język egipski-wymarły język starożytnego Egiptu, należący do rodziny języków Afroazjatyckich (zob. języki Afroazjatyckie). Rozwój starożytnego Egiptu jest zwykle podzielony na cztery okresy: (1) staroegipski, mówiony i pisany w Egipcie w okresie IV-VI dynastii Starego Królestwa (3 tysiąclecie p. n. e.); (2) Środkowy egipski, forma języka znana z wielkiej literatury i prądu od XI dynastii (początek 2134 p. n. e.) do panowania Echnatona (ok.,1372-1354 p. n. e.) w XVIII dynastii; (3) późny egipski, który był używany od czasów Echnatona do XX dynastii z XII wieku. P. n. e. oraz (4) demotyczny, pochodzący z końca VIII w. P. n. e. do V wieku. AD

starożytny język egipski po raz pierwszy użył hieroglificznej formy pisma, która przeszła kilka etapów rozwoju w ciągu wieków. Z hieroglifów wyewoluowało Egipskie pismo kursywne znane jako hieratyczne, a z hieratycznego uproszczony skrypt zwany demotycznym, w którym zapisano formę języka egipskiego zwaną również demotycznym., Egipskie hieroglify i wywodzące się z nich style pisania są związane z cywilizacją pogańską. Ich wymarcie nastąpiło po zwycięstwie chrześcijaństwa nad religiami pogańskimi.

niektórzy uczeni uważają Koptyjski (zob. Koptowie) za piąty okres starożytnego Egiptu, chociaż inni klasyfikują go jako inny język wywodzący się ze starożytnego języka., Jeśli Koptyjski, który jest zapisany w zmodyfikowanej wersji alfabetu greckiego, jest uważany za kontynuację języka egipskiego, można powiedzieć, że zapis tego ostatniego obejmuje nieprzerwaną rozpiętość co najmniej 40 wieków, najdłuższy taki zapis znany dla języka.

Zobacz też kamień z Rosetty pod Rosettą.