mówiłem to już wcześniej i powiem to jeszcze raz: kolonizacja wysp Pacyfiku jest największą przygodową historią ludzkości wszech czasów.

ludzie korzystający z technologii epoki kamienia budowali kajaki podróżujące zdolne przebyć tysiące mil, a następnie wyruszali przeciwko wiatrom i prądom, aby znaleźć małe kropki lądu pośród największego oceanu na Ziemi., I znalazłszy je, podróżowali tam iz powrotem, znowu i znowu, aby je osiedlić-wszystko to, 500 do 1000 lat temu.

odkąd Kapitan Cook wylądował na Hawajach i zdał sobie sprawę, że mieszkańcy mówią językiem obcym do tych z Wysp Południowego Pacyfiku, uczeni i inni badali i teoretyzowali na temat pochodzenia i migracji Polinezyjczyków.

Kajak żeglarski hōkūle ' a udowodnił skuteczność tradycyjnej żeglugi oceanicznej od 1976 roku, kiedy rozpoczął swój historyczny dziewiczy rejs, aby odzyskać utracone dziedzictwo tej tradycji żeglarstwa oceanicznego., Ogólna nauka o migracjach wydaje się dobrze ugruntowana, a większość aktualnych badań stara się teraz zrozumieć czas różnych kolonizacji.

ale jedna wielka tajemnica, zwana czasem „długą pauzą”, pozostawia rozdziawioną dziurę w linii czasu podróży.

Zachodnia Polinezja—Wyspy najbliższe Australii i Nowej Gwinei—zostały skolonizowane około 3500 lat temu. Jednak Wyspy Środkowej i Wschodniej Polinezji zostały zasiedlone dopiero 1500-500 lat temu., Oznacza to, że po przybyciu na Fidżi, Samoa I Tonga, Polinezyjczycy zrobili sobie przerwę-na prawie 2000 lat-zanim ponownie wyruszyli w podróż.

potem, gdy zaczęli od nowa, zrobili to z zemstą: archeologiczne dowody sugerują, że w ciągu około wieku po wyruszeniu na wyprawę Polinezyjczycy odkryli i osiedlili prawie każdą zamieszkałą wyspę na środkowym i wschodnim Pacyfiku.,

nikt nie zna powodu długiej pauzy, ani powodu, dla którego Polinezyjczycy znów zaczęli podróżować.

zaproponowano kilka teorii—od korzystnego wiatru spowodowanego długotrwałym okresem El Niño, przez widoczne supernowe, które zwabiają obserwujących Gwiazdy wyspiarzy do podróży, do zatrucia ciguatera spowodowanego zakwitami glonów.

wejdź do Moana, najnowszego filmu Disneya, którego akcja rozgrywa się w tym, co wydaje się Samoa, mimo że większość amerykańskich widzów będzie postrzegać go jako Hawaje.,

Moana—wymawiane „moh-AH-nah”, nie „MWAH-nah” oznacza „ocean”—a znak jest wybrany przez samo morze, aby zwrócić skradzione serce Te Fiti, który okazuje się być wyspiarskim bóstwem (Tahiti, w różnych formach językowych, w tym Tafiti, jest panpolinezyjskim słowem oznaczającym każde odległe miejsce).

serce Te Fiti to amulet z greenstone (nowozelandzkich Maorysów) skradziony przez półboga Maui., Katastrofa ekologiczna rozprzestrzeniająca się po wyspie sprawia, że misja jest pilna. Pomimo upomnień od ojca przeciwko każdemu, kto wychodzi poza rafę ochronną, Moana kradnie kajak i wyrusza w podróż.

ale jak należy się spodziewać, gdy Disney wkracza w międzykulturowe środowiska, film charakteryzuje się tym, co dobre, złe i brzydkie.

walka Moany o nauczenie się żeglowania i przebycie rafy na macierzystej wyspie wyznacza jej drogę do poznania prawdziwej drogi., Ukazuje również ślady poruszającej, klasycznej książki Armstronga Sperry ' ego „Call It Courage” oraz rozbitka Toma Hanksa.

ale historia filmu ma również inny kąt z potężnym objawieniem: ludzie Moany już dawno przestali podróżować i umieścili tabu—inny polinezyjski świat—na wyjściu za rafę.,

Po sukcesie misji Moany i nauczeniu się sztuki wyszukiwania drogi, jej ludzie zaczynają ponownie podróżować.

i tak długa Pauza dobiega końca.Wielka flota kajaków wyrusza za ocean, by przeżyć największą ludzką przygodę wszechczasów. Przyznaję, że poruszyła mnie ta scena.

jako ktoś, kto wykłada na temat tradycyjnej nawigacji oceanicznej i migracji, mogę powiedzieć głośno, że nadszedł czas, aby reszta świata poznała tę niesamowitą historię.,

ale wtedy jest wiele do krytyki.

przedstawianie półboga Maui, który pomaga Moanie w jej podróży, jest bohaterską postacią znajdowaną w wielu Polinezji, której przypisuje się wykonanie szeregu wyczynów dla dobra ludzkości.

tradycyjnie Maui jest przedstawiany jako zwinny nastolatek na granicy męskości., Ale postać Maui z tego filmu, wyrażona przez Dwayne 'a” The Rock ” Johnsona-ostatnio reklamowanego jako „najseksowniejszy człowiek na świecie” magazynu People, jest zilustrowana jako ogromny bufon i wychodzi jako rodzaj głupoty. Krytycy zauważyli, że to przedstawienie Maui ” utrwala obraźliwe obrazy Polinezyjczyków jako nadwagę.”

jak mówi Moja rodzima Hawajska przyjaciółka Trisha Kehaulani Watson-Sproat, ” nasi mężczyźni są lepsi, piękniejsi, silniejsi i pewniejsi siebie. Mimo że czułam wielką dumę z postaci Moany; jako mama hawajskiego chłopca, postać Maui pozostawiła mnie bardzo zranioną i smutną., Nie chciałbym, żeby oglądał ten film. Ta postać Maui nie jest taka, którą chciałbym, aby oglądał i uważał za odpowiednią kulturowo lub postać, którą powinien chcieć być.”

(Doug Herman)

Tongańska antropolog kulturowa Tēvita O. Ka’ili pisze szczegółowo o tym, jak Hina, bogini towarzysząca Maui, została całkowicie pominięta w tej historii.,

„w polinezyjskich lores skojarzenie potężnej bogini z potężnym Bogiem tworzy symetrię, która daje początek harmonii, a przede wszystkim pięknu w opowieściach” – mówi. To właśnie Hina umożliwiła Maui dokonanie wielu wyczynów, którymi Nietypowo chwali się w piosence filmu ” nie ma za co!”

moc i chwała tej bogini jest pięknie przedstawiona w poemacie” I am Hine, I am Moana ” Tiny Ngaty, nowozelandzkiej maoryskiej pedagogice.

kolejny obraz, który jest męczący i banalny, to szczęśliwi tubylcy z kokosowym tropem., Kokosy jako podstawowy składnik kultury wysp Pacyfiku stały się podstawą komedii w serialu telewizyjnym z lat 60. „Wyspa Gilligana”, jeśli nie wcześniej. Są one częścią sztychu karykatur o ludach Pacyfiku.

nie tylko widzimy mieszkańców wsi szczęśliwie śpiewających i zbierających kokosy, ale całą rasę Narodów, Kakamora jest przedstawiana jako orzechy kokosowe. Jest to grupa piratów, na których spotykają się Moana i Maui., Disney opisuje je jako ” drobną rasę noszącą zbroję z kokosów. Żyją na statku pokrytym śmieciami i flotami, który swobodnie pływa po oceanie.”

w filmie ich naczynia przypominają „Mad Max meets the Tiki Barge”, wraz z rosnącymi na nich palmami kokosowymi. Kakamory Disneya są wredne, nieugięte w zdobywaniu tego, czego chcą i pełne wyrafinowanej technologii. I jednocześnie całkowicie głupie.

ale w rzeczywistości Kakamory mają rzeczywiste korzenie kulturowe: są legendarnymi, zwartymi narodami Wysp Salomona., Podobnie jak menehune z Hawajów i nie przypominają podróbki Disneya.

„kokos” jest również używany jako obelga rasowa przeciwko Wyspom Pacyfiku, a także innym narodom o brązowej skórze. Tak więc przedstawianie tych wyimaginowanych istot jako „kokosowych ludzi” jest nie tylko przywłaszczeniem kulturowym ze względu na główny nurt humoru, ale po prostu złym gustem.,

ludzie Disneya mówią, że odrobili pracę domową dla tego filmu, tworząc rzekomo Radę Doradczą wysp Pacyfiku o nazwie Oceanic zaufanie do historii.,

Ale jak pisze Vicente Diaz z Guam, badacz wysp Pacyfiku, w swojej potępiającej krytyce wykorzystywania rodzimych kultur przez Disneya: „kto może uwierzytelnić tak zróżnicowany zestaw kultur i tak rozległy region, jak Polinezja i jeszcze bardziej zróżnicowany i większy Region wysp Pacyfiku, który jest również reprezentowany w tym filmie? I co dokładnie oznacza, że od tej pory to Disney zarządza tym, jak reszta świata będzie mogła zobaczyć i zrozumieć rzeczywistość Pacyfiku, w tym materialny materiał kulturowy, który zbliża się do tego, co duchowe i święte.,”

Diaz krytykuje również, całkiem słusznie, romantyzację prymitywności, która charakteryzuje Filmy Disneya, takie jak Moana, wybielając tym samym sposób, w jaki te same ludy zostały skolonizowane, a ich kultury rozczłonkowane przez Zachód.

ta gloryfikacja rdzennych ludów starających się ocalić swoją wyspę przed katastrofą ekologiczną stoi w kontraście do działań obecnie prowadzonych w Standing Rock, gdzie Rdzenni Amerykanie i ich sojusznicy są atakowani, aresztowani i spryskiwani armatkami wodnymi (w mroźnym mrozie) za próby obrony swoich źródeł wody i świętych ziem.,

krótko mówiąc, Moana nie jest rdzenną historią, jak zauważa Nowozelandzka pedagog Tina Ngata. „Posiadanie brązowych doradców nie czyni z tego brązowej historii. To wciąż historia białej osoby.”

w rzeczywistości wiele wysp Pacyfiku pozostaje w neokolonialnych relacjach z mocarstwami, które je podbiły., I nawet wielki wyczyn nawigacji i mieszkańców Pacyfiku został zdyskontowany przez uczonych aż do 1976 roku, na podstawie tego, że wyspiarze Pacyfiku nie byli wystarczająco mądrzy, aby to zrobić.

trzeba było udowodnić, że się mylili.

to powiedziane, a na wszystkie złe i brzydkie w tym filmie-wystarczy sprowokować stronę Facebook z tysiącami obserwujących—wciąż jest inspiracja i rozrywka, aby znaleźć tutaj. Pomijając czynnik kulturowy, film jest zabawny, a nawet inspirujący., Postać Moana jest silna, a jej głos (przedstawiany przez Auli ' i Cravalho) jest wyraźny i potężny. Najbardziej ekscytujące ze wszystkich, dla tego widza, jest zaangażowanie w nawigacji i wayfinding.

jak powiedziała do mnie Sabra Kauka, rodzima hawajska Kulturystka, „przepłynęliśmy wielki ocean W wa' a, używając gwiazd, wiatru, prądów, jako naszych przewodników. Hej, to jest jakieś osiągnięcie, z którego warto być dumnym!”

” szczególnie podoba mi się to, że bohaterka nie miała romantycznego związku z mężczyzną ” – zauważa Kauka. „Podoba mi się, że była silna i zaangażowana w sprawę ratowania swojej społeczności.,”Zwraca uwagę na stroje kapa (Samoan siapo-tradycyjny materiał z kory) i sposób, w jaki napisy przewijają się nad kawałkiem kapa.

istnieją inne szczegóły, które znacznie wzbogacają historię. Tradycyjny okrągły fal (Samoańskie domy), ojciec pe ' a (tradycyjny tatuaż na ciele) i scena pokazująca sztukę tradycyjnego tatuowania (Tatuaż, nawiasem mówiąc, jest polinezyjskim słowem). I oczywiście same kajaki w drobiazgowych szczegółach., Muzyka stworzona przez samoańskiego artystę Opetaia Foa ' i, którego rodzice pochodzili z Tokelau I Tuvalu, dodaje wyraźnie wyspiarskiego smaku niewyraźnej kulturowo ścieżce dźwiękowej.

a gdy Hōkūle’a podróżuje po świecie za pomocą tradycyjnej nawigacji oceanicznej, aby szerzyć przesłanie mālama honua (dbanie o ziemię), czas tego filmu jest w sam raz, nawet jeśli inne aspekty filmu są po prostu błędne.,