herbata od dawna jest uważana za pomoc dla dobrego zdrowia, a wielu uważa, że może pomóc zmniejszyć ryzyko raka. Większość badań nad herbatą i profilaktyką nowotworową koncentruje się na zielonej herbacie (13). Chociaż w badaniach na zwierzętach stwierdzono, że herbata i/lub polifenole herbaty hamują guzy w różnych miejscach narządu, w tym w skórze, płucach, jamie ustnej, przełyku, żołądku, jelicie cienkim, okrężnicy, wątrobie, trzustce i gruczole sutkowym (24), wyniki badań na ludziach—zarówno epidemiologicznych, jak i klinicznych—są niejednoznaczne.,

badania epidemiologiczne

od 2006 roku opublikowano ponad 50 badań epidemiologicznych dotyczących związku między spożywaniem herbaty a ryzykiem raka. Wyniki tych badań były często niespójne, ale niektóre wiązały spożycie herbaty ze zmniejszonym ryzykiem raka okrężnicy, piersi, jajnika, prostaty i płuc (6, 25-57)., Niespójne wyniki mogą wynikać ze zmiennych, takich jak różnice w przygotowaniu i spożyciu herbaty, rodzaje badanej Herbaty (zielona, czarna lub obie), metody produkcji herbaty, biodostępność związków herbaty, genetyczna zmienność w sposobie reakcji ludzi na spożycie herbaty, jednoczesne stosowanie tytoniu i alkoholu oraz inne czynniki stylu życia, które mogą wpływać na ryzyko zachorowania na raka, takie jak aktywność fizyczna lub stan masy ciała.

badania kliniczne

w kilku badaniach klinicznych badano rolę herbaty i polifenoli herbacianych w zapobieganiu nowotworom (58-66)., Jednak niewiele badań zbadało wpływ herbaty lub polifenoli herbacianych na zapadalność na raka lub śmiertelność.

w dwóch randomizowanych badaniach oceniano wpływ ekstraktów z herbaty na przednowotworowe zmiany w jamie ustnej (58, 59). Jednym z badań było podwójnie ślepe badanie interwencyjne z udziałem 59 osób z leukoplakią, która jest przypuszczalną zmianą prekursorową raka jamy ustnej (58). Uczestnicy badania zostali losowo przydzieleni do otrzymania 3 gramów mieszanego produktu herbacianego, podawanego doustnie i miejscowo, lub placebo., Po 6 miesiącach u 38% uczestników w leczonej grupie stwierdzono częściową regresję zmian w jamie ustnej w porównaniu z 10% uczestników w grupie placebo. Ponadto, mniej uczestników w grupie leczonej niż w grupie placebo miało wzrost wielkości zmian (3% w grupie leczonej w porównaniu z 7% w grupie placebo). Ponadto proliferacja komórek śluzówki zmniejszyła się w grupie leczonej, co sugeruje możliwy ochronny wpływ herbaty na rozwój raka jamy ustnej., Natomiast w drugim badaniu 39 osób z przednowotworowymi zmianami w jamie ustnej wysokiego ryzyka losowo przydzielono do jednej z trzech dawek ekstraktu z zielonej herbaty-500 mg na metr kwadratowy powierzchni ciała (mg/m2), 750 mg/m2 lub 1000 mg/m2—lub placebo trzy razy na dobę przez 12 tygodni (59). Pod koniec badania nie stwierdzono różnic w odpowiedziach na zmiany lub histologii pomiędzy grupami.

w dwóch innych randomizowanych badaniach zbadano wpływ herbaty na stężenie 8-hydroksydeoksyguanozyny w moczu (8-OHdG), biomarkera oksydacyjnego uszkodzenia DNA, który może być predyktorem zwiększonego ryzyka raka., Stężenie 8-OHdG w moczu jest wyższe u osób z rakiem płuc niż u osób z grupy kontrolnej, a tkanka nowotworowa piersi, płuc, wątroby, nerek, mózgu, żołądka i jajnika ma wyższą zawartość 8-OHdG niż sąsiadująca tkanka nienasycona (60). W jednym z badań 133 dorosłych palaczy ciężkich losowo przydzielono do picia 4 filiżanek jednego z następujących napojów dziennie przez 4 miesiące: bezkofeinowa zielona herbata, bezkofeinowa czarna herbata lub woda (60)., Wśród osób, które piły zieloną herbatę, odnotowano statystycznie znamienny 31 procent spadek poziomu 8-OHdG w moczu; w grupie czarnej herbaty nie stwierdzono zmiany poziomu 8-OHdG w moczu (60). W drugim badaniu 124 osoby ze zwiększonym ryzykiem raka wątroby z powodu zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B i ekspozycji na aflatoksynę przyjmowały placebo lub 500 mg lub 1000 mg suplementu polifenoli zielonej herbaty dziennie (61). Dwie dawki suplementu były zgłaszane jako równoważne 2 lub 4 filiżanki, odpowiednio, naparów zielonej herbaty. Nie spożywano innych herbat ani produktów herbacianych., W porównaniu z tymi w grupie placebo, osoby, które przyjmowały suplement zielonej herbaty w każdej dawce przez 3 miesiące, miały znacznie niższy poziom 8-OHdG w moczu (61). Chociaż badania te wskazują, że polifenole zielonej herbaty z herbaty lub suplementów mogą zmniejszyć poziom 8-OHdG w moczu, nie jest jasne, czy obniżone poziomy 8-OHdG są związane ze zmniejszonym ryzykiem raka.

dodatkowe badania wykazały, czy katechiny z zielonej herbaty lub ekstrakty z zielonej herbaty zmieniają ryzyko raka prostaty., W badaniu z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanym placebo, 60 mężczyzn przyjmowało 200 mg katechiny zielonej herbaty lub placebo trzy razy na dobę przez 1 rok (62). Mężczyźni ci mieli śródnabłonkową neoplazję gruczołu krokowego wysokiej klasy, która jest uważana za prekursora raka gruczołu krokowego. Po roku stwierdzono mniej nowotworów prostaty w grupie katechiny zielonej herbaty (1 rak u 30 mężczyzn) w porównaniu z grupą placebo (9 nowotworów u 30 mężczyzn) (62)., Dwa inne badania kliniczne, oba niekontrolowane badania, badały stosowanie ekstraktów z zielonej herbaty w celu zmniejszenia poziomu antygenu specyficznego dla prostaty u mężczyzn z rakiem prostaty i nie znaleziono dowodów na taką redukcję (63, 64).

w innym badaniu badano wpływ polifenoli herbacianych na stężenie pepsynogenu w surowicy u 163 osób z wysokim poziomem pepsynogenu w surowicy (65). Pepsynogen w surowicy jest biomarkerem atrofii żołądka i wskaźnikiem zwiększonego ryzyka raka żołądka. Uczestnicy tego badania otrzymywali jedną lub sześć kapsułek 100 mg polifenoli herbacianych dziennie przez 1 rok., Każda kapsułka była odpowiednikiem około 1,7 filiżanki herbaty. Po 1 roku nie obserwowano zmniejszenia stężenia pepsynogenu w surowicy w żadnej z badanych grup (65).

w jeszcze innym badaniu zbadano możliwą rolę suplementów zielonej herbaty w leczeniu zmian przedrakowych przełyku (66). W badaniu 200 chińskich uczestników z takimi zmianami leczono 5 mg bezkofeinowego ekstraktu z zielonej herbaty dziennie lub placebo. Po 12 miesiącach badanie histopatologiczne zmiany oceniano jako poprawione, niezmienione lub pogorszone., W badaniu nie stwierdzono różnic między grupą leczoną a grupą placebo w odniesieniu do zmian w zmianach przełyku lub nieprawidłowej proliferacji komórek (66).