pomiędzy dwiema piątymi a połową Kubańczyków są rzymscy katolicy, przynajmniej nominalnie; chociaż tylko niewielka liczba aktywnie praktykuje religię, nastąpił odrodzenie zainteresowania katolicyzmem od końca 1990. protestanci stanowią niewielką, ale szybko rosnącą część ludności. Pozostała tylko garstka Żydów i muzułmanów.

przed rewolucją dominującą religią był rzymski katolicyzm, jednak przeniknięty był przez Santería i miał niewielkie wpływy na obszarach wiejskich., Na początku lat 60. rewolucyjny rząd i organizacje religijne otwarcie skonfrontowały się ze sobą: państwo zostało oskarżone o antyreligijność, częściowo dlatego, że znacjonalizowało wszystkie szkoły parafialne, podczas gdy kościoły—z ich masowymi naśladowcami-obawiano się jako repozytoriów kontrrewolucji. W tym okresie około 70% księży rzymskokatolickich, 90% zakonnic, część duchowieństwa protestanckiego i wszyscy rabinowie opuścili kraj lub zostali deportowani. Rząd usunął Boże Narodzenie z listy świąt narodowych w 1969 roku., Konstytucja z 1976 gwarantowała ograniczone wolności religijne, choć głosiła materializm naukowy jako podstawę państwa i systemu oświaty.

Grupy religijne i rząd wkroczyły w okres Zbliżenia w połowie lat 80. konstytucja została zmieniona w 1992 roku, aby usunąć odniesienia do materializmu naukowego, zakazać wielu form dyskryminacji religijnej i umożliwić katolikom wstąpienie do kubańskiej Partii Komunistycznej., Później coraz większa liczba Kubańczyków uczestniczyła w głównych obrządkach katolickich, takich jak chrzest i Komunia; jednak rząd odmówił czarterów i pozwoleń na budowę, aby wybrać kościoły, zakazał praktykom służby wojskowej i ściśle monitorował wydarzenia religijne. Boże Narodzenie zostało przywrócone jako święto narodowe w 1997 roku, w oczekiwaniu na bardzo nagłośnioną wizytę papieża Jana Pawła II w następnym roku.