Badanie różnych gatunków i obszarów serca wskazuje, że pierwotny termin histologiczny stał się przestarzały; jest jednak prawdopodobne, że wszystkie takie kompleksy nadal będą objęte ogólną pozycją „krążków międzykalczastych”., Błony krążków międzykomórkowych tworzą specyficzne skojarzenia z różnymi strukturami wewnątrzkomórkowymi i zewnątrzkomórkowymi, a także z licznymi rodzajami białek i glikoprotein. Charakterystyka dysków i ich składników zgromadziła już wiele dyscyplin badawczych, w tym mikroskopię, cytochemię, morfometrię, izolację i kulturę komórek, frakcjonowanie komórek, kriogenika, immunologię, biochemię i elektrofizjologię. Dalsze rozwarstwienie substancji i funkcji krążków międzykomórkowych będzie zależeć od takich interdyscyplinarnych podejść., Elementem płyty międzykalkulowanej, który nadal cieszy się największym zainteresowaniem, jest tzw. łącznik szczelinowy. Wszystkie dotychczasowe wskazania wskazują na dużą labilność w architekturze węzła gap. Istnieje zatem znaczny potencjał tworzenia artefaktów przy zachowaniu i obserwowaniu połączeń szczelinowych, a problem ten niewątpliwie nadal utrudnia zrozumienie ich funkcji., Pytanie o szczególne zainteresowanie dotyczy tego, czy połączenia szczelinowe dysków międzykomórkowych są wymagane do przenoszenia wzbudzenia elektrycznego między komórkami lub utrzymania adhezji między komórkami, czy w rzeczywistości subserwują zarówno zjawiska elektryczne, jak i strukturalne. Istnieją dwie szkoły myślenia w odniesieniu do łączenia komórek z komórkami w sercu. Jeden proponuje, że złącza o niskiej rezystancji w tarczach pośredniczą w sprzęganiu elektrycznym, podczas gdy drugi wspiera możliwość łączenia przez zwykłe membrany o wysokiej rezystancji., Tak więc krążki międzykomórkowe nadal są źródłem kontrowersji, tak jak były one od czasu, gdy zostały pierwotnie Odkryte w mięśniu sercowym ponad sto lat temu.