ruch dźwięku w atmosferze zależy od właściwości powietrza, takich jak temperatura i gęstość. Ponieważ temperatura i gęstość zmieniają się wraz z wysokością, dźwięk grzmotu jest załamywany przez troposferę. To załamanie powoduje przestrzenie, przez które grzmot nie rozprzestrzenia się. Dźwięk grzmotu często odbija się od powierzchni Ziemi. Dudnienie jest częściowo spowodowane tymi refleksami. To odbicie i załamanie może pozostawić puste przestrzenie, w których nie można usłyszeć grzmotu.,

krzywizna Ziemi przyczynia się również do tego, że odlegli obserwatorzy nie słyszą grzmotu. Thunder jest bardziej prawdopodobne, aby odbić się od powierzchni Ziemi, zanim dotrze do obserwatora daleko od uderzenia, i tylko właściwe załamanie i odbicie dźwięku od atmosfery da mu zasięg, który musi być słyszalny daleko. Odbicie i załamanie w troposferze determinuje, kto słyszy uderzenie, a kto nie., Zazwyczaj troposfera odbija światło i pomija dźwięk – w takich przypadkach część światła emitowanego przez odległe burze (których odległe chmury mogą być tak nisko do horyzontu, że są zasadniczo niewidoczne) jest rozpraszana przez górną atmosferę, a tym samym widoczna dla odległych obserwatorów.

w optymalnych warunkach, najbardziej intensywne burze można zobaczyć na 100 mil (160 km) nad płaskim terenie lub wody, gdy chmury są oświetlone przez duże wyładowania atmosferyczne., Jednak górna granica 30-50 mil (48-80 km) jest bardziej powszechna ze względu na topografię, drzewa na horyzoncie, niskie i średnie chmury i fakt, że miejscowa widoczność nie przekracza zazwyczaj 25 mil (40 km). Wysokość Kowadła (duży, podobny do pióropusza szczyt gromu) również przyczynia się-45,000 stóp (14,000 m) jest bardzo powszechne w średnich szerokościach geograficznych dla ciepłych burz sezonowych, ale wysokość Kowadła może wynosić od 35,000 stóp (11,000 m) do obecnego rekordu 78,000 stóp (24,000 m).