Żydowska, angielska, walijska, Francuska itp.: od biblijnego hebrajskiego imienia osobistego yishaq’śmieje się'. To było imię syna Abrahama (1 Księga Mojżeszowa 21.3) przez jego żonę Sarę. Tradycyjnym wyjaśnieniem imienia jest to, że Abraham i Sara śmiali się z radości z narodzin syna na starość, ale bardziej wiarygodnym wyjaśnieniem jest to, że imię pierwotnie oznaczało „niech Bóg się śmieje”, tj. „uśmiechnij się do niego”., Podobnie jak Abraham, imię to zawsze było niezwykle popularne wśród Żydów, ale było również szeroko stosowane w średniowiecznej Europie wśród chrześcijan. Stąd jest to nazwisko wielu rodzin pogańskich, a także Żydów. W Anglii i Walii było to jedno ze starotestamentowych imion, które były szczególnie popularne wśród nonkonformistów w XVII–XIX wieku, co stanowi jego częstotliwość jako walijskie nazwisko. (Walijskie nazwiska powstały na ogół znacznie później niż angielskie.,) W Europie Wschodniej nazwa osobowa w różnych formach językowych była popularna w kościołach prawosławnych (rosyjskim, ukraińskim i bułgarskim), katolickich (polskich) i protestanckich (Czeskich). Został on Zrodzony przez ojca Kościoła Ormiańskiego z V wieku i przez hiszpańskiego świętego męczennika przez mauretańskich władców Kordoby w ad 851 z powodu jego polemiki przeciwko islamowi. W tej pisowni Amerykańskie nazwisko rodowe wchłonęło również koniowate z innych języków europejskich, np. niemiecki Isaak, Holenderski Izaac itp. (dla formularzy, patrz Hanks and Hodges 1988)., Jest to nazwa osobowa wśród chrześcijan w Indiach, a w USA jest używana jako nazwa rodzinna wśród rodzin z południowych Indii.