia dla Crawford i Kentucky, Missouri i Ohio dla Claya.,

działając na podstawie dwunastej poprawki do Konstytucji, Izba Reprezentantów zebrała się, aby wybrać prezydenta spośród trzech najlepszych kandydatów. Henry Clay, jako kandydat z najmniejszą liczbą głosów wyborczych, został wyeliminowany z obrad. Jako spiker Izby, Clay był jednak nadal najważniejszym graczem w ustalaniu wyników wyborów. Wybory do Izby Gmin odbyły się w lutym 1825 roku., Z każdym stanem posiadającym jeden głos, zgodnie z życzeniami większości przedstawicieli Kongresu każdego stanu, Adams wyłonił się jako zwycięzca z jednym marginesem zwycięstwa. Większość zwolenników Claya, do których dołączyło kilku starych Federalistów, zamieniła swoje głosy na Adamsa w wystarczającej ilości stanów, aby dać mu wybory. Wkrótce po objęciu urzędu prezydenta Adams mianował Henry ' ego Claya jego sekretarzem stanu.

A”skorumpowana okazja”?,

Jackson ledwo mógł opanować swoją wściekłość, że przegrał wybory w tym, co twierdził, że było „skorumpowaną umową” między Adamsem i Clayem, aby obalić wolę ludu. Dla większości zwolenników Jacksona wyglądało to tak, jakby liderzy Kongresu spiskowali w celu ożywienia systemu kaukaskiego, w którym Kongres znacznie wpłynął-jeśli nie był zdeterminowany-na wybór prezydenta. Jackson poĹ 'oĹźyĹ' winÄ ™ na Claya, mĂłwiÄ … C wszystkim, ktĂłrzy sĹ ' uchali, Ĺźe Speaker zbliĺźy siÄ ™ do niego z ofertÄ … umowy: Clay poprze Jacksona w zamian za mianowanie Claya na sekretarza stanu., Kiedy Jackson odmówił, Clay rzekomo zawarł umowę z Adamsem. W słowach Jacksona, Clay sprzedał swoje wpływy w ” skorumpowanej transakcji.”

Clay zaprzeczył oskarżeniom i chociaż z pewnością Za kulisami doszło do manewru Claya, aby przesunąć głosowanie na Adamsa, najprawdopodobniej odzwierciedlało to prawdziwe wątpliwości Claya co do kwalifikacji Jacksona do biura. Oceniając szanse udanego przekazania własnej agendy politycznej, Clay zakwestionował zaangażowanie Jacksona w” amerykański System ” wewnętrznych ulepszeń., Z drugiej strony Clay wiedział, że Adams wspierał ją konsekwentnie przez lata. Ponadto utrata trzech stanów, które Jackson wygrał w powszechnym głosowaniu-Illinois, Maryland i Luizjana-z powodu dezercji kongresmenów, którzy poparli Adamsa, sugeruje, że więcej było zaangażowanych w wynik niż polityczne manewry jednego człowieka. Rozwścieczony, Jackson zrezygnował z miejsca w Senacie i ślubował wygrać prezydenturę w 1828 roku jako outsider waszyngtońskiej polityki.,

Kampania i wybory 1828

w ciągu kilku miesięcy od inauguracji Adamsa w 1825 roku legislatura Tennessee nominowała Andrew Jacksona na prezydenta. W ciągu następnych trzech lat Jackson zorganizował wysoce zdyscyplinowaną kampanię oddolną, której jednym celem było pokonanie Johna Quincy ' ego Adamsa w rewanżu, w którym „the people” zmierzyłby się z Adamsem. Jackson wydał tzw. memorands (nadużywanie słowa, które przykuło go do jego rosnącego Zachodniego Okręgu wyborczego), w którym nakreślił erozję władzy reprezentacyjnej w ostatnich dziesięcioleciach z rąk „graczy”, takich jak Clay i Adams., W umyśle Jacksona „skorumpowany interes” był tylko jednym z wielu takich planów. Jackson twierdził, że panika z 1819 roku, druzgocąca zapaść ekonomiczna, wynikała z (1) spisku nikczemnych wierzycieli i Banku Stanów Zjednoczonych, (2) niespłaconego długu narodowego, (3) politycznych oszustów urzędujących od Madison poprzez Adams—intrygantów, którzy zostaną obaleni zwycięstwem Jacksona—i (4) z „King Caucus” w celu wybrania prezydenta wbrew powszechnej opinii.,

podczas gdy Jackson wydawał swoje oświadczenia i podróżował po kraju, zdobywając poparcie, jego najbardziej błyskotliwy porucznik, Martin Van Buren z Nowego Jorku, przejął obowiązki kierownika kampanii. Van Buren zamienił lojalność z Crawford na Jacksona krótko po wyborach w 1824 roku. Jego wysiłki skupiły się na zapewnieniu Jacksonowi zwycięstwa w głosowaniu powszechnym. Strategia Van Burena polegała na przedstawieniu Jacksona jako szefa zdyscyplinowanej i zorientowanej na kwestie partii, która była zaangażowana w prawa państw i ograniczoną ideologię rządową starych Republikanów Jeffersona.,

W roku poprzedzającym wybory w 1828 roku, wysiłki organizacyjne Van Burena zaczęły tworzyć nową jednostkę polityczną, która doszłaby do skutku w 1830 roku. w wyborach w 1828 roku Van Buren skupił się na połączeniu przeciwników federalizmu na północy i południu w koalicję, którą wyobrażał sobie jako spadkobiercę starej Jeffersońskiej Partii Republikańskiej., Jego zdaniem zwycięstwo tego nowego ruchu chroniłoby niewolnictwo na południu, zapewniłoby legitymizację rządów większościowych opartych na bezpośrednim głosowaniu kandydatów przez elektorat i gwarantowało zachowanie Unii, z prawami państwowymi jako podstawową podstawą amerykańskiej wolności. Kiedy zdobył poparcie wiceprezydenta Johna C. Calhouna i wpływowych przywódców politycznych Wirginii, Van Buren skutecznie położył podwaliny pod system partyjny, który przetrwał aż do wojny secesyjnej., (Calhoun odszedł od swojej powojennej ideologii nacjonalizmu do konserwatyzmu praw państwa, który bardziej odzwierciedlał strach jego regionu przed abolicjonizmem, kosztownymi ulepszeniami wewnętrznymi i wysokimi taryfami ochronnymi.)

podczas gdy Jackson i Van Buren zorganizowali, Adams pilnie wypełniał obowiązki prezydenta, odmawiając przygotowania siebie lub swoich zwolenników do nadchodzącego konkursu. Adams nie usunął nawet najgłośniejszych przeciwników z urzędu i opowiedział się za staromodnym poglądem, że kandydat powinien „kandydować” na urząd, a nie „kandydować”.,”Kiedy kampania wyborcza oficjalnie rozpoczela sie, zwolennicy Adamsa formalnie przyjeli nazwe National Republicans w przeciwienstwie do Demokratów, starajac sie w ten sposób identyfikowac sie dokladnie z zwiazkiem miedzy starym stylu federalizmem a nowym nacjonalistycznym republikanizmem. Z drugiej strony jacksonianie opowiadali się za nowym ruchem rewolucyjnym, który opierał się na mocnej wierze w demokrację majorytarną i prawa państw—idee, które nie zawsze były zgodne.,

osobiste bitwy kampanii

chociaż kwestie wyraźnie oddzielały kandydatów według linii bardziej wyraźnych niż jakikolwiek inny od wyborów 1800, sama kampania była wysoce osobista. Rzeczywiście, była to pierwsza kampania w historii, w której tak szeroko wykorzystywano materiały wyborcze, takie jak przyciski kampanii, slogany, plakaty, żetony, kolby, tabakiery, medaliony, Pudełka na nici, pudełka zapałek, kubki i obrazy z tkanin. Prawie wszystkie te błyskotki kampanii przedstawiały pewien aspekt popularnego wizerunku kandydata., Status Jacksona jako bohatera wojennego i Frontiera grał znacznie lepiej z publicznością niż sztywno wyglądająca postawa starszego męża stanu Adamsa.

żaden z kandydatów osobiście nie prowadził kampanii w 1828 roku, ale ich zwolennicy polityczni organizowali wiece, parady i demonstracje. W prasie popularnej ataki retoryczne osiągnęły poziom okrucieństwa i fałszywego przedstawienia, jakiego nie zaobserwowano od czasu wyborów w 1800 roku. Jackson został oskarżony o wielokrotne morderstwa, o skrajną przemoc osobistą i o życie w grzechu ze swoją żoną, Rachel, która sama została zaatakowana jako bigamistka., Z drugiej strony Adams był atakowany za swoje postawy legalistyczne, za swoją urodzoną za granicą żonę, a także za pozyskiwanie młodych amerykańskich dziewic dla rosyjskiego cara, co było głównym osiągnięciem jego kariery dyplomatycznej. Krytycy Adamsa nazywali go „Jego Ekscelencją”, podczas gdy Jackson został zaatakowany jako źle wychowany, ledwo cywilizowany, zacofany zabójca Indian.

w mistrzowskim stylu popularnej polityki Jacksonianie dobrze wykorzystali przydomek generała, Old Hickory. Zasłużył na to imię, ponieważ był uważany za twardego jak drewno hickory., Aby nagłośnić jego wizerunek, zwolennicy Jacksona umieścili kije hickory w całym kraju, rozprowadzali hickory wykałaczki i Laski, a także serwowali Grille wypalane przez Hickory chips.

branding zony Jacksona jako „amerykanskiej Jezebel” I skazanej cudzołożnicy—poniewaz wyszla za Jacksona przed rozwodem z poprzedniego Malzenstwa zostala sfinalizowana—zaskakujaco spowrotem jako strategia Wyborcza., Wywołało to sprzeciw wobec Adamsa za upokorzenie kobiety, która żyła 40 lat jako oddana żona generała Jacksona, za rażące naruszenie prywatności i honoru generała oraz za stosowanie wąsko legalistycznych wypowiedzi w miejsce zdrowego rozsądku. Dla niezliczonych Amerykanów, pojedynki Jacksona, awantury, egzekucje i nieautoryzowane przedsięwzięcia reprezentowały zwycięstwo tego, co słuszne i dobre nad zastosowaniem sztywnych i wąsko rozumianych zasad., Ataki po prostu wzmocniły wizerunek Jacksona jako autentycznego amerykańskiego bohatera, który czerpał z jego naturalnej szlachetności i potężnej woli, aby zwyciężyć z pozbawionymi skrupułów politycznymi wrogami, wykształconymi elitami, dumą brytyjskiej armii i „pogańskimi dzikusami” – często w tym samym czasie.

kampania okazała się ponad dwukrotnie większa niż liczba wyborców, którzy oddali głosy w 1824 roku—około 57 procent elektoratu. Jackson wygrał wybory w osuwisku ziemi i szerokim marginesem 95 głosów wyborczych., Adams przewoził Nową Anglię, Delaware, część Maryland, New Jersey i szesnaście głosów wyborczych Nowego Jorku—w sumie dziewięć Stanów. Jackson przewoził Pozostałe piętnaście Stanów Południowego, Północno-Zachodniego, środkowego Atlantyku i zachodniego. Dotychczasowy wiceprezydent John C. Calhoun zdobył 171 głosów do 83 dla Richarda Rusha z Pensylwanii, kandydata Adamsa.