Robert Kaplan, autor The Nothing That Is: a Natural History of Zero i były profesor matematyki na Uniwersytecie Harvarda, udziela tej odpowiedzi:

pierwszy dowód na istnienie zera pochodzi z kultury sumeryjskiej w Mezopotamii, około 5000 lat temu., Tam między symbolami pisma klinowego dla liczb wstawiono skośny podwójny klin, zapisany pozycyjnie, aby wskazać brak liczby w miejscu (tak jak napisalibyśmy 102, ” 0 ” oznaczające brak cyfry w kolumnie dziesiątki).

zapisywanie liczb

symbol zmieniał się w czasie jako zapis pozycyjny( dla którego zero było kluczowe), dotarł do Imperium Babilońskiego, a stamtąd do Indii, za pośrednictwem Greków (w których własnej kulturze zero pojawiało się późno i tylko sporadycznie; Rzymianie nie mieli po nim żadnego śladu). Arabscy kupcy przywieźli na zachód zero, które znaleźli w Indiach. Po wielu przygodach i wielu sprzeciwach symbol, którego używamy, został zaakceptowany i koncepcja rozkwitła, ponieważ zero przybrało znacznie więcej niż znaczenie pozycyjne. Od tego czasu odgrywa ważną rolę w matematyce świata.,

matematyczne zero i filozoficzne pojęcie nicości są ze sobą powiązane, ale nie są takie same. Nicość odgrywa centralną rolę bardzo wcześnie w myśli indyjskiej (tam zwana sunia) i znajdujemy spekulacje w praktycznie wszystkich kosmogonicznych mitach na temat tego, co musiało poprzedzać stworzenie świata. Podobnie w biblijnej Księdze Rodzaju (1: 2): „a ziemia była bez formy i pusta.”

ale nasza niezdolność do poczęcia takiej pustki jest dobrze uchwycona w Księdze Hioba, który nie może odpowiedzieć, gdy Bóg go pyta (Hioba 38: 4): „Gdzie byłeś, gdy położyłem fundamenty ziemi?, Oświadcz, jeśli masz zrozumienie.”Fizyczne teorie naszej ery na temat wielkiego wybuchu nie mogą sięgać do ostatecznego początku z niczego-chociaż w matematyce możemy wygenerować wszystkie liczby z pustego zbioru. Nicość jako stan, z którego sami możemy swobodnie tworzyć własną naturę, leży u podstaw egzystencjalizmu, który rozkwitł w połowie XX wieku.

odpowiedź pierwotnie zamieszczona w lutym 28, 2000.